Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуррине (тĕпĕ: пурӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ пире картласа тӑракан плащ-палаткӑра пӗр пӗчӗк ҫурӑк пуррине каҫах асӑрханӑччӗ, вӑл ҫурӑкран боецсем, палаткӑна уртса ярсан, пӑшал тавраш тытма алла кӑлараҫҫӗ, ӑна темӗнле кантӑраллӑ йывӑҫ каптӑрмапа тӳмелеҫҫӗ.

Я еще с вечера заметила, что в плащ-палатке, которая разгораживала нас, имеется маленькая прорезь, через которую бойцы, надевая палатку на плечи, высовывают руку, чтобы держать оружие, она застегивалась на какую-то деревянную бирюльку с веревочкой.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑслӑ куҫӗсем шӑтарас пек пӑхаҫҫӗ, тӗттӗмрех ылтӑн тӗспе ҫиҫсе тӑракан яка юпахлӑ тирӗ айӗнче мускул шӑнӑрӗсем чӗтренсе чупкалаҫҫӗ; мӗн пурӗ унра пружина пек тапса, вылянса, хумханса тӑрать, хаваслӑ вӑй, илемлӗх пуррине кӑтартать.

Глаза у него были горячие и умные; под гладкой, темным золотом отливающей шерстью бегали живчики мускулов; все в нем так и ходило ходуном, все пружинило и играло, являя собой веселую силу и благородную стать.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Крокодил мӗнле пулнине пӗлмеҫҫӗ-им? — Игорь кунта ултав пуррине аванах туйрӗ пулин те, кун пек чухне хӑйне мӗнле пулмаллине чухласах илеймерӗ.

— Что, я не знаю, какие крокодилы! — Игорь чувствовал явный подвох, но не знал, как выбраться из создавшегося положения.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем тӑшман пуррине пӗлтереҫҫӗ, ӳсен-тӑрана, кӑвак пӗлӗте, вӗҫен кайӑка тӑшмантан сыхлама чӗнеҫҫӗ.

Они звали оградить от врага и траву, и деревья, и голубое небо, и ласточек.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗри-тавра — лӑпкӑ та мирлӗ уй-хир, мӗн пур тавралӑх канӑҫлӑн тӑнӑ пек туйӑнать, таҫта вӑрҫӑ пуррине ӗненес те килмест.

Такой мирный простор окружал нас на этих полях, такой покой был во всем, что не верилось — неужели где-то есть война?

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пиҫиххине тӳрлетсе илчӗ те, эпӗ ун ҫинче кобура пуррине куртӑм.

Он поправил пояс, и я увидела на нем кобуру.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Паллӑ мар пӗчӗк ҫеҫ утрав ҫинче мӗскер пуррине, хамӑрсӑр пуҫне, никам та пӗлмест.

Никто, кроме нас, не знал, что скрывалось на маленьком, никому не известном островке.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

В.Нестеров историк-архивҫӑ, документсене тӗплӗн тишкерессипе палӑрнӑскер, Степан Разин вӑхӑтӗнче те Ишек ялне асӑннӑ хут ҫуккине, вӑл саманара Ишекӗн пысӑк ҫулӗ пуррине палӑртнине ҫеҫ асӑрхаттарать.

Куҫарса пулӑш

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

Ача ҫакна часах ӑнланчӗ, манра хӑйне ҫывӑх чун пуррине, эпӗ те ун пекех шухӑшлакан ҫын иккенне туйса илчӗ.

Мальчуган вскоре это понял, почувствовал во мне родственную душу мечтательницы.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хампа пӗрле ҫӳрекен хӗр-тантӑшсем те манӑн аякра тус-йӗкӗт пуррине вӑл мана ҫыру ҫырсах тӑнине пӗлеҫҫӗ.

И подруги мои знали, что у меня есть где-то далеко друг джигит, который шлет мне письма.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Асторире» пусма тӑрӑх улӑхнӑ чух Саня килте-ши тесе пӑшӑрханаттӑм, вӑл килте пуррине, ҫуккине алӑк уҫса хупаканран та ыйтса пӗлме юратчӗ.

Поднимаясь по лестнице в «Асторию», я гадала, дома ли Саня, хотя это можно было просто узнать у портье, без гаданья.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара вӑл епле ҫирӗм пиллӗкмӗш ҫулхине Мускав комсомол комитечӗ ҫумӗнчи ҫамрӑк натуралистсен бюровӗнче ӗҫлени ҫинчен каласа кӑтартрӗ, пӗррехинче тата вӑл Саньӑна Кӗмӗл хырлӑха экскурсине кайса курма ҫавӑрнӑ иккен, Саня унта мӗн лайӑххи пуррине тем пек ун урлӑ ӑнкарасшӑн пулчӗ, терӗ; унтан вара вӑл сасартӑк кӗнекесенчен илнӗ сыпӑксемпе калаҫа пуҫларӗ, унӑн чаплӑ ӑсне курса пурсӑмӑр та шалтах тӗлӗнсе кайрӑмӑр.

Потом он рассказал, как в двадцать пятом году он работал в бюро юных натуралистов при Московском комитете комсомола, и как однажды уговорил Саню поехать на экскурсию в Серебряный бор, и как Саня долго старался понять, почему это интересно, а потом вдруг стал говорить цитатами, и все поразились, какая у него необыкновенная память.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам ӗлӗк пӗлнӗ шухӑшсемпе туйӑмсен леш енчи тӗнчинче унӑн халӗ тепӗр тӗнче пуррине ҫеҫ куратӑп акӑ эпӗ, ун ҫинчен эп халиччен шухӑша та илмен.

Я просто видела, что за тем миром мыслей и чувств, который я знала прежде, в нём появился ещё целый мир, о котором я не имела никакого понятия.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Правдӑран» Ч. хваттерне ҫитес тесен сахалтан та ултӑ километр каймалла, анчах эп ҫурма ҫула ҫитсен ҫеҫ трамвай пуррине астуса илтӗм.

От «Правды» до квартиры Ч. по меньшей мере, шесть километров, но только на полпути я вспоминаю, что можно было воспользоваться трамваем.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнле ӗмӗт пуррине ҫеҫ ниҫтан туйса илеймерӗм-ха, мӗншӗн тесен Николай Антонычпа Ромашка хушшинче пӗр кӑмӑллӑх ҫинче ӗлӗк мӗнле пулса иртнипе ҫеҫ тишкерме пултаратӑп-ха эпӗ, халь ҫав пӗр кӑмӑллӑх мӗнле иккенне питӗ начар пӗлетӗп.

Я только не мог догадаться, что это была за цель, потому что мне приходилось судить по старым отношениям между Николаем Антонычем и Ромашкой, а новые я знал очень плохо.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫил-тӑман чарӑнасса кӗтсе ларасси виҫесӗр кичем япала вӑл, эпӗ акӑ хамӑн кӗнеке пуррине аса илтӗм.

Это было очень скучно — сидеть и ждать, когда же окончится эта пурга, — и я вспомнил наконец, что у меня есть книжка.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫхине Атӑл ҫинче тӗл пулни мана кунта та пӑлхавҫӑсем пуррине систерет.

Ночная встреча моя на Волге доказывала присутствие бунтовщиков.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах та Швабрин тата таврара кӗпӗрленсе тӑракан халӑх ҫак хамӑн чӗрӗмре мӗн пуррине ӑна тӗппипех каласа пама кансӗрлерӗҫ.

Швабрин и народ, толпящийся около нас, помешали мне высказать все, чем исполнено было мое сердце.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Астӑватӑн-и тата эсӗ: хамӑр таса чӗрепе тупа тунӑ сӑмах ҫине тӑраймасан, вӑрманта мӗн чухлӗ йывӑҫ пуррине, ҫӳлтен мӗн чухлӗ ҫӑлтӑр ӳкнине шутласа кӑлармасӑр каҫару ан кӗттӗр…

А помнишь: «Кто изменит этому честному слову, не получит пощады, пока не сосчитает, сколько деревьев в лесу, сколько падает с неба…»

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пирӗн, Катьӑпа иксӗмӗрӗн, калаҫмалли сӑмахсем пуррине сиссе илчӗ-тӗр, ахӑр, сасартӑк каҫару ыйтрӗ те пӗр пӗчӗк сӑлтав тупсах выставкӑра юлчӗ.

Должно быть, она догадалась, что нам с Катей нужно поговорить, потому что вдруг извинилась и осталась на выставке под каким-то пустым предлогом,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех