Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кухньӑна (тĕпĕ: кухня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катя каллех ҫывӑрса кайрӗ, эпӗ шӑппӑн ҫеҫ тумлантӑм та кухньӑна пытӑм, вӑл унта чей ӗҫетчӗ, ҫаруранччӗ хӑй, таса кӗпе вӗҫҫӗнччӗ, ҫӑвӑннӑ хыҫҫӑн ҫӳҫӗпе мӑйӑхӗ те йӗпеччӗ-ха.

Катя снова уснула, а я тихонько оделся и пошёл в кухню, где он сидел и пил чай, босой, в чистой рубахе, с ещё мокрыми после мытья головой и усами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пилӗк ҫул каялла килнӗ чухнехи пекех вӑл кухньӑна кӗрсе лӗхлетрӗ, сӑмсине шӑнкарчӗ — ҫӑвӑнчӗ.

Точно как пять лет назад, он долго фыркал и кряхтел в кухне — мылся.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ашшӗ, сарлакан пусса, кухньӑна хӑвӑрт утса кайрӗ, аллисенче, кушак виллисене ҫакса пынӑ пек, леш хутаҫсене тытса пырать.

На кухню отец, широко и нервно шагая, быстро и брезгливо, как дохлых котят, нес мешочки.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя кухньӑна чупрӗ.

Петя бросился на кухню.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Илсе килтӗн-и? — пӑшӑлтатрӗ вӑл васкаса, вара Петя хирӗҫ каличченех, вӑл ӑна кухньӑна сӗтӗрсе кӗчӗ.

— Принес? — торопливым шепотом спросил он и, не дожидаясь ответа, втащил мальчика в пустую кухню какой-то квартиры.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл, кухньӑна чупса кӗрсе, Дуня урисене чуптуса, унран каҫару ыйтма хатӗр.

Он был готов бежать в кухню и целовать Дуне ноги, умоляя о прощении.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя хурланса кухньӑна кайрӗ.

Петя уныло плелся на кухню.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ман чӑматана ҫӗклерӗ те, эпир кайрӑмӑр вара — ӑҫта пултӑр, кухньӑна пулмасӑр, унта унӑн пӗр вӑхӑтрах кабинечӗ те, столовӑйӗ те, ача пӳлӗмӗ те иккен.

Он подхватил мой чемодан, и мы пошли — куда же, если не в «кухню вообще», ту самую, которая была одновременно кабинетом, столовой и детской.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кофе ӗҫрӗмӗр — хамӑр киле ҫитсенех питӗ вырӑнлӑччӗ-ха ку, Ромашова эпир Розалия Наумовнӑна патӑмӑр та, кухньӑна кӗрсе, шуйттансем пек, вараланса пӗтнӗскерсем, сӑнран кайнӑскерсем, крават ҫине ӳкрӗмӗр.

Кофе — это было очень кстати, когда мы доплелись и, сдав Ромашова Розалии Наумовне, повалились в кухне на кровать, грязные и растрёпанные, как черти.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эй, ух! те, кума, да эх! те, кума. Эп пӑрахрӑм кухньӑна, кӗтӗм техникума!»

«И-эх, ухни, кума, да не эхни, кума, я не с кухни, кума, я из техникума!»

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Часах сывалса та ҫитрӗ, мӗншӗн тесен шӑршлам пек турӗ те: «Ах, ҫунать!..» тесе кӑшкӑрса ячӗ, вара халат пеккине уртса кухньӑна чупрӗ.

Наконец ей стало совсем хорошо, потому что она вдруг с ужасом понюхала воздух и, сказав: «Подгорел!..», накинула салоп и побежала в кухню.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ алла тытнӑ витрепех кухньӑна чупрӑм та алӑк уҫрӑм.

Я побежала на кухню и так — с ведром в руке — и открыла дверь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Амӑшӗ вара пӗрмаях йывӑра илетчӗ те тухса каятчӗ кухньӑна, Кира ун хыҫҫӑн калаҫса супатчӗ.

И, как всегда, мама обижалась и уходила на кухню, а Кира топала за ней — объясняться и целоваться.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темӗнччен столовӑйра ларчӗ, нимӗн те тумарӗ, эпир чӑматансене епле тултарни ҫине пӑхса ҫеҫ тишкӗрсе ларчӗ, унтан ҫавӑнтах ларнӑ ҫӗртен тӑчӗ те кухньӑна ҫуртра ӗҫлекен карчӑка ятлама кайрӗ, лешӗ темӗн сахал туяннӑ пулать вара.

Она долго сидела в столовой и ничего не делала, только критиковала нашу укладку, а потом сорвалась и как ни в чем не бывало, побежала на кухню ругать домработницу за то, что та чего-то там мало купила.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя сӗтел хушшине ларсах та каймарӗ, текех кухньӑна кая-кая ларатчӗ, вӑл мана пӗччен ларса шухӑшланӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑн пек курӑнчӗ вӑл кашни хут пирӗн хушша килмессерен.

Катя почти не сидела за столом — всё вставала и подолгу пропадала на кухне. И мне казалось, что она уходит, просто чтобы остаться одной и немного подумать: такое у неё было выражение, когда она возвращалась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алшӑллийӗ тухтӑршӑн тасах туйӑнман курнать, мӗншӗн тесен эпӗ, фельдшерица кухньӑна тухсан, тухтӑр пекех хаяр сасӑпа ҫакӑн пек каланине илтрӗм: — Эсир мӗскер, ырӑ ҫыннӑмсем, мана тупӑка чикесшӗн-и? — терӗ вӑл.

Полотенце показалось ему не особенно чистым, и я слышал, как она сказала в кухне таким же злобно-любезным голосом, как доктор: — Вы что, голубчики, вы меня в гроб вогнать хотите?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, малтан кухньӑна кайӑпӑр, унсӑрӑн ирхи апатран юлма пултаратпӑр!

— Нет, сперва в кухню, а то завтрак пропустим!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ҫынсем ҫӑлӑнчӗҫ пулсан та, икӗ кӗпҫеллӗ пӑшала, хамӑра тӑрантаракан кухньӑна путарчӗҫ.

Но если спаслись люди, то всё же утопили двустволку и нашу кормилицу-кухню.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте кула-кула профессора сырса илчӗҫ, Саня вара ҫав вӑхӑтра мана шӑппӑн кӑна чӗнсе илчӗ, эпир кухньӑна тухрӑмӑр.

Все с хохотом окружили его, а Саня тихонько поманила меня, и мы вышли на кухню.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Саня кухньӑна чупса кайрӗ, анчах та эпӗ ун хыҫӗнченех тухса: «Мана сансӑр кичем», терӗм.

Потом Саня убежала на кухню, но я пошел за ней и сказал, что мне без нее скучно.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех