Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑпнӑ (тĕпĕ: хӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗтрӗмӗр, ним ӗҫ те тухмарӗ! — терӗ сехри хӑпнӑ Капарин, вӑй пӗтсе килнӗ пек йывӑррӑн сак ҫине ларса.

— Все проиграно! — в отчаянии воскликнул Капарин, обессиленно рухнув на скамью.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Садиков капитан унта темӗн ятлаҫать, команда пӗтӗмпех ӗҫлеме тытӑнчӗ, сехрисем хӑпнӑ аннесем те темӗн кӑшкӑрашрӗҫ.

Там ругался капитан Садиков, отчаянно суетилась команда и что-то кричали две испуганные мамы.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хамӑрӑн та сехре хӑпнӑ ӗнтӗ, палӑртмастпӑр кӑна.

Страшно-то нам тоже, как и ему, только виду не подаем.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сехри хӑпнӑ Ильинична сӑхсӑхса илчӗ, Наталья питне ӳсӗр ҫын пек тайкаланса пырса, хулпуҫҫийӗнчен ярса тытрӗ.

Охваченная страхом, Ильинична перекрестилась, неверными шагами подошла к Наталье, схватила ее за плечо:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Крыльца ҫинче ӑна сехри хӑпнӑ Копылов хӑваласа ҫитрӗ.

На крыльце его догнал взволнованный Копылов.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алӑк хуллен кӑриклетсе илчӗ те ун хушӑкӗнчен хӑраса сехри хӑпнӑ адъютант пуҫне кӑларса пӑхрӗ.

Чуть скрипнула дверь, в щелку заглянул испуганный адъютант.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сехри хӑпнӑ Ильинична Мишаткӑна шырама кил хушшине вирхӗнсе тухрӗ.

Испуганная Ильинична бросилась во двор искать Мишатку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулахай енче сехри хӑпнӑ Татарски казакӗсем улӑх тӑрӑх сапаланса чупаҫҫӗ.

Слева от них по лугу вроссыпь бежали охваченные паникой татарцы.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен, ҫынсем унран хӑпнӑ, хӑйне ҫапла канӑҫ панӑшӑн Ксюша савӑннӑ.

В конце концов от нее отступились, и она была довольна, что ее оставили в покое.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, мӗн сехри хӑпнӑ сурӑхсем пек пуҫтарӑнса тӑтӑр-ха эсир?

— Ну что вы сбились, как овечки перепуганные?

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Атте, чар ҫавна часрах! — ашшӗ патнелле утса, сехри хӑпнӑ пек пӑшӑлтатрӗ Ксени, кӗпер ҫине таҫтан муртан сиксе тухнӑ Дымшакова курсан.

— Отец, останови его! — отчаянно зашептала Ксения, увидев на мосту неизвестно откуда вынырнувшего Дымшакова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑрӑммӑн та кичеммӗн шӑхӑрса вӗҫекен пульӑсем сехри хӑпнӑ беженецсене ҫӗр ҫумнелле ывтӑнтарчӗҫ.

Тягучий посвист пуль кидал перепуганных беженцев на землю.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сехри хӑпнӑ халӑх ҫеҫенхир тӑрӑхӗнчи хуторсенчен Дон еннелле талпӑнчӗ.

Население хуторов степной полосы в панике устремилось к Дону.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ан павра кирлӗ мара? — кӑшкӑрса ячӗ Григорий, йӑмӑкне тӗрӗллӗ кӗпе ҫухинчен сехри хӑпнӑ пек ярса тытса.

— Чего ты мелешь?\! — испуганно хватая сестру за ворот расшитой рубахи, вскричал Григорий.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аэроплан, хӑрушшӑн кӗрлесе, асар-писер ҫил-тӑвӑл чухнехи пек пӗр уласа та шӑхӑрса, кӗлетрен кӑшт ҫӳлерехрен вӗҫсе иртрӗ, вилес пек сехри хӑпнӑ карчӑкӑн чарса хунӑ куҫӗ тӗлӗнчи шурӑ ҫутта самантлӑха ҫунат мӗлкипе хупласа кӑшт кӑна умран ҫухалчӗ, хутор хыҫӗнчи нӳрӗ ҫереме кустӑрмисемпе хуллен ҫапӑнса, ҫеҫенхир еннелле чупса кайрӗ.

А аэроплан, страшно рыча, с буревым ревом и свистом пронесся чуть повыше амбара, на секунду закрыл своей крылатой тенью белый свет от вытаращенных в смертном ужасе старухиных очей, — пронесся и, мягко ударившись колесами о влажную землю хуторского выгона, побежал в степь.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, пуҫне чавси ҫине хунӑ та, сехри хӑпнӑ лаша хартлатнӑ пек, тискеррӗн харлаттарса ыйха туртать; унтан вӑл, такам пырса чышнӑ пек, сасартӑк вӑранса кайрӗ, — хӑйӑлтатса тухакан сасӑпа ӗнерлеме пуҫларӗ:

Уронив голову на локоть, он всхрапывал, как перепуганная лошадь, потом вдруг просыпался, словно от толчка, хрипло голосил:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кагинскинчи ҫапӑҫу хыҫҫӑн вӑл, Григорий ыйтнипе, пӗрер витре кӗрекен виҫӗ кӑкшӑмлӑ кӑмӑшка илсе пычӗ, унтан юрлама ӑста казаксене чӗнсе пуҫтарчӗ те, Григорий вара, хӑйне савӑнӑҫлӑ та ирӗклӗ, чӑн пурнӑҫпа йывӑр шухӑшсен асапӗнчен вӑхӑтлӑха хӑпнӑ пек туйса, казаксемпе пӗрле тул ҫутӑличченех ӗҫсе ларчӗ.

После боя в Каргинской он, по просьбе Григория, привез три ведерных кувшина самогона, созвал песенников, и Григорий, испытывая радостную освобожденность, отрыв от действительности и раздумий, пропил с казаками до утра.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сехри хӑпнӑ казаксем, кӗпӗрленсе те ывӑҫласа сапнӑ пӑрҫа пек сапаланса кайса, тӗлли-паллисӗр каялла сиктерсе килни курӑнчӗ.

Видно было, как панически скакали назад казаки, грудясь в кучи и рассыпаясь веером.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан вӑл, шинель, аркипе пуҫ ҫийӗн витӗнсе, хыпалансах тепӗр майлӑ ҫаврӑнса выртрӗ; хӑраса сехри хӑпнӑ Листницкий вара ҫак самантра Горчаковӑн тути тӑрӑлтатса чӗтренине, пичӗ тӑрӑх тӗссӗр йӗпе йӗр йӑрласа аннине асӑрхаса юлчӗ.

Торопясь, накрывая полой шинели голову, отвернулся, и потрясенный Листницкий мельком увидел холодную дрожь на его губах, серую влажную полоску на щеке.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аҫа ҫапнинчен хӑраса сехри хӑпнӑ кӗтӳ хӑйӗн сасси ҫине вӑркӑнса килнине пӗлмесӗр, Кошевой тепӗр хут, хальхинче пушшех те хытӑрах, кӑшкӑрса ячӗ:

Не зная того, что косяк, взволнованный и напуганный грозой, кинулся на его крик, Кошевой вновь еще громче зыкнул:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех