Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

майӗпен сăмах пирĕн базăра пур.
майӗпен (тĕпĕ: майӗпен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Горький урамӗпе, нимӗн те пулман пек, шыв сапакан машина, ҫепӗҫ пӗрхӗмсемпе ҫунатланса майӗпен шӑвать.

По улице Горького как ни в чем не бывало медленно шла поливочная машина, раскрылив пушистые струи воды.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗчӗк каюта тулашӗнче майӗпен ҫутӑлать.

За окнами каютки рассветало.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тулта сулхӑнрах-ха, йывӑҫ айӗсенчен нӳрлӗ хура сӗмлӗх кайсах пӗтмен, анчах вӗсен тӑрринчен ешӗл ҫулҫӑсем тӑрӑх ялтӑравлӑ ҫутӑ, ылтӑн-пӑхӑрӑн ҫуталса, майӗпен юхса анать.

Было свежо, под деревьями еще не рассеялся влажный сумрак, но с верхушек уже сползала по листве золотисто-розовая, с бронзовыми отливами глазурь.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Салху, кӑштах ӳпӗнерех ҫӳрет, хӑй шурнӑ, витрина ҫумӗпе майӗпен ҫеҫ иртрӗ те халӑх хушшине кӗрсе ҫухалчӗ.

Сдержанный, бледный, немного наклонясь вперёд, он медленно прошёл мимо витрины и затерялся в толпе.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Майӗпен те майӗлен ӗҫлет мотор, машина чӗтрене-чӗтрене илет, инҫетри станцисенчен ӑна вӗҫсе пыма пулӑшакан сигналсем илтӗнми пулса юлчӗҫ…

Всё глуше стучит мотор, машина вздрагивает, с далёких станций уже не слышны позывные…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Врач алӑк умӗнче чарӑнса тӑчӗ е майӗпен ҫеҫ пирӗн паталла пычӗ.

Он остановился в дверях, потом медленно направился к нам.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Катя, эпӗ вилетӗп, — терӗ вӑл майӗпен.

— Катя, я умираю, — сказала она негромко.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Каҫар мана, Катя, чӑнах! — терӗ вӑл майӗпен.

— Катя, прости, честное слово! — пробормотал он.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Саня, эп сана каламан-ҫке хута кӗме, — терӗм майӗпен — Хӗрӗ те, арӑмӗ!

— Саня, я вообще не просила тебя хлопотать, — сказала я спокойно — Дочка, жена!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак самантра алӑк майӗпен уҫӑлса хупӑнчӗ, такам кӗчӗ те чарӑнса тӑчӗ.

В эту минуту входная дверь негромко хлопнула, кто-то вошёл в переднюю и остановился.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня хаяр ҫил-тӑман айне пулса самолетпа ҫӗр ҫине ларнӑ чух, юмахри пек мехелпе ҫеҫ вилӗмрен хӑтӑлса, унтан вара майӗпен шӑнса вилес марччӗ тесе виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши самолетрах куҫ хупмасӑр ларнине сӗметлеме те пултарайман ҫав эпӗ.

Я не могла вообразить, что это Саня, застигнутый пургой, только чудом не погиб при посадке, а потом трое суток сидел в самолёте, стараясь не спать и медленно замерзая.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллине хыттӑн чӑмӑртаса чуптурӑм та вӑл ман пӳрнесене майӗпен ҫеҫ чӑмӑртарӗ.

Я только крепко пожал ее руки и поцеловал их, и она в ответ тихонько сжала мои пальцы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашова, Николай Антоныча итленӗ май, пирӗн ҫине пӑшӑрханса пӑхса илчӗ — сасартӑк хайхискер пур шухӑшсен хушшинчен пӗр шухӑш, мана хӑй патне пырасса кӗтсе, майӗпен пӗр хӗррине кайса тӑчӗ!

Ромашка, слушая Николая Антоныча, посмотрел на нас с беспокойством — и вдруг одна мысль медленно прошла среди других и как будто остановилась в стороне, дожидаясь, когда я подойду к ней поближе.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темиҫе хут та майӗпен ҫеҫ шӑхӑркалама пуҫларӗ.

Несколько раз он принимался тихонько свистать.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя темиҫе хутчен те юриех мана ятран чӗнмен пек туйӑнчӗ, пӗррехинче ҫеҫ сассине хулӑнлатарах та майӗпен ятӑмран чӗнчӗ, вӑл кампа калаҫнине килӗнчисем ан пӗлччӗр тенӗнех туйӑнчӗ мана.

Мне показалось, что она нарочно несколько раз не назвала меня по имени, а один раз назвала, понизив голос, как будто не хотела, чтобы дома знали, с кем она говорит.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Йӗри-тавра нимӗн те курӑнмарӗ, эпӗ вара темчуль вӑхӑт хушши самолета ниҫталла пӑхмасӑр, суккӑр куҫпа тенӗ пекех, стенасене хыпашласа майӗпен илсе пытӑм.

Ничего не было видно вокруг, и некоторое время я вёл самолёт в полной темноте, как будто натыкаясь на стены.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кибитка та майӗпен пирӗн хыҫранах шуса пырать.

Кибитка шагом поехала за нами.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кораблев, куҫне чалӑртса пӑхсах, мана кӑшкӑрса ятлать, эпӗ вара хушӑран-хушӑран кӑна майӗпен: — Иван Павлыч! — текелесе илетӗп.

Выкатив глава, Кораблев кричал на меня, а я только робко говорил иногда: — Иван Павлыч!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хапха сегменчӗсем, шывран тухса, пирӗн хыҫран сасӑсӑр хупӑнса ларчӗҫ, вара эпир шлюз тӗксӗмлӗхне ҫемҫен путнӑ пек, майӗпен пӗр вырӑнта ана пуҫларӑмӑр.

Сегменты ворот за нами всплыли и сомкнулись бесшумно, мы стали медленно опускаться, словно мягко проваливаясь, в пещерный сумрак шлюза.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл тутисене чалӑштарса ҫыртнӑ, пичӗ ҫинче пӗр юн та ҫук, хамӑр картинӑри Степан Дерябин пек, стена тӑрӑх майӗпен шӑвӑнса анать.

Кровинки не было у него в лице, и, криво закусив губу, он медленно сползал по стене, совсем как Степан Дерябин в нашей картине.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех