Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑкӗсем (тĕпĕ: татӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Етре вырӑнне — тимӗр-тӑмӑр татӑкӗсем, пульӑсем — такан пӑтисем, ҫӗмрӗк такансем, вӗсене хутаҫпа хайхи хӗрарӑм ҫӗкленӗ.

Снаряды — кусочки железа, пули, подковные гвозди, подковы и прочий лом — лежали в торбе, которую несла на спине крестьянка.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анӑҫ енче кӑна пӗчӗк пӗлӗт татӑкӗсем таҫтан ҫӳлтен ылтӑнпа кӑшалланса хӗвеле савса кулатчӗҫ.

Только на западе несколько облачков с золотой кромкой еще улыбались солнцу с поднебесной высоты.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ӑна кирек хӑҫан та хӑй тӳрлетет: сӳтсе тӑкать, сиктӗрмине хытарать, тӗк вӗҫҫӗн йывӑҫ ҫӑвӗ сӗрет, чӑтӑмлӑрах ӗҫлеттересшӗн пулса, пӗчӗк кустӑрми тӗнӗлӗсене хут татӑкӗсем чӗркет — сехет вӑхӑтлӑха каллех чӗрӗлет, кӑшт ӗҫлекелет те татах чарӑнать.

Он всегда сам чинил их: разбирал, заводил, смазывал, окунув перо в деревянное масло, обматывал бумажками оси колесиков — для большей сохранности — и таким образом оживлял часы на некоторое время, после чего они опять останавливались.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пырса хунӑ хӑма татӑкӗсем ҫине ҫаврӑнса пӑхать те вӑл тата ытларах канӑҫсӑрланма тытӑнать.

Взглянув на груду дощечек, Лао-цзы почувствовал себя еще хуже.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Ҫавӑнтах чӑмса пӑхас текенсем тупӑннӑ, кӑштах вӑхӑт иртсен, пакурсем йӑтса пынӑ, тахӑшӗ темӗнле тетел ҫӗклесе ҫитнӗ, чӑмса пӑхнӑ, хыпашланӑ, алла яхӑн пысӑк турпас татӑкӗсем туртса кӑларнӑ, анчах ҫын виллине тупайман та,тытайман та.

Нашлись охотники нырять, притащили через несколько времени багры, притащили даже какую-то рыбацкую сеть, ныряли, нащупывали, ловили, поймали полсотни больших щеп, но тела не нашли и не поймали.

I. Ухмах // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тапранса тухас умӗн ҫӗлӗкӗрсем ҫине шура хӑю татӑкӗсем ҫӗлесе яма сӗнетӗп; тӗттӗмре хамӑррӑннисене лешсемпе пӑтраштармалла ан пултӑр.

Перед выступлением советую нашить на шапки белые ленты, чтобы в темноте своих не путать с чужими.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ашшӗ вилсен, вӗсем кайнӑ та пӗтӗмпех вӑл хушнӑ пек тунӑ, вара унта акӑ мӗн тупнӑ: ҫӳлти уйрӑм туп-туллиех ылтӑн укҫасемпе тулса тӑрать, ҫав вӑхӑтрах вӑталӑххинче ахаль шӑмӑсем те аялтинче йывӑҫ татӑкӗсем ҫеҫ выртаҫҫӗ.

И когда после его смерти они пошли и сделали, как он завещал, то нашли, что верхнее отделение было наполнено доверху золотыми монетами, между тем как в среднем лежали только простые кости, а в нижнем куски дерева.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Станица ҫийӗн аялтанах пӗлӗт татӑкӗсем шӑвӑнса иртеҫҫӗ.

Над станицей низко летели рваные хлопья облаков.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ вӑтаннипе ҫаврӑнса пӑхрӑм: манран сылтӑмалла илемсӗр кӑмака ҫамки, кӑмака умӗнче таса мар чашӑк-тирӗк ларать, кӗтесре, ещӗк хыҫӗнче — сӑмалаланӑ канат татӑкӗсем, сӳс лӑстӑкӗсем, вут-сыпписем, картлӑ кӗвенте тата тӗрлӗ турпас-тӗрпес йӑванса выртать.

Сконфуженный, я оглянулся: вправо от меня — чело уродливой печки, на шестке — грязная посуда, в углу — за ящиком — куски смоленого каната, куча нащипанной пакли, поленья дров, щепки и коромысло.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Пӗр пули тата, хӳме хӑми тӑрӑх шуҫса кайса, ҫын пичӗсем ҫинелле вӗт турпас татӑкӗсем силлесе тӑкнӑ.

А одна пуля хлестнулась вдоль по дереву забора и, стряхнув с него мелкие щепки, бросила их в лица людей.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ҫынсем хӑйсен аллисемпе аркатса илемсӗрлетнӗ тӗттӗм-кӗрен ту таврашӗнче, ӑмансем пек, пӗчӗккӗ курӑнаҫҫӗ те, вак чулсемпе йывӑҫ татӑкӗсем хушшинче, чул тусанӗ айӗнче, вӑтӑр градуслӑ шӑрӑхра, ӑмансем пекех, йӑшӑлтатаҫҫӗ.

Они казались маленькими, как черви, на фоне темно-коричневой горы, изуродованной их руками, и, как черви, суетливо копошились среди груд щебня и кусков дерева в облаках каменной пыли, в тридцатиградусном зное южного дня.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Сарӑ-ҫутӑ ҫӳҫӗ сапаланнӑ, ҫӳҫне турпас татӑкӗсем, улӑм пӗрчисем тирӗннӗ; кӑкӑрне хупласа выртакан сарлака сарӑ сухалӗнче те ҫавсемех.

Светло-русые волосы на голове были спутаны, и в них торчали щепочки, соломинки; всё это было и в его русой бороде, точно веером закрывавшей ему грудь.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӑл ҫеҫенхир еннелле шӑвӑнчӗ, ун ҫийӗнчен уйрӑм пӗлӗт татӑкӗсем хӑпӑнса мала тухрӗҫ те ҫӑлтӑрсене пӗрин хыҫҫӑн теприне сӳнтерме пуҫларӗҫ.

Она ползла в степь, с ее вершины срывались клочья облаков, неслись вперед ее и гасили звезды одну за другой.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Вӗсем хушшинче ылтӑн ҫӑлтӑрсемпе эрешленнӗ янкӑр тӳпен хура-кӑвак татӑкӗсем ачашшӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Между ними ласково блестели темно-голубые клочки неба, украшенные золотыми крапинками звезд.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Пуҫ тӑрринче халӗ те-ха кӑпӑшка та тӗрлӗ тӗслӗ катрам-катрам пӗлӗт татӑкӗсем йӑсӑрланаҫҫӗ; пӗр ҫӗрте вӗсем тӗтӗм пек ҫепӗҫ те кӗл пек кӑвак, тепӗр ҫӗрте — ту татӑкӗ пек хытӑ, шупкарах хура е хура-хӗрлӗн курӑнаҫҫӗ.

Еще и теперь по небу бродили обрывки туч, пышные, странных очертаний и красок, тут — мягкие, как клубы дыма, сизые и пепельно-голубые, там — резкие, как обломки скал, матово-черные или коричневые.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Ҫил хӑшпӗр тӗлте пӗлӗтсене сирнӗ те, пӗлӗт хушӑкӗсенчен пӗрер-икшер ҫӑлтӑрлӑ сенкер тӳпе татӑкӗсем курӑнкалаҫҫӗ.

Кое-где ветер прорывал тучи, и из разрывов смотрели голубые кусочки неба с одной-двумя звездочками на них.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Шӑвҫс тӑрӑхӗсем, фанера татӑкӗсем, алӑк-таврашсем ҫӗклесе пычӗҫ ачасем.

Мальчишки, словно щиты подняв над головой кто лист железа, кто кусок фанеры, кто дощатую дверцу.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катерина булавкине кӑларчӗ те кӗсйинчен вара ҫырмалли пӗчӗк кӗнеке, хут татӑкӗсем, тура катӑкӗ, чӗркеленсе пӗтнӗ пӗчӗк куҫкӗски тухса ӳкрӗ.

Катерина вытащила булавку, и из кармана выпали записная книжечка, какие-то бумажки, огрызок расчески и маленькое щербатое зеркальце.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Илле кунне аса илчӗ: устрицӑсемччӗ, ананасчӗ, дупельччӗ; халӗ акӑ хулӑн сӗтел ҫитти, уксуспа ҫу кӗленчисем, вӗсене те пробкӑпа мар, хутпа пӑкӑланӑ; турилккесем ҫинче пысӑк хура ҫӑкӑр татӑкӗсем, хуҫӑк авӑрлӑ вилккӑсем выртаҫҫӗ.

Он вспомнил Ильин день: устриц, ананасы, дупелей; а теперь видел толстую скатерть, судки для уксуса и масла без пробок, заткнутые бумажками; на тарелках лежало по большому черному ломтю хлеба, вилки с изломанными черенками.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вырӑн ҫинчи утиял та ҫӗтӗлнӗ, тӗллӗн-тӗллӗн саплӑклӑ, чӳрече каррисем тахҫанах шупкаланнӑ, ҫунӑ пулин те, вӗсем ҫӗтӗк татӑкӗсем пекех.

Одеяло на постели тоже истасканное, кое-где с заплатами; занавески на окнах полиняли давно, и хотя они вымыты, но похожи на тряпки.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех