Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татса (тĕпĕ: тат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ иккӗленнине ӗнтӗ ҫак япала ӑнсӑртранах татса пачӗ.

Вот неожиданное разъяснение всех моих сомнений.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗрӗссипе каласан, ун пирки эпӗ, тахҫанах татса каланӑ.

Впрочем, это было давно решено.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Интересленекен ведомствӑсем пӗлтернӗ тӑрӑх, халӗ калаҫса татӑлакан ҫулҫӳреве практикӑра пурнӑҫа кӳртме ҫителӗклӗ таранах татса парайман пек курӑнать, кунсӑр пуҫне тата Татаринов капитан экспедицийӗ ним шухӑшсӑр-мӗнсӗр шутласа кӑларнӑ япала пулса тӑрать.

«Ввиду того, что, по удостоверению заинтересованных ведомств, соображения об условиях практического осуществления обсуждающегося путешествия представляются недостаточно обоснованными, причём вообще намечаемая экспедиция капитана Татаринова носит непродуманный характер.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Акӑ халех Петькӑна чӗнетӗп, — ҫирӗппӗн татса хучӗ Саня, — пурне те чӗнетӗп, чӗркуҫленсе ларӑпӑр та, сана ҫыртарас тесе, ҫавӑрма тытӑнӑпӑр.

— Вот я сейчас позову Петьку, — серьёзным голосом сказала Саня, — и вообще всех, и мы станем на колени и будем тебя уговаривать, чтобы ты написал.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ манӑн пурнӑҫа татса паракан кун та ҫитрӗ!

И вот наконец — решительный день!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Иван Павлыч, — чӗтӗрекен сасӑпа татса каларӑм эпӗ.

— Иван Павлыч, — дрожащим, но решительным голосом сказал я.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав пуҫа ӗнтӗ тепӗр самантранах касса татса, юнланнӑскере, халӑха ҫӗклесе кӑтартнӑ.

Эта голова через минуту, мертвая и окровавленная, показана была народу.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Государыня ӑна чӗнсе илнӗ те, кулса ҫапла каланӑ: «Эпӗ хам панӑ сӑмаха тытнӑшӑн тата сирӗн ыйтӑвӑра татса пама пултарнӑшӑн питӗ хавас.

Государыня подозвала ее и сказала с улыбкою: «Я рада, что могла сдержать вам свое слово и исполнить вашу просьбу.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Марья Ивановна кунта пирӗн шӑпана татса парассине сиснӗ; унӑн чӗри питӗ тапнӑ е чарӑнса ларнӑ пекех пулнӑ.

Марья Ивановна предчувствовала решение нашей судьбы; сердце ее сильно билось и замирало.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Сасартӑк, кӗтмен аҫа-ҫиҫӗм пек хыпар килсе ҫитсе, ман ӗмӗте татса хучӗ.

Вдруг неожиданная гроза меня поразила.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ку сӑмахсене вӑл уйрӑмӑнах татса каларӗ, эпӗ вара кам ҫинчен каланине ҫийӗнчех тавҫӑрса илтӗм.

Он сказал эти слова с особенным выражением, и я сразу понял, на кого он намекает.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫав йӗркесене «Монготимо Хурчка Чӗрнерен» пуҫласа, татса сӑвӑ каланӑ пекех янраттарса вуласа патӑм.

И я прочел это место, начиная со слов: «Монготимо Ястребиный Коготь». Я прочитал его отчетливо, громко, как стихотворение,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Иван Павлыч, эпӗ юрататӑп ӑна, — татса каларӑм эпӗ.

— Иван Павлыч, я ее люблю, — сказал я твердо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсӗ хӑвна ху мана юрататӑп тесе ӗнентерме ҫеҫ тӑрӑшатӑн, — татса каларӗ вӑл, — чӑннипе, юратмастӑн эсӗ?

— Ты просто стараешься себя в этом уверить, — сказала она убежденно, — а на самом деле — ничего подобного!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Пӑр задачӑна хӑех татса парӗ» тесе ҫырнӑ вӑл пӗр страница ҫине.

«Лед сам решит задачу», — было написано вдоль одной страницы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хуратул ҫимелле теҫҫӗ, — татса каларӗ вӑл.

— Говорят, надо сырую гречу есть, — уверенно сказала она, —

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗҫе ҫакӑн пек хӑвӑрт татса пама кам пулӑшнине эпӗ лайӑх пӗлсе тӑратӑп.

Я-то хорошо знала, кто помог так быстро решить все это дело.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Малтанах эпӗ ӗненмерӗм, анчах та Катя «пустуй япала» тесе татса хучӗ, Гладковран темӗнле тӗслӗх илсе кӑтартрӗ.

Сперва я усомнился, но Катя очень решительно сказала: «Разумеется, ерунда» — и привела какой-то пример из Гладкова.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Йышӑнаҫҫӗ, — татса хуратӑп эпӗ.

— Примут, — решительно отвечал я.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, мачӑлта курӑкӗ, ылтӑн тӗслӗ лютик, тутлӑ кӑшкар тата шалфей чечекӗсем татса, чечек ҫыххи турӑм.

Я нарвала большой букет тимофеевки, золотистых лютиков, душистой кашки и шалфея.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех