Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнсен (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах эпир чӗнсен, вӑл каялла таврӑнма пултарать, мӗншӗн тесен халӗ Италире те ӗҫлеме май пур.

Но если бы мы его пригласили, он вернулся бы, раз есть какая-нибудь возможность действовать в Италии.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Малтанхи вӑхӑтсенче, вӑл вӑраннӑ пек пулса арӑмне чӗнсен, арӑмӗ ҫав самантрах пынӑ, вӑл яланах таҫта ҫывӑхрах пулнӑ, анчах паян — пулман вӑл.

Прежде, когда он, очнувшись от забытья, звал жену, она тотчас являлась, она всегда была где-то близко, а сегодня — нет её.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Нимех те мар; чӗнсен — килет!

— Ничего; позовём — придёт!

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хӑш чухне йывӑҫсем хушшинче Никита — унпа ӑшӑ кӑмӑлпа калаҫакан пӗртен-пӗр ҫын вӗлтлетсе иртнӗ, анчах, Наталья ӑна хӑйӗнпе пӗрле калаҫса ларма чӗнсен, халӗ вӑл та айӑпа кӗнӗ пек: — Каҫар, ман вӑхӑт ҫук, — тенӗ.

Иногда между деревьев мелькал Никита, единственный человек, который был ласков с ней, но теперь, когда она приглашала его посидеть с нею, он виновато отвечал: — Прости, время нет у меня.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Алексей кирек епле шавласан та ҫывӑрма пултарнӑ, анчах хӑйне чӗнсен, вӑл ҫавӑнтах вӑраннӑ.

Спать Алексей мог при любом шуме, но если обращались к нему, он сразу просыпался.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӗсем шалтан питӗрӗнсе илчӗҫ, алӑкран шаккасан та, телефонпа чӗнсен те сас парас мар тесе калаҫса татӑлчӗҫ.

Они заперлись изнутри и договорились не отзываться ни на стук в дверь, ни на телефонные звонки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Мӗнле йӑла вӑл сирӗн: телефонпа чӗнсен те ответлеместӗр? —

Что это за манера не отвечать на телефонные звонки? —

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Беридзе ӑна Тополев патне хӑйпе пӗрле кӗме чӗнсен, Таня аллисене тӑсса: — Парӑр-ха ӗнтӗ мана ҫӑраҫҫи, — терӗ ӑна.

На приглашение Беридзе зайти вместе с ним к Тополеву она, протянув руку, попросила: — Дайте же мне, наконец, ключ.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Парта хушшинче ларатӑп та нимӗн те астумастӑп, учительница доска патне чӗнсен вара йӑлт йӗркеленчӗ.

— Сижу за партой и ничегошеньки не помню, а когда учительница вызвала к доске, в голове все пришло в порядок.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хуҫасем чӗнсен, хӑнасен капӑрах сӗтел хушшине лармалла, мӗншӗн тесен вӗри апата вӗриллех ҫиме тӑрӑшмалла.

За обеденный стол садятся без задержек, так как сразу подают горячие блюда.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн пӗр 20 — 21 сехете пыма чӗнсен, кил хуҫисен ытлашши нумай хатӗрленмелле мар.

Если приглашать после ужина, к 20-21 часу, то от хозяина не требуется больших приготовлений.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хистесех чӗнсен, хӑвӑртрах ларса апатланӑпӑр та кайса килӗн ытах.

Если станет настаивать, быстренько похлебаешь супу и ступай.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑлтавсӑрах икӗ хут чӗнсен те тухманни аван мар.

Мужчина не должен в случае отказа приглашать на танец девушку или женщину, сидящую рядом с той, которая ему отказала.

Ташӑ каҫӗнче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кама та пулин кӗтнӗ чухне е пӗр-пӗр ҫынпа килсен, ытти паллакансем пӗр сӗтел хушшине ларма чӗнсен килӗшмелле мар.

Отказаться от приглашения сесть за столик можно только по очень уважительной причине, например, если вы с кем-либо пришли или ждете кого-либо.

Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Анчах эсир унччен ҫывӑх пулман пулсан, унчченхи юлташа «эсир» тесе чӗнсен тӗрӗсрех пулать.

Но если и раньше не было между вами личного контакта и не было причины для его возникновения, то правильнее обратиться к своему бывшему товарищу на «вы».

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Акӑ ӗнтӗ ман ҫине пӑхнӑ ҫӗртенех, ашшӗ ҫине, асламӑшӗ чӗнсен — ун ҫине, е Федя пиччӗшӗ ҫине пӑхать.

Вот начала переводить взгляд с отца на меня, с меня на бабушку или на «дядю Федю».

Хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Чӗнсен килет те-ха, анчах вӑл та пӗрре пӗҫерсе парӗ, иккӗ пӗҫерсе парӗ, виҫҫӗмӗшне — чӗнме те лайӑх мар.

Она, конечно, не откажет, сготовит раз, другой, а на третий уж самому неудобно станет.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пымастӑп тет, патша чӗнсен те пымастӑп тет.

— Говорит, ежели сам царь позовет, и то она не пойдет.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар халь ун патне, темӗнпе илӗртсе чӗнсен те, килес ҫук ӗнтӗ…

К нему Тухтар, конечно, не пойдет ни за какие посулы.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем мана чӗнсен те курнӑҫтарасшӑн кӑна чӗнме пултараҫҫӗ, Элентей вӑл усал, Ҫӗнӗ Ырӑ пирки халӑх ҫинче урлӑ сӑмах хускатӗ, унӑнне те чӗлхине ҫу сӗрес тенипе ҫеҫ чӗнме пултаратчӗҫ.

Если и позовут, только затем, чтобы покривляться, Элендей, мол, мужик злой, про Новое Святилище по деревне слухи всякие разнесет, вот и надо ему язык-то маслицем подмазать…

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех