Шырав

Шырав ĕçĕ:

лараҫҫӗ (тĕпĕ: лар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Моряк, хӑрах аллипе хутаҫ тытнӑ, тепӗрне чемодан тытнӑскер, Мускав поездӗнчен анса, ӑҫта кунта эвакопункт, тесе ыйтать, начальник патне кӗмешкӗн черете тӑрать, пӗчӗкҫеҫҫӗ таса мар пӳлӗмре лӑках халӑх, лараҫҫӗ те, тӑраҫҫӗ те, ҫывраҫҫӗ те — вӑрҫӑ!
Моряк с мешком в одной руке, с чемоданом в другой слезает с московского поезда, спрашивает, где эвакопункт, и становится в очередь к начальнику в маленькой грязной комнате, битком набитой сидящим, стоящим и спящим народом, — война!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гогоель бульварӗнче хӑйсен хулӑн туйисем ҫине таяннӑ стариксем мирлӗ сӑн-сӑпатӑнах лараҫҫӗ, вӑрҫӑ тахҫан-тӑхҫан пулса иртнӗ тейӗн ҫав.
Как будто война уже давным-давно окончилась, с таким видом сидели на Гоголевском бульваре старики, опираясь на свои стариковские толстые палки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анчах эпир хӗвеланӑҫӗнчи ҫула текех асӑнар мар-ха, ҫинчен тата кунта (вӑл ӑҫта иккенне те кӑтартрӗ) питӗ ӑслӑ ҫынсем лараҫҫӗ.
— Но оставим в покое западный путь, тем более что здесь (он показал где) сидят чрезвычайно толковые люди.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Халӗ Лиговкӑран лараҫҫӗ пулӗ», тесе шухӑшларӑм эпӗ.
«Наверно, теперь садятся с Лиговки», — подумала я.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйсем ҫаппа-ҫарамас лараҫҫӗ, аялти йӗмпе ҫеҫ, плита ҫине ҫатма лартнӑ — кӗписем ҫинчен пыйти-шӑркине силлеҫҫӗ.
А сами сидят телешом, в одних штанах исподних, на плиту сковородку поставили и вшей в нее с рубашек трясут.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн пионерсем ҫав-ҫавах пӗр-пӗрин ҫумӗнче ним хускалмасӑр шӑппӑн, салхуллӑн лараҫҫӗ, ҫӳлти вырӑнсем ҫинчен сӑмса-ҫӑвар патӗнчех усӑнса тӑракан урасем ҫине чалӑшшӑн пӑхаҫҫӗ.
А мои пионеры по-прежнему сидели рядышком, серьезные, тихие, поглядывая на свисавшие с верхней полки чужие ноги перед их носами.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн ачасем пӗр-пӗрин ҫумне йӑпшӑнса, нихҫан пулман пек чӗмсӗр, хурлӑхлӑ лараҫҫӗ.
И ребята мои сидели, тесно прижавшись друг к другу, непривычно молчаливые, подавленные.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗрен чи ыратакан кӗтесӗсене тӑрӑна-тӑрӑна лараҫҫӗ ҫав сводкӑсем.
В самую больную точку сердца вонзались эти сводки.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫ пулсан киносене ҫӳреҫҫӗ е, хӑй ҫутине пытарса, кӑвакпа карнӑ кантӑксен хыҫӗнче килте лараҫҫӗ.
Вечерами ходили в кино и жили за опущенными синими шторами, упрятав внутри квартир жилой свет.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн пӗр ҫунатӗнче халӑх хӗвӗшет, крыльцо ҫинче хӗрарӑмсем лараҫҫӗ.
Но в боковом крыле здания толпился народ и сидели женщины на крылечке.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Петя пекех халӗ ҫеҫ атте пулнӑскерсем, пӑшӑрханнӑ кӑмӑлпа вӑрӑм тенкелсем ҫинче лараҫҫӗ е пӗр-пӗрин ҫине тӗренсе салхун пӗкӗнеҫҫӗ.
Несколько таких же, как Петя, расстроенных молодых отцов сидели на скамейках или уныло слонялись, наталкиваясь друг на друга.

Ненецсем вут йӗри-тавра урисене хуҫлатса пирӗн ҫине пӑхса лараҫҫӗ.
Ненцы сидели вокруг огня, поджав под себя ноги, и смотрели на нас.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем тухтӑрпа калаҫса лараҫҫӗ, сӑрӑ пӑланӗсем вара салхулӑ куҫлӑскерсем, ҫӳлӗ нартӑсене кӳлсе тӑратнӑскерсем, вӑрахчен крыльца умӗнче тӑраҫҫӗ.
Они сидели и разговаривали, а олени, серые, с печальными глазами, запряжённые в высокие нарты, подолгу стояли у крыльца.

Хут хурса тултарнӑ сӗтел хушшинче икӗ ҫын лараҫҫӗ: хаяр та сивӗ сӑн-питлӗ ватӑрах генерал тата ҫамрӑкскер пӗр ҫирӗм сакӑр ҫулхи, хитре сӑн сӑпатлӑ, ҫӑмӑл шӑмшаклӑ гварди капитанӗ.
За столом, покрытым бумагами, сидели два человека: пожилой генерал, виду строгого и холодного, и молодой гвардейский капитан, лет двадцати осьми, очень приятной наружности, ловкий и свободный в обращении.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хапха умӗнче темиҫе эрех пички тата икӗ тупӑ лараҫҫӗ.
У ворот стояло несколько винных бочек и две пушки.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Карчӑксем виҫҫӗш те ҫӗлесе лараҫҫӗ иккен, ҫав тери лайӑх кӗпе пулать-мӗн.
Все три старухи шьют, и выходит очень хорошенькое платье.

Каҫсенче, Катька ҫывӑрма выртсан, амӑшӗпе кукамӑшӗ пӗр вӗҫӗмрен калаҫса лараҫҫӗ.
особенно по вечерам, когда Катька ложилась спать, а мама с бабушкой все говорили и говорили.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах мӗскершӗн вӗсем ҫав-ҫавах лараҫҫӗ, ниҫта та тӑрса чупмаҫҫӗ?
Но почему же они сидят так спокойно, не бегут никуда, эти люди?

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Такам нӑшлатса кулса ячӗ, анчах ыттисем пурте шӑпӑрт лараҫҫӗ, хӗрӳллӗ костер хутран-ситрен шартлатса илни ҫеҫ илтӗнкелесе каять.
Кто-то фыркнул, но остальные молчали, только жарко и звучно постреливали сучья в костре.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Водохранилище енчен ҫӑмӑллӑн ҫеҫ ҫил вӗрсе тӑрать; чӑлт шурӑ гидросамолетсем, шӑрчӑк пек вӗҫкелесе, шыв ҫине пырса лараҫҫӗ, чарӑниччен малтан ҫап-ҫутӑ тӗкӗр ҫийӗпе, ылтӑн ҫӑлтӑрне пӗлӗте ҫити ҫӗкленӗ вокзал-дворецӑн ҫӑп-ҫӑмӑл шурӑ кӗлеткинче хӑй ҫине ӳкернӗ тӗкӗр ҫийӗпе шӑвӑнса илеҫҫӗ.
Легкий ветер дул с водохранилища; осторожно, как стрекозы, садились на воду большие белые гидросамолеты и бежали, скользя по зеркалу, в котором отражалась белая воздушная громада дворца-вокзала с высоко поднятой в небо золотой звездой.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика