Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ларать (тĕпĕ: лар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман тутӑрпа пӗркенсе ларать

В шали моей сидит…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗтӗмпех шыҫӑннӑ, шӑпӑрт ларать.

Распух весь, сидит и молчит.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Столовӑйӑн уҫнӑ алӑкӗ витӗр Николай Антоныча куртӑм, вӑл ҫемҫе пукан ҫинче аллине хаҫат тытса ларать.

и через открытую дверь столовой я увидел Николая Антоныча, сидевшего в кресле с газетой в руках.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл питӗ капӑр тумланать, рояль умне ларать те юрлать.

Одета прекрасно, садится за рояль и поёт. И добрая!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паллах ӗнтӗ, ку ыйтӑва хӑех татса пама пултарӗччӗ, мӗншӗн тесен вӑл ҫак самантра та ҫак сӗтел хушшинче манпа юнашар ларать.

Конечно, он сам мог бы ответить на этот вопрос, потому что в данную минуту он является моим соседом за этим столом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл выртакан суранӗсене тӳсеймесӗр, шӑлӗсене шатӑртаттарса кровать ҫинче ларать.

Он сидел на кровати, скрипя зубами от боли.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӗтел хушшинче пӗр ҫын ларать.

За столом сидел какой-то человек.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Улпут ҫурчӗ ялӑн тепӗр вӗҫӗнче ларать.

Барский дом находился на другом конце села.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Тепӗр темиҫе минутран ҫакӑн пек гимнастика тунӑ хыҫҫӑн, тухтӑр, ним пулман пекех, ҫав пукан ҫине ларать, каллех калаҫма пуҫлать.

И через несколько минут такой гимнастики доктор как ни в чём не бывало садился на этот стул, и разговор продолжался.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗрӗссипе, юлашки вӑхӑтра вӑл тӗлӗнмелле улшӑнса кайрӗ: утма та аран-аран кӑна уткалать, пӗр вӗҫӗмренех ҫынсенчен уйрӑм ларать.

Да и вообще он стал какой-то странный: походка нетвёрдая и сидит всё время в стороне.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Халӗ ӗнтӗ пӗр ҫурт ларать, — терӗ Анна Степановна, — урам тӑвасшӑнччӗ те, ҫаплах тӑваймаҫҫӗ-ха.

— А теперь стоит один дом, — сказала Анна Степановна, — а улицу собирались построить, да так и не собрались.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ҫурта тупма йывӑрах пулмарӗ, мӗншӗн тесен пӗтӗм урамӗпе те пӗр ҫурт ҫеҫ ларать, ытти ҫурчӗсем вара Заполярье строителӗсен ӑсӗнче ҫеҫ пурӑнаҫҫӗ.

Нетрудно было найти этот дом, потому что вся улица состояла только из одного дома, а все остальные существовали только в воображении строителей Заполярья.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Е мана манса кайнӑ пулӗ те-ха, ҫырӑва вуласа ларать пулӗ, хӑй мӗнле карточка, мӗнле Григорьев иккенне те пӗлсех пӗтереймест-и, тен?

Или просто забыл меня и теперь читает письмо и не может понять — какое фото, какой Григорьев?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя темле шӗвӗр сӑмсаллӑ ача ҫумӗнче, шухӑша кайса, чӗнмесӗр ларать.

Петя спокойно сидел рядом с каким-то остроносым мальчиком и молчал.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак арӑсланлӑ пысӑк ҫурт Рошаль проспектӗнче ларать.

Это огромный дом со львами на проспекте Рошаля.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя куҫса ларать, аллине манран туртса илет.

Катя отодвигается, отнимает от меня руку.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ман ҫине салхуллӑн, чӑн-чӑн пӗве ҫитнӗ хӗр евӗр пӑхса ларать, Маншӑн вӑл манран аслӑрах та, ӑслӑрах та пек туйӑнать.

Она смотрит на меня грустная и совсем взрослая — гораздо старше и умнее, чем я.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл туп-тӳрӗ, ниҫта хускалмасӑр ларать, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн ҫинҫешке аллипе ҫӳҫне пуҫтарать.

Она сидела выпрямившись, с неподвижным лицом и иногда поправляла узкой рукой прическу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кантӑк умӗнчи уйрӑм сӗтел хушшинче хӑлхи хыҫне хур шӑмми хӗстернӗ, эпӗ мӗн каланине ҫырма хатӗр секретарь хут ҫинелле пӗшкӗнсе ларать.

У окошка за особым столом сидел секретарь с пером за ухом, наклонясь над бумагою, готовый записывать мои показания.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Урайӗнче шурса, ырханланса кайнӑ Марья Ивановна ларать, вӑл хресчен хӗрарӑмӗсен ҫӗтӗк-ҫурӑк платьипе, ҫӳҫне-пуҫне тӑмаласа пӗтернӗ.

На полу, в крестьянском оборванном платье сидела Марья Ивановна, бледная, худая, с растрепанными волосами.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех