Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмсине (тĕпĕ: сӑмса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Петенька пысакланчӗ, ӳсрӗ, шӑпах ял ачи пулса тӑчӗ, сӑмсине те хӗвел ҫиекен пулчӗ, хӗвелпе пиҫӗхнӗ урисенчи ҫемҫе ҫӑмӗ те ылттӑн тӗслӗ пулса кайрӗ.
Петенька вырос, окреп и стал совсем деревенским мальчишкой, с облупившимся на солнце носом, с золотистыми волосиками на загорелых ногах.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Сӑмсине тӑм илтересрен хӑрать, — шӑппӑн куҫарса пачӗ Игорь.
— Нос боится отморозить, — тихо объяснил мне Игорь.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, пуҫне уснӑ, хурлӑхлӑн ларать, таса мар тутӑрӗпе сӑмсине шӑнкарать, куҫлӑхне сӑтӑркалать.
Он сидел, низко опустив голову, сморкался в грязный платок и протирал очки, не снимая их.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан ҫав хобот ҫӳлелле авӑнчӗ, енчен-енне сулланчӗ, сӑмсине чӗтретсе илчӗ, вара тӗнче пӗтнӗ пек уласа ячӗ.
Потом хобот изогнулся кверху, качнулся в обе стороны, пошевелил отростком, похожим на огромную бородавку, и испустил оглушительный, громкий рев.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таса сӑн-питне, каҫӑртарах сӑмсине пӑхсан — ача майлах.
Со свежим курносым, совсем еще мальчишеским лицом.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ку вырӑна пуринчен малтан йышӑннӑ, халӗ ак, кайса ӳкнӗ те, ури ҫине урине хурса, пуҫне шыв ҫинелле тытса, кӗске сӑмсине нӑш-нӑш тутарса, мамӑк пек куҫ хӑрпахӗсене пӗр сиктермесӗр, тем пысӑкӑш чакӑр куҫӗсемпе каҫхи шурӑмпуҫӗн кӗренӗ ҫине пӑхса выртать.
Он первым забрался туда и теперь лежит на спине, нога на ногу, закинув голову над водой и морща короткий нос, но не двигая пушистыми ресницами, глядит серыми глазищами своими в небо, залитое сиреневыми красками вечерней зари.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Старике вӑл персональнӑй пенси пирки ӗҫ ҫӳретӗп тесе сӑмах панӑ иккен, Нюта ҫине те куҫ хывнӑ-мӗн, унӑн сӑмсине те ӗнтӗ!
Он обещал старику выхлопотать персональную пенсию, он ухаживал за Нютой с её носом!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӳрлене пӗлмен сунасчӗ-ши унӑн, е ӗренкесӗр характерне пула ҫапла тӑватчӗ-ши, анчах вӑл ашшӗ ҫине пӑхса сӑмсине хаяррӑн нӑшлаттарса туртса илнине курсан, старик мӗншӗн инвалидсен ҫуртне куҫма васканине ӑнкарса илтӗм вара эпӗ.
Не знаю, был ли это хронический насморк или дурной характер заставлял её поминутно делать такое движение, но, когда я увидел, как она угрожающе шмыгнула на отца, мне сразу стало ясно, почему старику так хочется переехать в дом инвалидов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пӗтӗм халӑх умӗнче сӑмсине хупланҫи пулать.
И демонстративно затыкает нос.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл, хӗрарӑмсем пекех, сӑмсине шӑнкартрӗ, унӑн ҫӳҫӗсем те, сухалӗ те арпашса пӗтнӗччӗ.
Он сморкался, и у него были растрепаны волосы и усы.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл варахчен сӑмсине шӑнкартса, макӑрса, унтан каллех сӑмсине шӑнкартса ларчӗ.
Долго она сморкалась, плакала, снова сморкалась.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепрер ҫур сехетрен вӑл, ҫав тери тарӑхса ҫитнӗскер, калле таврӑнчӗ, хӑйӗн сӑмсине сӑтӑра-сӑтӑра, чылайччен ятлаҫса тӑчӗ.
Очень сердитый, он вернулся через полчаса и долго сопел, гладя себя по носу пальцем.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пайтахчен калаҫрӗ, профессор ҫаплах итлесе тӑчӗ, унтан вӑл та куҫне мӑчлаттарма, сӑмсине нашлаттарма пуҫларӗ.
Он довольно долго говорил, а профессор все слушал и уже тоже стал моргать и внимательно шмыгать носом.

Вӑл калаҫма чарӑнчӗ, каллех сӑмсине сӑтӑркаласа илчӗ.
Он замолчал и снова начал сандалить свой нос.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та Валька, хӑйӗн вараланчӑк пӳрнисемпе сӑмсине сӑтӑра-сӑтӑра, ҫур сехете яхӑн блокночӗ ҫине темскер ҫырса тӑчӗ.
Но, гладя себя по носу грязными пальцами, Валька еще с полчаса записывал что-то в блокнот.

Вӑл, яланхи пекех, пуҫне каҫӑртса, сӑмсине айванла сиккелеттерсе утрӗ, манӑн пуҫӑмран вара ӑна урапа тапса ывӑтас шухӑш пӗрре те тухма пӗлмерӗ.
он, как всегда, закинув голову, глупо вертя носом, а я — испытывая страшное желание ударить его ногой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑвӑрттӑн ман ҫине пӑхса илчӗ, питне пӗркелерӗ, сӑмсине туртрӗ.
Он, мельком взглянул на меня, сморщился и неприятно потянул носом воздух.

Вӑл, ӗлӗкхин пекех, никама пӑхӑнмасӑр, куҫӗсене хӗссе пӑхать, сӑмси те унӑн ӗлӗкхи пекех, — тен, тепӗр ҫӗр ҫултан та эпӗ ӑна, сӑмсине курнипех, палласа илнӗ пулӑттӑм.
По-прежнему она щурилась с независимым видом, и нос был такой же решительный, — кажется, и через сто лет я узнал бы ее по этому носу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл, урисене сарлакан тытса, кӗлӗ ҫинчен пӳрнисем ҫинелле ерипен сулӑнса-вылянса тӑрать, кӗске сӑмсине кулӑшла пӗркелентерет.
Он стоял плотно, широко расставив ноги, слегка покачиваясь с каблука на носок, забавно морщил короткий нос.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗҫе вӑл питӗ хӗрсе тытӑнчӗ, хӑй те хӗрелсе кайрӗ, сӑмсине те, ҫӳҫне те пӗтӗмпех ҫӑнӑхпа варласа пӗтерчӗ, анчах ҫак ӗҫ ӑна часах йӑлӑхтарса ҫитерчӗ, вара вӑл чустине стаканпа касасшӑн пулмарӗ, кивӗ чернил кӗленчипе касса, ҫаврӑм-ҫаврӑм мар, улт кӗтеслӗ ҫӑлтӑр пек касма пуҫларӗ.
Она принялась очень энергично, раскраснелась, вся перемазалась мукой — нос и волосы, но скоро ей надоело, и она решила вырезать не стаканом, а старой чернильницей, чтобы получились не кружочки, а звездочки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика