Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗненсех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах эпӗ ҫакна ӗненсех каймастӑп: пуринчен ытла вӑл сехри хӑпнипе, намӑс курнипе вилсе кайнӑ пулӗ.

Но я этому не дюже верю: скорее всего, он от страху и от страмы́помер.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Андрей пӗр вӑхӑтра, Макар чӑнласах, ӗненсех ҫапла калаҫнине итлесе ларнӑ хушӑра: «Сӗкекен ӗнене юрать-ха турӑ мӑйрака памасть, унсӑрӑн, Макар аллине власть парас пулсан, мӗн-мӗн кӑна туса тӑкнӑ пулӗччӗ-ши вӑл?

Одно время Андрей, слушая серьезную, убежденную речь Макара, не без страха подумал: «Хорошо, что брухливой корове бог рог не дает, а то если б Макару дать власть, что бы он мог наделать?

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Изидӑна хисеп курса тӑракансем пулнӑ вӗсем пурте — хӑшӗ ӗненсех, хӑшӗ пайталӑха хапсӑнса, хӑшӗ ыттисене курса, хӑшӗ тата аскӑнлӑх тӗллевӗсемпе килнӗ.

Все они были — иные по вере, иные по корыстным расчетам, иные из подражания, а иные из сластолюбивых целей — поклонниками Изиды.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӑҫан та пулин тӗл пулсан, вӑл мана тӳрех ҫупӑрласа илнӗ пулӗччӗ ӗнтӗ», — тесе, хӑйӗн сӑмахне ӗненсех калаҫӑвне вӗҫлетчӗ Кондратько.

Колы б побачилысь, вин бы мене и зараз пригорнув», — уверенно заканчивал Кондратько.

22-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унӑн пысӑк куҫӗсенче мана ӗненсех кайманни тата ҫав ҫынсене хӗрхеннипе вӗсемшӗн хӑрани палӑрчӗ.

В его широко открытых глазах сверкало и недоверие ко мне, испуг и жалость к тем людям.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Анчах хальхинче ачасем, Федя Черкашин килни кӗтмен ҫӗртен пулнипе, Семушкина ӗненсех итлесе тӑчӗҫ.

Но появление Феди Черкашина было так необычно, что ребята на этот раз слушали Семушкина охотно и доверчиво.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шкулта Семушкин сӑмахне ӗненсех те каймарӗҫ.

В школе не очень доверяли рассказам Семушкина.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллӑ пилӗк ҫул ҫӗр ҫинче «эпӗ пур ӗҫе те лайӑх тӑватӑп, унтан ытла пулма та пултараймасть», — тесе хӑйӗнне хӑй ӗненсех пурӑнатчӗ вӑл.

Пятьдесят пять лет ходил он на белом свете с уверенностью, что все, что он ни делает, иначе и лучше сделано быть не может.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ку ӗнтӗ Энск хулинче, чӑнах та, тӗлӗнмелле пейзаж, хулан ҫырма енчи пайӗнче вут тухнӑ пулас, терӗм эпӗ хӗрсене, вӗсем ӗненсех ӗненчӗҫ, мӗншӗн тесен ҫул тӑрӑх хам Энскра ҫуралнӑ, кунта эпӗ кашни чула паллатӑп тесе мухтанса пытӑм.

Это был такой странный для Энска пейзаж, что я даже сказал девушкам, что, очевидно, где-то в Заречной части пожар, и они поверили, потому что дорогой я долго хвастался, что родом из Энска и что мне знаком каждый камень.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫав-ҫавах хам куҫӑмсене ӗненсех пӗтерейместӗп.

Я еще не верила своим глазам.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗшеленсе сӑмахлакан Дема Стрижаков — Водолей (Шывтӑкан); ҫынна тӑрӑхлама юратакан Минаев, нимӗне те ӗненсех пӗтерменскер, Скорпион ятне илме тивӗҫлӗ пулчӗ.

Медлительно-многословного Дёму Стрижакова прозвали Водолеем, а ехидный, всегда во всем сомневающийся Витя Минаев снискал прозвище Скорпиона.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн мӗнпур айӑпӑм — Оренбургран хам ирӗккӗн тухса кайни пулӗ, тесе ӗненсех тӑраттӑм эпӗ.

Я был уверен, что виною всему было самовольное мое отсутствие из Оренбурга.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Катя кӑна ӗненсех пӗтермерӗ.

Катя сомневалась в этой затее,

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хама та, ҫынсене те телейлӗ турӑм», — тесе вӑл ӗненсех шутланӑ.

И он был уверен, что сделал себя и других счастливыми.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Хӑвӑр условийӗрсене ӑнлантарса парӑр, — терӗ вӑл, — эпӗ сирӗн валли мӗн те пулин туса пама пултаратӑп, ҫавна ӗненсех тӑрӑр…

— Объясните ваши условия, — сказал он, — и все, что я могу для вас сделать, то будьте уверены…

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗлетӗп, эпир часах акӑ каллех уйрӑлатпӑр, тен, ӗмӗрлӗхех те пулӗ: иксӗмӗр те мӗн виличченех тӗрлӗ ҫулпа уйрӑлса кайӑпӑр, ҫапах та эпӗ ӑна ҫав тери ӑшшӑн аса илеп; эпӗ ӑна ҫакӑн ҫинчен яланах каланӑ, ҫавӑнпа вӑл, хама ӗненсех каймасть пулин те, шанса тӑрать.

Я знаю, мы скоро разлучимся опять и, может быть, на веки: оба пойдем разными путями до гроба; но воспоминание о ней останется неприкосновенным в душе моей; я ей это повторял всегда и она мне верит, хотя говорит противное.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Мӗншӗн эсир ҫапла пулӗ-ха тесе ӗненсех тӑратӑр? — терӗ мана штабс-капитан, чеен кулнӑ майӑн куҫне хӗссе.

— А почему ж вы так уверены? — отвечал мне штабс-капитан, примигивая с хитрой улыбкою…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Тата пӗлетӗн-и, эп ӗненсех пурӑнатӑп: эпир пӗр-пӗрине юратнӑ чух пирӗншӗн нимӗн те хӑрушӑ мар», тенӗ вӑл.

И, знаешь, я верю: пока мы любим друг друга, нам ничего не страшно».

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тепӗр тесен, полкра ку хӗр ачана никам та ӗненсех кайман, сыватасса та вӑл — юратуран ҫеҫ сыватма пултарать, тесе шӳтленӗ.

Впрочем, в полку никто не принимал эту девушку всерьез: шутили, что лечить она может только от любви.

17 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл ҫакна ӗненсех тӑчӗ: хӑйӗн ҫылӑхӗсемпе вӑл туррӑн чӑтӑмлӑхне йӑлтах пӗтернӗ, халӗ ӗнтӗ ӑна нимле каҫару та ҫук.

Он был уверен, что истощил долготерпение господне, довел его до крайности — и вот результат.

22-мӗш сыпӑк. Гек Финн Библи вӗренет // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех