Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнсен (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйне ҫаплах итлеменнине Аникей хальччен пӗрре те курманччӗ-ха, темле пулсан та, вӑл чӗнсен, пымасӑр тӑма хӑякан ҫукчӗ.

Еще никто ни разу не высказывал ему такого открытого непослушания и, уж во всяком случае, не осмеливался отказываться от его приглашения.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫул ҫинчен ҫӳп-ҫапа пуҫтарасах пулать, эсир те хӑна чӗнсен, килтерӗшне типтерлетӗр.

А что мусор кой-какой с дороги убрали, так вы же у себя в избе тоже прибираете, когда кого-нибудь зовете в гости?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шурӑ Мечете телефон патне чӗнсен, ял исполнителӗ ыйхӑллӑ сасӑпа ҫапла каларӗ:

Звонил в Белую Мечеть — ему сонным голосом отвечал сельисполнитель:

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ку ҫурта эпӗ ун чух хуҫи чӗнсен анчах кӗме пултарнӑ, ӑна та пулсан чӗрне вӗҫҫӗн.

— Бывало, в этот дом я мог заходить только по зову хозяина, да и то на цыпочках.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл чӗнсен, ман чӗнмесӗр лармалла-и сан шутупа?

Ежели он станет меня вызывать, так я, по-твоему, должен отмалчиваться?

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫавӑнпа та халь, хӑйпе пӗр ҫулхи Петро Нескоромнӑйпа Антон Череда ӑна кӗрлесе юхакан шыва анса курма чӗнсен, вӑл килӗшмерӗ, Игнатпа Афанасий патне юлма кӑмӑлларӗ.

Поэтому, когда Петро Нескоромный и Антон Череда, его одногодки, пригласили Никиту пойти посмотреть клокочущую внизу воду, он отказался, предпочитая остаться с Игнатом и Афанасием.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лена чӗлпӗрӗнчен тытса: — Кайрӑмӑр, Найда! Кайрӑмӑр, тусӑм! — тесе чӗнсен йытӑ пӑхӑнса мар, кӑмӑллӑн урисем ҫине тӑчӗ.

И не покорно, а скорее охотно встала, когда Лена, тронув поводок, сказала счастливым голосом: — Пойдем, Найда! Пойдем, милая!

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Марьяновецсене ӑмӑртӑва чӗнсен мӗнле пулӗ-ши?

А что, если вызывать нам марьяновцев на соревнование?

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӗнсен — тӳрех хирӗҫ чӗн.

Вызвали — разом откликайся.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кама та пулин пулӑшма чӗнсен те, усӑсӑр пулмалла: аялта, тӗттӗм ҫӗрте, ҫилленнӗ кӳршӗсем ятлаҫаҫҫӗ, юнашар унӑн чӗркуҫҫисемпе тан Алевтина Марковна ахӑрать.

Звать кого-нибудь на помощь было бесполезно: внизу бранились в темноте рассерженные соседи, рядом, на уровне его коленок, бушевала и гудела Алевтина Марковна.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Амӑшӗ ӑна сӗтел хушшине ларма чӗнсен те, вӑл пуҫ ыратать тесе ҫеҫ пӑрӑнчӗ.

Мать звала его к столу, по он отговорился головной болью.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавсене вӑхӑтлӑха та манман Михалаки сӑмсине халь те пулин каҫӑр тытать, мӑнаҫланма та пӑхать, калаҫнӑ чухне васкамасть вӑл, хӑйне никама та «Михал бай» тесе чӗнтермест, апла чӗнсен хӑйне Михаил стражникпе пӑтраштарасран йӗрӗнет.

Не забывая об этом ни на минуту, Михалаки задирал нос, держался высокомерно, говорил важно и никому не разрешал называть себя «дядя Ми-хал» — из боязни, как бы его но спутали с Михалом стражником.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Манӑн хамӑн обязанноҫсене пурнӑҫа кӗртнисӗр пуҫне пурнӑҫпа хавасланас та килет; анчах та ҫынсем ҫакна асӑрхаман чухне мана хамӑн обязанноҫсене пурнӑҫа кӗртме ҫӑмӑлтарах; халӗ мана савӑнтарма тӑрӑшмаҫҫӗ те ӗнтӗ, чӗнсен пымастӑп тетерсе манне вӑхӑта та сая ямаҫҫӗ.

Мне легче исполнять мою обязанность, когда не замечают, что мне самому хотелось бы не только исполнять мою обязанность, но и радоваться жизнью; теперь меня уж и не стараются развлекать, не отнимают у меня времени на отнекивание от зазывов.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Районти ҫӗрйӗркелӳҫе, Шпортной юлташа, чӗнсен лайӑх пулмасть-и?

А чего проще — пригласить районного землеустроителя товарища Шпортного?

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Темиҫе хутчен чӗнсен тин вӑл пуҫне ҫӗклет, вара унӑн пачах та хускалманнипе хӑрушла курӑнакан ҫав тери пӗчӗк куҫ шӑрҫисенче хаяр ҫилӗ ялкӑшма тытӑнать.

Только после нескольких окликов он поднимал голову, в крохотных, страшных неподвижностью зрачках его возгоралось озлобление.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хунямӑшӗ «Апат ҫимесӗр ан кай-ха», — тесе темӗнле чӗнсен те кӗрӳшӗ яхӑнне те ямарӗ.

Куҫарса пулӑш

Амур // Любовь Мартьянова. Тантӑш, 2015.12.10, 50(4464)№

Урӑхла чӗнсен кӳренет.

Если кто не так назовет ее имя, ох и сердилась она.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

«Мана ӗнер хӑрахшар чӑлха тӑхӑнтарнине е кӗпене тӳнтерле тӑхӑнтарнине Андрей каласа панӑ пулас ӑна, чӑнах та!» — тесе шухӑшларӗ те вӑл, ҫапла шутланипе, тата хӑйне апата чӗнсен, вӑл пуҫ тайса тав тунинчен Обломов ытларах кӑмӑлне хуҫса килне таврӑнчӗ, пуҫ тайрӗ пулсан — апата кайма килӗшрӗ-ҫке вӑл.

«Верно, Андрей рассказал, что на мне были вчера надеты чулки разные или рубашка наизнанку!» — заключил он и поехал домой не в духе и от этого предположения, и еще более от приглашения обедать, на которое отвечал поклоном: значит, принял.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ӑҫта чӗнсен те ҫавах ниҫта та каймастӑн вӗт, халиччен те тухса курман.

— Да ведь куда ни позовешь, никуда не идешь, и до сих пор не выходила.

Арӑма театра чӗнсен // Сувар. «Сувар», 2019.09.10

Ҫакнашкал самантра эпӗ ӑна ятпа чӗнсен е пӗр-пӗр ыйту парсан, вӑл шарт сиксе илет те, каланӑ сӑмахсен пӗлтерӗшне вӑйпалан пӗлесшӗн пулнӑ евӗр, хӑранӑ сӑнлӑ питне ман енне ерипен ҫеҫ ҫавӑрать.

Если в такую минуту я называл Олесю по имени или предлагал ей какой-нибудь вопрос, она вздрагивала и медленно обращала ко мне свое лицо, в котором отражались испуг и усилие понять смысл моих слов.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех