Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ытларах сăмах пирĕн базăра пур.
ытларах (тĕпĕ: ытларах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мускавран та ытларах ҫавӑншӑн тухрӑм эп.

Я больше всего из-за этого и уехала с вами из Москвы.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мана тата ытларах хурлӑх пусрӗ.

А мне стало еще грустнее.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорь именсе хӗрелни те ытларах тӗлӗнтермест: уншӑн пулсан, пулӑ ҫинчен астутарни кӑмӑллах мар ӗнтӗ, ку историе Водохранилище ҫывӑхӗнче пурӑнакан ачасем пӗлнӗ пулас.

И то, что Игорь покраснел, было неудивительно: для него напоминание о рыбе было неприятно, об этой истории, должно быть, узнали ребята, живущие близ водохранилища.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мускав хули куллен ҫар сӑнне ытларах йышӑнать.

Москва с каждым днем приобретала все более и более военный вид.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах халӗ — ҫӗрлехи вӑхӑтра ытларах та паллӑ — унӑн чалӑшлатса пӑхнӑ йывӑр куҫӗсем мана сасартӑк хӑратса пӑрахрӗҫ.

Но теперь — это было почему-то ночами — её тяжёлый, косой взгляд исподлобья вдруг пугал меня.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан та ытларах манӑн Катьӑна хам юратнине, ӑна ӗмӗрне те юратма чарӑнас ҫуккине кӑтартас килет.

И ещё больше хотел я доказать Кате, что я люблю её и никогда не перестану любить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пиллӗкмӗш, улттӑмӗш, ҫиччӗмӗш хут дневнике хамӑн копипе вуласа (халӗ ӗнтӗ мана вуласси тӗлӗнтермест) эпӗ капитан ҫав ҫӗре уҫнӑ пирки мӗн каланине ытларах сӑнарӑм.

В пятый, в шестой, в седьмой раз перечитывая дневник уже по моей копии (так что мне больше не мешал самый процесс чтения), я обратил внимание на записи, в которых говорилось о том, как капитан относился к этому открытию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апетитсем пирӗн кашкӑрӑнни пек кӑна та мар, унӑннинчен темиҫе хут ытларах; ку йӗркесӗр япала, эпир пӑсӑлнине пӗлтерекен япала.

Аппетиты у нас не волчьи, а много больше; это что-то ненормальное, болезненное.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте ун ҫине пӑхрӗҫ, вӑл тата ытларах хӗрелчӗ.

Все посмотрели на него, и он ещё больше покраснел.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, лӑпкӑнрах вулас тесе, сывлӑша ытларах ҫӑтса илетӗп: «Власов, Воронов, Голомб, Грибков, Денисяк».

Я набираю побольше воздуху, чтобы спокойно прочесть: «Власов, Воронов, Голомб, Грибков, Денисяк».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Маншӑн вара тата пушшех кулӑшла пек туйӑнать, мӗншӗн тесен эпӗ ӑна ҫӗр ҫинче никамран та ытларах пӗлетӗп.

Особенно мне смешно, потому что я теперь знаю о нем больше, чем кто-нибудь другой на земном шаре.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та Кораблев ытларах савӑнать, ҫакӑ вара мана темшӗн йӗрӗнтерет.

Но больше всего он радовался, и это было мне почему-то противно.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Ивановна никамран та ытларах асапланнӑ.

Марья Ивановна мучилась более всех.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Чиртен чӗрӗлсен вӑл Марья Васильевнӑна хӑех Сочине илсе кайнӑ, санаторинчинчен икӗ хут ытларах тӳлесе «Ривьера» ятлӑ гостиницӑна вырнаҫтарнӑ.

После болезни он сам отвез ее в Сочи и устроил в гостиницу «Ривьера», хотя в санатории было бы гораздо дешевле.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та хамӑр пӳртсен вырӑнӗнче чечек пахчи туни, нянькӑсем пӗчӗк ачасене кипкепе чӗркесе тенкелсем ҫинче чул кӗлеткесем пек ларни мана пуринчен ытларах тӗлӗнтерсе пӑрахрӗ.

Но еще больше меня поразило, что на том месте, где прежде стояли наши дома, был разбит сквер, и няньки с закутанными младенцами, как идолы, сидели на скамейках.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл та Саня, Анчах та вӑл эпе Энскран тухса кайнӑранпа ун патне пӗр ҫыру та ҫырманнине пӗлсен, тата ытларах тӗлӗнчӗ.

— Тоже Саня, Но еще больше она удивилась, когда узнала, что я ни разу не написал сестре с тех пор, как уехал из Энска.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл маншӑн эпӗ хам шутланинчен те ытларах савӑнчӗ.

Она очень обрадовалась мне, гораздо больше, чем я думал.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кукамӑшӗ Катьӑна урама тухма хушать, ашшӗ каллех Катьӑна ытларах уҫӑ сывлӑшра ҫӳретме хушать иккен.

Бабушка гонит Катьку на улицу — снова он: он велел, чтобы Катька почаще бывала на воздухе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Пӑх-ха, Маша, мӗнле шуранка вӑл. Ӑна уҫӑ сывлӑшра ытларах ҫӳрет, юрать-и», — тенӗ пулас.

кажется: «посмотри, Маша, какая она бледная. Обещаешь, что она побольше будет на воздухе, ладно?»

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӑл ӗлӗкхи пекех илемлӗ иккенне, тен, ӗлӗкхинчен те ытларах илемленнине ҫеҫ асӑрхаса юлтӑм.

Я только заметил, что она по-прежнему очень красивая, даже, может быть, стала еще красивее.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех