Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

саманта (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир титансем мар, — малалла каларӗ вӑл, Ольгӑна ыталаса: — Эпир Манфредсемпе, Фаустсемпе пӗрле пӑлхавлӑ ыйтусене хирӗҫ кӗрешес ҫук, вӗсемпе хирӗҫес те ҫук; йывӑр саманта пуҫа тайса ирттерсе ярар, вара каллех телейлӗ пурнӑҫ пулӗ…

Мы не Титаны с тобой, — продолжал он, обнимая ее, — мы не пойдем, с Манфредами и Фаустами, на дерзкую борьбу с мятежными вопросами, не примем их вызова, склоним головы и смиренно переживем трудную минуту, и опять потом улыбнется жизнь, счастье и…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах ҫак тӗрлӗ ӗмӗрсенчи сӗтел-пукан, картинӑсем хушшинче никамшӑн та ним тӗшне тӑман, ҫапах Ольгӑпа Штольца телейлӗ сехете, асран кайми саманта аса илтерекен япаласем хушшинче, тем чухлӗ кӗнекесемпе нотӑсем хушшинче вӗсен ӑшӑ пурнӑҫӗ сисӗннӗ, вӗсен ӑсӗпе эстетикӑллӑ туйӑмӗ киленнӗ; йӗри-тавра ӗмӗрхи ҫутҫанталӑк илемӗ йӑлтӑртатнӑ пекех, ҫакӑнта пур ҫӗрте те лӑпланма пӗлмен шухӑш пурри сисӗннӗ, е этем ӑсӗн илемӗ йӑлтӑртатса тӑнӑ.

Но среди этой разновековой мебели, картин, среди не имеющих ни для кого значения, но отмеченных для них обоих счастливым часом, памятной минутой мелочей, в океане книг и нот веяло теплой жизнью, чем-то раздражающим ум и эстетическое чувство; везде присутствовала или недремлющая мысль, или сияла красота человеческого дела, как кругом сияла вечная красота природы.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

«Эпӗ — ҫураҫнӑ хӗр!» мӑнкӑмӑллӑн савӑнса шутлать хӗр, хӑйӗн пӗтӗм пурнӑҫне ҫутатакан саманта кӗтсе илсен, вара ҫӳле ҫӗкленет, ҫав ҫӳлӗ ҫӗртен ӗнерхи паллӑ мар, тӑлӑх, тӗттӗм сукмакӗ ҫине пӑхать.

«Я невеста!» — с гордым трепетом думает девушка, дождавшись этого момента, озаряющего всю ее жизнь, и вырастет высоко, и с высоты смотрит на ту темную тропинку, где вчера шла одиноко и незаметно.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ку вӑл ытла та тӗлӗнмелле лӑпкӑлӑх, ҫакӑн пек самантра этем хӑйне хӑй тытса чарма, хӑй мӗн шут тытнине е арканнӑ туйӑмне пытарма вӑй илет, анчах ку пӗр саманта ҫеҫ пырать.

Это был тот сверхъестественный покой, когда сосредоточенный замысел или пораженное чувство дают человеку вдруг всю силу, чтоб сдержать себя, но только на один момент.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эх, епле паллатӑп эпӗ ҫакӑн лек шӑплӑха, мӗн ҫамрӑкран кураймасӑр тӑраттӑм ҫакӑн пек хӑйне пысӑка хурса шӑпланнӑ саманта!

Ох, как было мне знакомо, как ещё в детстве я ненавидел это мнимо значительное молчание!

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн салтакла хаяр питӗнче, ӑслӑ куҫӗнче тулли кӑмӑлӗ вӗресе тӑнине, ҫак саманта вӑл та хакланине ӑнланса илтӗм.

Волнение пробежало по его суровому солдатскому лицу с умными, между припухших монгольских век, глазами, — я понял, что и он оценил эту минуту.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах юрӑхлӑ саманта пула эпӗ ӑна костыльпе яра патӑм.

Минута была удобная, и я бросил костыль.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сима, сана атте чӗнет, пӗр саманта кӑна кӗрсе тухтӑр тет.

Сима, тебя папа мой просит зайти к нам ненадолго.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пуҫне хыҫалалла ярса, кӑкӑрне тӳп-тӳрӗ ҫӳлелле тытса, авӑтать те авӑтать, хушӑран пӗр саманта чарӑнать, сывлӑш ҫавӑрать, ҫавӑн чух вӑл ирхи сывлӑша тата вӑрманӑн тутлӑ шерпетне вӑрӑм мӑйракаран шалт ӗҫнӗн туйӑнать.

Он трубил, закинув голову, подняв прямо вверх свой горн, и, когда переводил на минутку дух, казалось, будто залпом пил из пионерского рога утреннюю свежесть и пахучий лесной воздух.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак саманта стенана шӑтарса тунӑ пӗчӗк хушӑка кӑвакарнӑ Савельич пуҫӗ лӑпчӑнчӗ те, мӗскӗн старикӗн ҫӳҫенчӗклӗ сасси илтӗнсе кайрӗ:

В эту минуту в узкое отверстие, прорубленное в стене, просунулась седая голова Савельича, и мой бедный дядька произнес жалобным голосом:

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анне, эпӗ пырса кӗнипе пӗр саманта хӗпӗртенӗскер, халӗ, эпӗ те вӗсен инкекнех лекнине кура, пысӑк хуйха ӳкрӗ.

Матушка, на минуту обрадованная моим появлением, впала в отчаяние, видя, что пришлось и мне разделить погибель всей семьи.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ ҫав сывпуллашнӑ саманта, ҫав шурса кайнӑ сӑн-пите, унӑн инҫе-инҫе пӑхакан куҫӗсене нихҫан та манас ҫук.

Никогда не забуду этого прощанья, этого бледного, вдохновенного лица с далёким взглядом!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Николай Антоныч Катьӑпа калаҫнӑ саманта аса илтӗм, чӗрем манӑн ырата-ырата кайрӗ:

Я представлял себе, как он разговаривает с нею, и сердце у меня так и ходило:

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман шутпала, Катя та ҫавӑн пекрех саманта тӳссе ирттерет пулмалла.

По-моему, что-то в этом роде чувствовала и Катя.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑн пекех, темӗнле саманта кӗтсе ӗмӗр-ӗмер пурӑнни те усӑсӑр, ӑссӑр япала.

Но нет смысла и расчета ждать всю жизнь, когда выйдет случай пустить кольцо в дело.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗскер кӗтсе тӑмалли пур ӑна, йывӑр саманта!

— Чего я буду ожидать какого-то там крайнего случая!

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ку манӑн, кӑвайт умӗнчи саманта, Степа Иванов влаҫне аркатнине шутламасан, халӑх ҫинчи чи малтанхи ӗҫ пулать.

Это — мое первое общественное выступление, если не считать случая у костра, когда была низвергнута власть Степы Иванова.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ кӗпер еннелле куҫ сиктермесӗр пӑхатӑп, самантран саманта машина сиксе тухасса кӗтетӗп.

Я не сводила глаз с того конца улицы, который обращен к мосту, я ждала машину с минуты на минуту.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аранах вара (ҫав саманта эпӗ халӗ те хама-хам кӑмӑллӑ пулса аса илетӗп) манӑн ӑшӑмра чӗре сисӗмӗ этем имшерлӗхне ҫӗнтерчӗ.

Наконец (и еще ныне с самодовольствием поминаю эту минуту) чувство долга восторжествовало во мне над слабостию человеческою.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫак саманта эпӗ ӗмӗрлӗхех асра тытса юлтӑм: эпӗ тӑм кӗлетке тунине никам та курмарӗ; тахҫанхи вӑрӑ, темле майпа килсӗр-ҫуртсӑр ачасен распределительне килсе лекнӗскер, вокзалсенче «иккӗн мӗнле ӗҫлемелли» ҫинчен каласа ларать.

Я запомнил эту минуту: никто не видел, что я леплю; старый вор, попавший каким-то чудом в распределитель для беспризорных, рассказывал о том, как на вокзалах «работают в паре».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех