Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Математика учительници, ывӑнчӑк сӑнлӑскер, Женя ҫине куҫлӑхӗ ҫийӗн пӑхса илчӗ те: — Акӑ паллашрӑмӑр та. Чӳрече умӗнчи пӗрремӗш ретре пушӑ вырӑн пур, Лар, Женя Бондаренко, урока малалла тӑсӑпӑр, — терӗ ассӑн сывласа.

Судьба в виде усталой учительницы математики. Она посмотрела на Женю поверх очков и вздохнула: — Вот и познакомились. Свободное место на первом ряду у окна. Садись, Женя Бондаренко, и мы продолжаем урок.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл экран ҫинче курӑнсан пурте ура ҫине тӑчӗҫ, сӑмах хушма кӑна та мар, ассӑн сывлама та хӑяймасӑр тӑчӗҫ.

Все встали, когда он появился на экране, и такое молчание, такая торжественная тишина воцарились в зале, что никто не смел даже вздохнуть, не то что сказать хоть слово.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гаврик, пысӑк ҫын пек, ассӑн сывларӗ, кӑшт чӗнмесӗр ларчӗ, вара, юлташӗн хулпуҫҫи ҫумне таянса, вӑрттӑн пӑшӑлтатрӗ:

Гаврик вздохнул солидно, как взрослый, немного помолчал и вдруг, прислонившись плечом к другу, таинственно шепнул:

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Илемлӗ… — ассӑн сывласа хуравларӗ вӑл Лизӑна.

— Красиво… — вздохнув, ответила она Лизе.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Ромашов шӑлӗ витӗр ассӑн сывласа илчӗ.

Ромашов вздохнул сквозь сжатые зубы:

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Игорек ассӑн сывласа ячӗ, унтан ятлаҫа-ятлаҫа бидонне уҫрӗ.

Игорек вздохнул и стал открывать бидон.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йывӑррӑн, ассӑн сывлать…

Ьяжелый вздох…

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑппӑн, оркестр ассӑн сывланӑ май, вӑл пурнӑҫран уйрӑлать.

И тихо — с каждым вздохом оркестра — уходит из него жизнь.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӑл тӑчӗ, ассӑн сывласа ячӗ.

Потом он встал, вздохнул.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн ҫурта хӳтӗлекенсем вутлӑ бомбӑсемпе кӗрмешнӗ хыҫҫӑн ассӑн сывлакаласа, Игорек тавра пухӑнса тӑчӗҫ.

Защитники нашей крыши собрались вокруг Игоря, шумно отдуваясь после схватки с зажигательными бомбами.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эх, ҫынччӗ!.. — терӗ те вӑл, ассӑн сывласа, куҫлӑхне васкавлӑн тӑхӑнчӗ.

Эх, какой был человек!.. — сказал он, глубоко вздохнув, и быстро надел очки.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫӗрле те, кӑнтӑрла та ку пионерсенчен канӑҫ ҫук, — терӗ анне ассӑн сывласа.

— Ни днем ни ночью покоя от этих пионеров нет! — вздохнула мать.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем, юлнӑ пулӑ ҫине чалӑшӑн пӑха-пӑха, ассӑн сывласа илнине эпӗ лайӑх куратӑп.

Я видела, что они искоса и вздыхая поглядывают на оставшуюся рыбу.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Шел!—ассӑн сывласа илчӗ Игорёк, куҫӗсене пӗлӗт ҫинчен ямасӑр.

— Жаль! — вздохнул Игорек, не сводя глаз с неба.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрре ҫапла, сарлака пиаласемпе ешӗл чей ӗҫсе ларнӑ чух, Амед амӑшӗ, ассӑн сывласа илсе, темӗншӗн урӑх ҫӗререх пӑхса, сасартӑк ҫапла калаҫма пуҫларӗ: «Пурте ҫителеклӗ пирӗн, — тет. — Ӗлӗк кибиткӑра пӳрӑннӑ, халӗ ак лайӑх ҫурт пур. Ирӗк те пысӑк кил-ҫуртра мӗн кирлӗ, ҫавӑ пур, пӗр гелин кӑна ҫитмест», — тет.

Однажды, когда мы сидели и пили зеленый чай из широких пиал, мать Амеда, вздохнув и отведя в сторону глаза, вдруг заговорила о том, что было время, когда они жили в кибитке, а теперь дом у них очень хороший и просторный, всего в нем достаточно, но нет в доме гелин.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ох, старик эпӗ! — ассӑн сывларӗ тухтӑр.

— Ох, я старик! — со вздохом сказал доктор.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ассӑн сывласа, пуҫне пӑркаласа илчӗ.

Он вздохнул и покачал головой.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Каях, тӑванӑм!» — тенӗ ӑна хирӗҫ вӑл, ассӑн сывласа.

«Поезжай, матушка!» — сказал он ей со вздохом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл тӗттӗм ҫӗртех ҫывӑрма вырнаҫса, чылайччен ахлатса, ассӑн сывласа выртрӗ; юлашкинчен аранах хӑрлаттарса ҫывӑрма пуҫларӗ.

Он улегся в темноте и долго вздыхал и охал; наконец захрапел.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Ах, шуйттан мурӗ, — ассӑн сывласа каларӗ Петька, — калама ҫук йывӑр вӑхӑт!

— Да, черт возьми, — вздохнув, сказал Петька, — положение отчаянное!

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951