Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнсен (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл вара пире хӑйпе калаҫнӑ чух кирек хӑҫан та пуҫа пӗкме, хӑйне «ырӑ ҫыннӑмӑр», «милорд» е «кӑмӑллӑ тусӑмӑр» тесе чӗнмӗ хушрӗ, енчен ӑна «Бриджуотер» тесе чӗнсен те, вӑл кӳренместӗп терӗ, мӗншӗн тесен ку хушамат мар, титул; пирӗнтен хӑшӗ те пулин ӑна сӗтел хушшинче апат-ҫимӗҫ лартса памалла, пӗр сӑмахпа каласан, ӑна яланах пӑхса-пулӑшса тӑмалла.

Он сказал, что мы всегда должны обращаться к нему с поклоном и называть его «ваша светлость», «милорд» или «ваша милость», но, если даже назовем его просто «Бриджуотер», он не обидится, потому что это титул, а не фамилия; и кто-нибудь из нас должен подавать ему кушанье за обедом и вообще оказывать разные услуги, какие потребуются.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Ма-ха эпӗ ӑна чӗнсен те кӗтсе илейместӗп?

 — Что это я его дозваться не могу?

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫак вӑхӑтра кӗтмен ҫӗртен манӑн пуҫра урӑх шухӑш ҫуралчӗ: сасартӑк вӑл мана катока чӗнсен?

Но тут я неожиданно вспомнил: а вдруг она меня на каток позовет?

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Халь ак Мура хӑйӗн кӳрши ӑна ырласах кайманнине сисрӗ те, хӑйне «кӑвакарчӑн ҫитерме» чӗнсен, пачах килӗшмерӗ.

Сейчас Мура почувствовала, что сосед не одобряет ее поведения, и, когда ее позвали «кормить голубей», она, уловив кривую усмешку Корчагина, наотрез отказалась.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Том Аустин — капитан помощникӗ, Вильсон — маттур та харсӑр матрос, Мульреди — тӗнчере мӗнле чемпион чӗнсен те чӑмӑрккапа ҫапӑҫма тухма хӑраман ҫын.

Том Аустин — помощник капитана, Вильсон, дюжий молодец, и Мюльреди, который не побоялся бы принять вызов любого чемпиона бокса.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эдуард Гленарван ӑна «Дункан» ҫине ӗҫлеме чӗнсен, вӑл унӑн сӗнӳне пӗтӗм чӗререн хавасланса йышӑнчӗ, мӗншӗн тесен Малькольм-Кэстле тытса тӑракан ҫынна, тӑванне юратнӑ пек, тахҫантанпах савать.

Когда Эдуард Гленарван предложил ему командование яхтой «Дункан», он с радостью принял это приглашение, так как любил владельца Малькольм-Кэстля, как родного брата.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Игнатьева чӗнсен, вӑл ӗҫ пур, тесе, пӑрӑнкаласа пычӗ.

Когда Игнатьева звала его, он отговаривался, ссылаясь на работу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавах мар-и унашкал чӗнсен те?

Не все ли равно — пусть так зовет.

Пӗрремӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Кунӗпех пӗр сӑмах чӗнмесӗр ҫӳреме пултарать, хӑйне чӗнсен те илтмӗше перет те тем ӗҫленӗ пек тӑвать е хӑйӗн пӳлӗмне кӗрсе каять.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Марье аппа иккӗмӗш хут чӗнсен ҫеҫ апатланма васкарӗ, анчах амӑшӗ пӗҫернӗ техӗмлӗ апата ҫиеймерӗ, аллине кашӑк тытнӑ тытманах сӗтел хушшинчен вирхӗнсе тухса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Кутӑнлашса тӑмарӗ вӑл Кирюк танцине чӗнсен, шӑкӑлтатса калаҫрӗ йӗкӗтпе вальс ҫаврӑмӗсенче.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Эпӗ иккӗленме те пуҫларӑм: аяла анса, халӗ шлангран шыв сирпӗтсе килхушшине йӗпетекен Николай тетене чӗнсен авантарах пулмӗ-ши?

И я уже заколебался, не лучше ли будет спуститься и крикнуть дяде Николаю, который поливал сейчас из шланга двор.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вара Васька: — Нюркӑна чӗнсен мӗн пулать? — терӗ Колькӑна.

Вот Васька и говорит Кольке: — А что, если давай позовём Нюрку?

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 54–76 с.

— Анюка чӗнсен мӗн пулать? — тенӗ Ваҫҫа Коляна.

Вот Васька и говорит Кольке: — А что, если давай позовём Нюрку?

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Георгий Шумилов. Гайдар, Аркадий Петрович. Тӑваттӑмӗш блиндаж: калав; вырӑсларан Г.С. Шумилов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с.

Анчах офицер господасем чӗнсен, ӑна пӗрле ӗҫсе-ҫиекенсен йӑлине пӑхӑнманни аван мар пек туйӑнчӗ.

Но как господа офицеры начали приглашать, то ему показалось очень несогласно с правилами общежития отказаться.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Юлташӗсем ӑна пӗр ҫӗр утӑмра кӗтсе тӑраҫҫӗ; майӗпен чӗнсен — илтмеҫҫӗ, кӑшкӑрма юрамасть.

Товарищи дожидались шагах в ста; шепотом позвать — не услышат, а крикнуть — нельзя.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хирӗҫӳ пулас пулсан, ӗҫе татса паракана чӗнсен авантарах.

Лучше уж тогда посредника пригласить.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Апла чӗнсен те, капла каласан та ҫӗрлесерен эпӗ мӗнешкел туйӑмсемпе тӗлӗк тӗнчине куҫса кайнине никам та чухлаймасть.

Как бы не называли, никто не может догадаться, с какими чувствами я переношусь по вечерам в мир снов.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Пробатов, районсене тухас умӗн обком работникӗсене пухсан, хӑй тӗлӗнни ҫинчен каласа пачӗ: вӑл вӗсене яла кайма, юлса пыракан колхозсене ҫӗклеме чӗнсен, пурӗ те тӑватӑ ҫын ҫеҫ кӑмӑл тунӑ иккен.

И Пробатов стал рассказывать, как перед этой поездкой по районам он собирал работников обкома и был немало изумлен, когда на его призыв поехать в деревню и взять на свои плечи отстающие колхозы отозвались всего четыре человека.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӗлӗкхи пек Ксюшӑ тес, — кирлех мар пек, хушаматран чӗнсен те, лайӑх мар».

— Ксюшей, как раньше, вроде ни к чему, по фамилии тоже не удобно».

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех