Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сехет сăмах пирĕн базăра пур.
сехет (тĕпĕ: сехет) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сехет тӗрӗслӗр! — приказ патӑм эп.

— Проверить часы! — приказала я.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Манӑн тата пӗр сехет тӑмалла.

— Мне еще целый час дежурить.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Справочнӑя кӗрсе тухрӑм: Амед килекен поезд ыран ҫитмелле, кӑнтӑрла иртсен тӑватӑ сехет те вунӑ минутӑра.

В справочной я узнала, что поезд, на котором ехал Амед, придет в Москву завтра, в четыре часа десять минут дня.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сехет хушши калаҫрӑмӑр пуль эпир, сӑмах май Петя «Пушкинне» те аса илтӗмӗр, Саша та Петя ӗҫӗ кӑмӑла каять терӗ.

Мы разговаривали, наверно, целый час, — между прочим, о Петином «Пушкине», и Саша сказала, что ей тоже кажется, что хорошо.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ултӑ сехет тӗлне Саня мана телефонпа пӗлтерме пулчӗ, е, май килсен, Петя патне кӗрсе тухӑп терӗ.

К шести часам Саня обещал позвонить или, если удастся, заехать к Пете.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мурманскран поезд 10 сехет те 40 минутра ҫитмеллеччӗ, эпӗ вокзала ларса кайрӑм.

Поехала на вокзал, потому что поезд из Мурманска приходил в 10.40.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унпа эпир ҫур сехет хушши кӑна калаҫса лартӑмӑр та, ҫапах та, калама аван мар, ҫав ҫынна эп юратсах пӑрахрӑм.

И стыдно признаться, но за полчаса, что мы разговаривали, я просто влюбилась в этого человека.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Стрела» ун чухне Ленинграда 10 сехет те 20 минутра ҫитетчӗ, кӳршӗсем паҫӑрах коридора тухса пирус туртатчӗҫ, ахӑрнех вӗсем эпӗ тӑрса тумланасса кӗтнӗ пулӗ, эпӗ ҫаплах выртаттӑм-ха.

Тогда «стрела» приходила в Ленинград в 10.20, и соседи давно уже курили в коридоре — должно быть, ждали, когда я оденусь и выйду, а я всё лежала.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ ӗнтӗ хула таврашӗнчи В. патне метропа кайсан вунӑ минутра ҫитме пулать, ун чухне трамвайпа кая-кая вӑхӑта пӗр сехет ытла ахалех ирттермеллеччӗ.

Теперь до пригорода В. можно добраться в десять минут на метро, а тогда нужно было добрый час тащиться на трамвае.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла эпир вуникӗ сехет ҫывхаричченех ӗҫкӗре лартӑмӑр, Александра Дмитриевна сасса мӗнле «маскӑласа» илмеллине туса кӑтартнӑ чух пӗри алӑка шӑнкӑртаттарчӗ, вӑл ҫӳп-ҫап пуҫтаракан дворник пулчӗ терӗҫ.

Так мы сидели и выпивали, и был уже двенадцатый час, когда кто-то позвонил, и Александра Дмитриевна, которая в эту минуту показывала нам, как нужно брать голос «в маску», сказала, что это дворник за мусором.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эппин ан та калаҫӑр манпа, пуҫхӗрлех кайӑр! — терӗм те ҫиленсе, тухсах каясшӑнччӗ, анчах вӑл мана ямарӗ, вара эпир тата икӗ сехет хушши Кира амӑшне епле ытлашши калаҫтарас марри ҫинчен калаҫрӑмӑр…

— Тогда и не лезьте больше ко мне, и чёрт с вами! — сказала я сердито и хотела уйти, но он не пустил, и мы ещё два часа говорили о том, как бы устроить, чтобы Кирина мама не говорила так много…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫутӑлса ҫичӗ сехет ҫитиччен Валя ӑна епле савса тӑни ҫинчен кала-кала кӑтартрӑм юратмасан ун пек хута кӗмеҫҫӗ, терӗм.

До семи утра я доказывала, что Валя её любит и что так не волнуются, когда не любят.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тухса каяс сехет ҫывхарать.

Приближается час отъезда.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра телефон шӑнкӑртатрӗ те, вара манӑн ҫур сехет хушши хамӑн профессоршӑпа тухса калаҫмалла пулчӗ, хӑй тата ман ҫинчен пурне те пӗлесшӗн пулчӗ — эпӗ халь ӑҫта апатланнине те, «Мюр патӗнчен» ҫав чипер абажура туянни ҫинчен те пӗлесшӗн пулчӗ…

В эту минуту позвонил телефон, я вышла и целых полчаса разговаривала со своей старой профессоршей, которая называла меня «деточкой» и которой нужно было знать решительно всё: и где я теперь обедаю, и купила ли я тот хорошенький абажур у «Мюра»…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫак Ромашов кунта килнӗренпе, — терӗм эпӗ, — сехет ҫурӑ пулать, вӑл мана акӑ мӗн тума сӗнчӗ: пӗрремӗшӗ, эсир Татаринов капитанӑн экспедицине вӑрланӑ, иккӗмӗшӗ, хӑвӑр пурнӑҫӑрта тахҫан тата темӗн-темӗн туса хӑтланнӑ, вӗсем ҫинчен эсир анкетӑрсем ҫинче кӑтартмасӑр хӑваратӑр, Ромашов мана ҫавсем ҫинчен тӗрес кӑтартса паракан материалсене пӑхса тухма сӗнчӗ.

– Этот Ромашов, – продолжал я, – явился ко мне часа полтора тому назад и предложил следующее: он предложил мне воспользоваться доказательствами, из которых следует: во-первых, что вы обокрали экспедицию капитана Татаринова, а во-вторых, еще разные штуки, касающиеся вашего прошлого, о которых вы не упоминаете в анкетах.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «Правдӑна» пырса кӗтӗм те хальхинче хам журналиста икӗ сехет хушши кӗтмелле пулчӗ.

Я приехал в «Правду» и на этот раз часа два ждал своего журналиста.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун амӑшӗпе хӑшпӗр чух икшер сехет те калаҫаттӑмӑр, анчах вӑл пӗрмаях темле Варвара Рабинович ҫинчен калатчӗ, вӑл та декламаторша иккен те пысӑк чапа тухнӑскер имӗш, Кира амӑшӗ пӗр вӑхӑтра ун патне вӗренме пымашкӑн та шутланӑ-мӗн, анчах ҫав Варвари ана «ытла вӗҫкӗнӗн» йышӑннӑ иккен те вара тин ун патӗнче вӗренес шухӑшран сивӗннӗ.

С этой мамой мы разговаривали иной раз часа по два, к сожалению, все о какой-то Варваре Робинович, тоже декламаторше, но знаменитой, у которой Кирина мама собиралась брать уроки, но раздумала, потому что эта Варвара приняла ее с «задранным носом».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн мар терӗ, сакӑр сехет халӗ ҫеҫ ҫапнӑ пулин те.

Она сказала, что ничего, хотя еще только пробило восемь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сакӑр сехет кӑначчӗ те киле каяссӑм килмерӗ.

Было только восемь часов, и мне не хотелось идти домой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каймаллаччӗ-ши манӑн е тата кӑштах тӑмаллаччӗ-ши, пӗлеймерӗм; вӑхӑт ҫичӗ сехет еннелле сулӑнчӗ, кашни самантрах Катя шӑнкӑртаттарма пултарать.

Я не знал, оставаться мне или уйти, — было уже семь часов, и каждую минуту могла позвонить Катя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех