Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хулӑн (тĕпĕ: хулӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑшпӗр япалисем «палатка» патӗнчеччӗ — унта спирт лампочки, кашӑк, йывӑҫран тунӑ ещӗк, ещӗкӗнче тӗрлӗ арӑш-пирӗш, сӑмах май каласан, парусина ҫӗлемелли хӑйсем ал-вӗҫҫӗн ҫеҫ тукаланӑ темиҫе хулӑн йӗп.

Часть вещей валялась около «палатки» — спиртовая лампочка, ложка, деревянный ящичек, в котором лежало много всякой всячины и, между прочим, несколько толстых, тоже самодельных парусных игл.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кӑвак куҫлӑхне хыврӗ, вара унӑн хулӑн сӑмсин икӗ аяккинче мерчен тӗслӗ икӗ путӑк палӑрчӗҫ.

Он снял синее пенсне, отчего на его мясистом носу обнаружились две коралловые вдавлины.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гогоель бульварӗнче хӑйсен хулӑн туйисем ҫине таяннӑ стариксем мирлӗ сӑн-сӑпатӑнах лараҫҫӗ, вӑрҫӑ тахҫан-тӑхҫан пулса иртнӗ тейӗн ҫав.

Как будто война уже давным-давно окончилась, с таким видом сидели на Гоголевском бульваре старики, опираясь на свои стариковские толстые палки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем Станиславри педтехникумра вӗреннӗ студентсем иккен — иккӗшӗ те ҫӳлӗ, хура куҫхаршийӗсем анарах тӑраҫҫӗ, сассисем хулӑн, тултан пӑхсан мӑнкӑмӑллӑ хӗрсем пек туйӑнатчӗҫ.

Это были студентки педтехникума из Станислава — обе крупные, чёрные, с низкими бровями, с низкими голосами и необыкновенно «домашние», несмотря на свою решительную, сильную внешность.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана пӗтӗмпех бинтпа ҫыхса пӗтернӗччӗ — пуҫа та, кӑкӑра та, урана та — эпӗ вара хулӑн кана шурӑ пукане пек пӗр хускалмасӑр выртрӑм.

Я был весь забинтован — голова, грудь, нога — и лежал неподвижно, как толстая белая кукла.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урамсенче, ялти ҫуртсем ҫинчи пек, хулӑн сийлӗ юрпа витӗннӗ пӑрланнӑ трамвайсем чарӑнса тӑни те курӑнмарӗ.

Не было застрявших среди улиц обледеневших трамваев, с которых свисали, как с крыш деревенских домов, толстые карнизы снега.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Акӑ вӑл час чӗрӗлет те, — ҫиленнӗ пек хулӑн саслӑн каларӗ Варя.

— Вот так, сейчас будет здоров, — низким, сердитым голосом сказала Варя.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӑй хулӑн та, мӑйӑхлӑ, — шӑпах кӗҫҫепит нимӗҫ ӗнтӗ!

— Такой толстый, с усами — типичная шпионская рожа!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хулӑн туя ҫине таянса, ухсахласа, вӑл чи малтан пирӗн пата пычӗ, хумханса кайса, сӑмах чӗнеймесӗр ман алла ярса тытрӗ, нумайччен силлерӗ, унтан ман пирки темӗн чул лайӑх сӑмах каласа пӗтерчӗ, ӑна пула анне те чӑтса тӑраймарӗ — йӗрсе ячӗ, эпӗ именнипе, хама хам вырӑн тупаймарӑм.

Опираясь на толстую палку, прихрамывая, он тотчас же пришел к нам, взволнованно обеими руками тряс мою руку, молча, не находя сперва слов, а потом сказал мне так много хорошего, что мама растрогалась до слез, а я не знала, куда мне деться от смущения.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр пысӑк хулана ун ятне панӑранпа ҫулталӑк та иртрӗ ӗнтӗ, ҫӗршер чаплӑ урамсем, театрсем, парксемпе садсем пур, пире Саньӑпа унӑн «о» тесе яракан хулӑн сассине урӑх илтме ҫукки темӗнле пек туйӑнать…

Прошёл уже год, как большой город назван именем этого человека, сотни прекрасных улиц, театры, парки, сады; а нам с Саней всё странным кажется, что никогда больше мы не услышим его низкий окающий голос…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӑйӑхлӑ хулӑн проводник пӗрмай пирӗн ҫине ҫаврӑнса пӑхкалать — ман ҫине-и? — тарӑнӑн сывласа илет те, унӑн та хӗрӗ илемлӗ, тет…

Толстый усатый проводник всё посматривает на нас — или на меня? — и, вздохнув, говорит, что у него тоже красивая дочка…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Канал ҫинче пӗр пароход хулӑн кӑна сасӑпа авӑтса ячӗ.

На канале густо загудел пароход.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пытармашкӑн килнӗ Сковородников старик ун хыҫӗнче тӑрать, унӑн хулӑн та вӑрӑм кӑвак мӑйӑхӗ ҫине мӗнле кӑна чарас тесен те куҫҫуль шӑпӑртатса анать.

Старик Сковородников, накануне приехавший на похороны, стоял за ним, и слёзы нет-нет, да и скатывались по щекам в его большие, аккуратные седые усы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗлӗнмелле те вӗт, анчах вӑл халь маншӑн палӑрсах кайми ват ҫын пек туйӑнать, аллисем кӗске унӑн, пӳрнисем хулӑн, вӗсене вӑл ҫӗткеленсе вылянтарать, е ҫухави айне хурать, е жилетки кӗсйисене пытарам пек тӑвать.

Очень странно, но для меня он был теперь просто каким-то бледным, старым человеком, с короткими руками, с толстыми пальцами, которыми он неприятно, нервно шевелил и всё закладывал куда-то: за воротничок или в карманы жилетки, точно прятал.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Малтанласа эпӗ именсеттӗм, хам шурса кайнине те туйса тӑраттӑм, анчах вӑл хулӑн сасӑпа япшарӑн: «Мӗнпе пулӑшма пултарӑп?» тесе ыйтсанах, мана вӑй кӗрсе ҫитрӗ.

Сперва я волновалась и чувствовала, что бледна, но только что он спросил низким, вежливым голосом: «Чем могу служить?», как всё моё волнение пропало.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Умӑмра тӑватӑ кӑвак тетрадь — хулӑн вӗсем, кивӗ, революциччен тухнисем, хуплашки ҫинче «Фридрих Кан»-фирми тесе пичетленӗ.

Передо мной лежали четыре толстые синие тетради — старые, то есть дореволюционные, потому что на обложках везде стояла фирма «Фридрих Кан».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Сирӗн» тесех каларӗ вӑл, сасси хулӑн, сӑмаха тӑсса калаҫать.

Он так и говорил «ваш-то» и при этом басил и окал.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах тӑван ҫинчен асӑнасса эпӗ никама та памастӑп, — терӗ вӑл харӑлтатса, унӑн хулӑн туталлӑ йӑпӑшка пичӗ салхуланчӗ.

Но память о брате я никому не отдам, – сказал он хрипло, и у него стало угрюмое, одутловатое лицо с толстыми губами.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пур ҫӗрте те таса мар хулӑн материалсемччӗ, чӳрече карӑмӗсем вырӑнне те, диванӑн ҫӗтӗк питне те, стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан кӗпине те ҫав кивӗ материпех витнӗччӗ.

Везде была грязная обивочная материя — на окне вместо занавески, на диване поверх рваной обивки, и этой же материей было прикрыто висевшее на стене платье.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пуҫӗнче кӑвак ҫӳҫ пайӑрки хутланса тӑрать, янахӗ айӗнче тахҫан хулӑн ӳт пулнӑ пӗркеленчӗк ҫакӑнса тӑрать.

 — на голове седой хохол, под подбородком висели длинные морщинистые складки кожи.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех