Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

телефон сăмах пирĕн базăра пур.
телефон (тĕпĕ: телефон) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Айккинчен кукӑр телефон юписем, хӗрлӗ черепица витнӗ пӳрт тӑррисем, кӑвак тимӗр витнӗ пӳртсем иртсе юлаҫҫӗ.

Замелькали серые кривые стволы телефонных столбов, красные черепичные и голубые железные крыши.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Телефон янраса каять, аслӑ врач темӗнччен завхоза ятлать.

Звонит телефон, и главный врач долго ругает завхоза.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

М-овра чухнех эпӗ Ленинградри палланӑ ҫынсен телефон адресӗсене аса иле пуҫланӑччӗ.

…Ещё в М-ове я восстановил по памяти почти все телефоны моих ленинградских знакомых.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара эп телефон трубкине хутӑм.

И я бросила трубку.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хальхинче акӑ вӑл темӗнччен чӗнмесӗр тӑчӗ, телефон трубкине ҫакасса ҫитрӗм эпӗ.

Теперь он замолчал и так надолго, что я чуть не повесила трубку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Васкаҫҫӗ, ӑшталанаҫҫӗ, пӗр-пӗрин ҫине пырса тӗкӗнеҫҫӗ, телефон патне чупаҫҫӗ, хӑйсем шав ҫав енне, тупӑсем перекен ҫӗрелле пӑхаҫҫӗ.

Все торопятся, друг на дружку тыкаются, к телефону бегают и всё в ту сторону поглядывают, где пушки стреляют.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир коридорта тӑратпӑр, курӑнса юлан телефон пралукӗсене ун чухнехи пекех пӑхса ӑсататпӑр.

Мы стоим в коридоре и, как тогда, провожаем глазами ныряющие и взлетающие провода.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лапсӑркка алшӑллипе йӗпеннӗ ӳтне шӑлсах вӑл телефон патне пычӗ.

Ещё мокрый, растирая мохнатым полотенцем грудь, он подошёл к телефону.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефон шӑнкӑртатрӗ те трубка тытрӑм.

Телефон зазвонил, я сняла трубку.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ ӑна чӑрмантарар мар-ха терӗм, мӗншӗн тесен телефон тепӗр пӳлӗмреччӗ, эпир Беренштейн фотограф-художникӑн ҫемйине пӗтӗмпех вӑратнӑ пулӑттӑмӑр.

Но я уговорила его не звонить, потому что телефон был в передней и мы разбудили бы всё семейство фотографа-художника Беренштейна.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хальхинче вӑл килӗнчечӗ-ха, манпа пӗрлех Саня тӑрать тесен, Саня ман алӑран телефон трубкине туртать тесен, Петя мӗкӗрсе ячӗ.

На этот раз он оказался дома и бешено завыл в телефон, когда я сказала, что Саня стоит рядом со мной и тащит из моих рук трубку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Маковкӑсем туянма кайнӑ, — терем эпӗ кӑмӑлсӑрланса, унтан телефон трубкине ҫакса хутӑм.

— Пошёл покупать маковки, — с недоумением сказала я и повесила трубку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑт иккӗмӗш сехете сулӑнсан мана Саша вырӑнӗ ҫине ҫывӑрма ячӗҫ, Петя ҫывӑрас килмест терӗ те телефон патнех аллине кӗнеке илсе ларчӗ.

Во втором часу меня отправили спать на Сашину постель, а Петя сказал, что ему не хочется спать, и устроился с книгой под телефоном.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каланӑ чух хӑй пӗрмаях телефон шӑнкӑртатасса итлесе тӑчӗ, мӗн ҫинчен кӑна каламарӗ пуль вӑл — Италипе Абиссини хушшинчи вӑрҫӑ ҫинчен те, хӑй пӗрмаях Сашӑна асӑнмасӑр иртмерӗ…

При этом он всё время прислушивался, не звонит ли телефон, и во всём, что он говорил — будь то итало-абиссинская война, — была только Саша и Саша…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня хай тухса каяс кунхине ӑҫта кӑна ҫитнӗ, пур ҫӗрте те ман телефон адресне хӑварнӑ — Главсевморпутьре те, «Правдӑра» та.

Повсюду, где Саня был в последний день, он оставил мой телефон: и в Главсевморпути, и в «Правде»…

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра телефон шӑнкӑртатрӗ те, вара манӑн ҫур сехет хушши хамӑн профессоршӑпа тухса калаҫмалла пулчӗ, хӑй тата ман ҫинчен пурне те пӗлесшӗн пулчӗ — эпӗ халь ӑҫта апатланнине те, «Мюр патӗнчен» ҫав чипер абажура туянни ҫинчен те пӗлесшӗн пулчӗ…

В эту минуту позвонил телефон, я вышла и целых полчаса разговаривала со своей старой профессоршей, которая называла меня «деточкой» и которой нужно было знать решительно всё: и где я теперь обедаю, и купила ли я тот хорошенький абажур у «Мюра»…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кам пычӗ-ши телефон патне, пӗлеймерӗм, ахӑрнех ун мӑшӑрӗ пулмалла.

Не знаю, кто подошел к телефону, должно быть жена.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ кӗрӗке уртса ятӑм та телефон патне утрӑм.

Я накинул шубу и пошёл к телефону.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан — ку вӑл ирпе пӗр ҫичӗ сехетсенче пулчӗ курнать — телефон шӑнкӑртатрӗ.

Потом — должно быть, это было часов семь утра — зазвонил телефон.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах мана летчик телефон патне чӗннӗ, терӗҫ.

Но мне сказали, что звонил лётчик.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех