Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кухньӑна (тĕпĕ: кухня) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн кухньӑна ҫитсе килмелле-ха, эпӗ Солохӑна каҫхи апат хатӗрлеме калама манса кайнӑ, вӑл, путсӗрскер, хӑй ун ҫинчен шухӑшласа та пӑхман пулас».

Мне еще нужно забежать в кухню, я позабыла Солохе заказать ужин, а она негодная, я думаю, сама и не подумала об этом.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн аппӑшӗ кухньӑна тухрӗ те Иван Федоровича пӗччен хӑварчӗ.

Тут тетушка пошла заглянуть в кухню и оставила Ивана Федоровича.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗр вӑхӑтрах вӑл вӑрҫнӑ, катан пир пӗветнӗ, кухньӑна чупкаланӑ, квас тунӑ, пылпа варени пӗҫернӗ тата кунӗпех картишӗнче хӗвӗшсе ирттернӗ, пур ҫӗре те ӗлкӗрнӗ.

Почти в одно время она бранилась, красила пряжу, бегала на кухню, делала квас, варила медовое варенье и хлопотала весь день и везде поспевала.

III. Аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пятышевӑн пӗчӗк пӳлӗмӗнчен партизансем кӗпӗрленсе тулнӑ пысӑк кухньӑна тухсан, Шошин сылтӑм куҫ хӳрипе Вася Сойкин ҫине пӑхрӗ.

Выйдя от Пятышева из боковушки в просторную кухню, полную партизан, Шошин скосил правый глаз в сторону Васи Сойкина.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл, хӗрлӗрех кӗске кӗрӗкне йӳле ярса, путек тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑскер, иртен пуҫласа каҫчен лагерь тӑрӑх чупса ҫӳренӗ: е командир приказне пӗлтернӗ, е ун патне ҫынсене чӗннӗ, е хӑйӗн комсомолец юлташӗсем патне ӗҫ ҫинчен калаҫма тата табак туртма кӗрсе тухнӑ, е кухньӑна е прачечнӑя хӗрсемпе юмахлама ҫитнӗ.

В распахнутом рыжеватом полушубке, под которым виднелась гимнастерка, в треухе из серой мерлушки, он с утра и до вечера без устали носился по всему лагерю: то передавал приказы командира, то вызывал к нему людей, то забегал к своим товарищам-комсомольцам потолковать о делах и раздобыть самосада, то на кухню и прачечную — поболтать с девушками…

XIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Малта вӑрӑм аркӑллӑ ҫӳхе шинель тӑхӑннӑ салтаксем утаҫҫӗ, вӗсен хыҫӗнче обоз пырать; пьедесталсем ҫинчен антарнӑ евӗр кӑнттам, пасарнӑ лашасем тӑнкӑртатакан урапасене, чакӑртатакан ҫунасене тата тӗтӗм мӑкӑрлантаракан йывӑр кухньӑна туртса пыраҫҫӗ.

Впереди шли солдаты в тонких длиннополых шинелях, следом двигался обоз: грузные, словно сошедшие с пьедесталов, заиндевелые кони тащили несколько грохотавших повозок, повизгивающих саней и тяжелую полевую кухню, от которой струился дымок.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ну, эсӗ лар-ха, — Наталья Павловна кухньӑна кӗрсе, чашӑк-тирӗксене кӗмсӗртеттерме пуҫларӗ.

— Ну, ты присядь, — Наталья Павловна пошла на кухню, загремела посудой.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пӗр таҫтан килне генерал кухньӑна пырать кӗрет, хӑй, пӗлетӗн-и, мӗн тӑхӑннӑ, йӑлт хӗрлӗ те ылтӑн эрешлӗ.

— Приходит на кухню какой-то приезжий генерал, весь, знаешь ли, в красном да золотом.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ерофей Кузьмич шалаварпа кӗпене пуҫтарса илчӗ те, алӑка шалт хупса хӑварса, кухньӑна тухрӗ.

Забрав шаровары и рубаху, Ерофей Кузьмич ушел на кухню, хлопнув дверью.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл кухньӑна кайрӗ, кӑмака ӑшнелле пӑхрӗ.

Он пошел в кухню, заглянул в печь.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Жунь-ту апатланманнине пӗлсен, анне ӑна кухньӑна кайса апат ӑшӑтса ҫиме хушрӗ.

Жунь-ту еще не обедал, и мать отправила его на кухню, чтобы он разогрел себе еду.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Эпӗ кухньӑна чупса тухрӑм.

И я помчался на кухню.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Володя тата нумайччен пӗр ытамран теприне, пӗр штрекран кӳршӗрине куҫа-куҫа ҫӳрерӗ, хӑй чупнине, питҫӑмарти ҫине ӑшӑ куҫҫуль юхтарнине, юлташӗсем — пионерсем — хӗпӗртенипе ҫурӑмӗнчен тӳпкенине камбуза ҫитичченех туйрӗ, анчах апат шӑрши сарӑлнӑ кухньӑна кӗрсенех ӑна Манто пиччен вӑрӑм та ҫирӗп аллисем хӑйӗн ытамне ҫавӑрса илчӗҫ.

И долго еще Володя перелетал из одного объятия в другое и оказывался то в этом штреке, то в соседнем и чувствовал на своей щеке поцелуи, слезы, а на спине — веселые тумаки от друзей-пионеров, пока не почуял жар и запах кухонной плиты и не очутился на камбузе, где его приняли в свою хватку длинные, цепкие руки дяди Манто.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫавӑнтах ахӑлтатса кулакан Володьӑна хӑй патне кухньӑна сӗтӗрсе кайрӗ.

И потащил хохотавшего Володю к себе на кухню.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ку мӗн тата, калаҫма халь вӑхӑт-и? — терӗ те Юлия Львовна, яланхи пек тӳп-тӳрӗ утса, хумханмасӑр шкул ҫумӗнчи хваттерӗн пӗчӗк кухнине мар, актовӑй зала кӗнӗ пек, ерипен кухньӑна кӗчӗ.

— Ну, что такое, что за время для разговоров? — проговорила Юлия Львовна и медленно пошла на кухню, прямая, спокойная, как всегда, словно входила она не в маленькую кухню при школьной квартире, а в актовый зал.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Светлана ҫывӑрма хатӗрленсе, кухньӑна пит ҫума тухрӗ.

Светлана уже собиралась спать и пошла на кухню умыться на ночь.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сасартӑк вӑл, пӗчӗкҫӗ ывӑлӗ кухньӑна чупса пырса, амӑшне юбкӑран тытса туртнине аса илчӗ: «Анне, атя зала, унта радио калать, эпӗ юратнине — «Матрос Железняка».

Она вдруг вспомнила, как, бывало, маленьким он прибегал на кухню и тащил мать за юбку: «Мама, идем в залу, там радио хорошо играет, мое любимое — «Матрос Железняк».

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Унтан тем пек асӑрханса сехетӗн икӗ хупӑлчине те хупрӗ, кухньӑна кайса, стена ҫинчи сехете пӑхса килчӗ, унтан чӗтрекен аллипе хронометр стрелкине тӗрӗс вӑхӑт ҫине куҫарса, хӑй умне лартрӗ.

Потом он с величайшей осторожностью закрыл двойную крышку часов, сбегал на кухню, посмотрел на ходики, перевел дрожащей рукой стрелки хронометра на нужный час, поставил хронометр перед собой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя тӗттӗм ҫӗрте хӗрарӑм ҫине пырса ҫапӑнчӗ те кухньӑна тухса вӑркӑнчӗ, унтан тем пысӑкӑш, йывӑр, кӗпе йӗпетсе хунӑ лаххан йӑтса таврӑнчӗ.

Володя, в темноте налетевший на нее, кинулся стремглав на кухню, прибежал оттуда с большой, очень тяжелой лоханью, в которой мокло белье.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл амӑшне чӗнме кухньӑна чупрӗ те нумай ӳкӗтленӗ хыҫҫӑн, пӳлӗме сӗтӗрсе килчӗ.

Он сбегал за ней на кухню и после долгих уговоров притащил в комнату.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех