Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илсенех (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Старости хресченсем парӑмсене тӳлесе татманни ҫинчен, тырӑ начар пулни ҫинчен пӗлтернӗ ҫырӑва илсенех, Оболомов хӑйӗн ҫывӑх тусне, поварне, ӗҫрен кӑларса кухарка тытнӑ, унтан лашисене сутнӑ, юлашкинчен ытти «тусӗсене» кӑларса янӑ.

Тотчас после первого письма старосты о недоимках и неурожае заменил он первого своего друга, повара, кухаркой, потом продал лошадей и, наконец, отпустил прочих «друзей».

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах илеме ҫывӑх туякан ҫивӗч куҫлӑ ҫын ҫакӑнти япаласем ҫине пӑхса илсенех вӗсене кунта ячӗшӗн ҫеҫ, ҫын йӑлине ҫырлахтарас тесе ҫеҫ пухнине ӑнланӗччӗ.

Но опытный глаз человека с чистым вкусом одним беглым взглядом на все, что тут было, прочел бы только желание кое-как соблюсти decorum неизбежных приличий, лишь бы отделаться от них.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫиелтен сӑнан сивӗ чӗреллӗ ҫын та, Обломова кӑшт пӑхса илсенех: «Ырӑ кӑмӑллӑ, йӑваш ҫын пулас ку!» тейӗччӗ.

И поверхностно наблюдательный, холодный человек, взглянув мимоходом на Обломова, сказал бы: «Добряк должен быть, простота!»

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— «… Хама пулӑшса пыма темӗп ӗнтӗ эпӗ, хуть кансӗрлесе тӑман пулсан та хам мӗн тума пултарнине тунӑ пулӑттӑмччӗ эпӗ, ҫавӑн ҫинчен шухӑша илсенех мана пите йывӑр.

— «…Горько мне думать о всех делах, которые я мог бы совершить, если бы мне не то что помогли, а хотя бы не мешали.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Яланах хамӑн ал-урана ҫыхса тӑракан хура вӑй-хӑват пурччӗ унӑн, хама пулӑшса пыма темӗп ӗнтӗ эпӗ, хуть кансӗрлесе тӑман пулсан та хам мӗн тума пултарнине тунӑ пулӑттӑмччӗ эпӗ, ҫавӑн ҫинчен шухӑша илсенех мана питӗ йывӑр.

В нём воплотилась для меня та сила, которая всегда связывала меня по рукам и ногам, и горько мне думать о всех делах, которые я мог бы совершить, если бы мне не то что помогли, а хотя бы не мешали.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ выляса илсенех тавӑрса парӑп сана.

— Я, как только наиграю, так и отдам.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кудлаткӑна аса илсенех, Павлик пӑшӑрханма пуҫланӑ: пӗччен мӗнле пурӑнать-ши вӑл халӗ чӑланта?

Вспомнив таким образом про Кудлатку, Павлик почувствовал беспокойство: как она там без него живет в чулане?

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавна аса илсенех вӗриленсе каятӑп эпӗ.

Мне сразу становилось жарко,

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вальӑпа Кира иккӗшӗ те мансӑр вӗсен килйышлӑ пурнӑҫӗ ӑнӑҫас ҫук терӗҫ те, Александра Дмитриевна та хама вӑрттӑн чӗнсе илсе: халӗ ӗнтӗ эпӗ те каятӑп, терӗ, мӗншӗн тесен эпӗ кунта «мӗнле пулсан та ҫав кӗмӗл тӗслӗ тилӗсене пӳлсе тӑраканни» пулнӑ имӗш, Валя ӑна мансӑр йӑлтах пӗтерет ӗнтӗ терӗ, эпӗ ҫапах кунта юлма килӗшмерӗм, хваттер илсенех куҫса кайрӑм.

Хотя Валя с Кирой в один голос заявили, что без меня из семейной жизни у них ничего не выйдет, а Александра Дмитриевна добавила, отведя меня в сторону, что теперь и она уйдёт, потому что я была «всё-таки каким-то громоотводом для чёрно-бурых лисиц» и без меня Валя заговорит её до смерти, я всё же решила не оставаться и, получив комнату, сразу же переехала.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Катя сӑмахӗсене аса илсенех чӗрем лӑпланатчӗ.

Но стоило мне вспомнить Катю и ее слова:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хаҫачӗ алла илсенех вуламалла май хуҫланчӗ.

Газета, только что я взял ее в руки, сама развернулась на сгибе.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах кун пирки шухӑша илме те ҫук-ха, шурӑхнӑ сӑнарлӑ та ытла ҫавра куҫлӑ Ромашкӑна хӑйне аса илсенех чӑннипе вӑл мӗнле ҫын иккенне пӗлме пулать.

Но это была уже ерунда, и стоило только вспомнить самого Ромашку с его бледным лицом и неестественно круглыми глазами, чтобы вернуться к реальному представлению о нём.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алхасса мӗн те пулин тусан, епле улталаса тӳрре тухас-ши теттӗмӗр те, сире курсанах, е сирӗн ҫинчен аса илсенех ирӗксӗр тӗрӗссине калатӑн.

Бывало, натворишь что-нибудь и только соберешься соврать, а встретишь вас или только вспомнишь о вас — и невольно говоришь правду.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак сценӑна аса илсенех манӑн пуҫӑм ҫаврӑнма тытӑнать.

У меня кружилась голова, когда я вспоминал об этой сцене.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ҫав ҫӗр ҫӑтман «фон» ҫинчен аса илсенех эпӗ ҫӳҫенсе каятӑп.

Но холод иногда заходил в сердце — особенно когда я вспоминал об этом проклятом «фоне».

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам кам аллинчине аса илсенех, пӗтӗм ӳтпӗвӗм ҫӳҫенсе кайрӗ.

Мороз пробежал по всему моему телу при мысли, в чьих руках я находился.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хӑрушӑ хӗрлӗ пӗлӗте курасран чунӑм ҫук, ҫавна аса илсенех чӗтрене еретӗп.

От одной мысли, что я увижу опять страшное багровое небо, меня начинает трясти.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫитес вӑхӑтрах хӑвӑрт улшӑнусем пуласса кӗтнӗ пулин те, эпӗ унӑн пурнӑҫӗ хӑрушӑлӑхрине аса илсенех, ӑш варкама тытӑнать.

Хотя я и предвидел скорую и несомненную перемену в обстоятельствах, но все же не мог не трепетать, воображая опасность ее положения.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Марья Ивановнӑна мӗн пуласса аса илсенех, манӑн чӗрем чӗтресе кайрӗ.

Участь Марьи Ивановны живо представилась мне, и сердце у меня так и замерло.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫакна пула, ҫакна илсенех, сирӗн, господин капитан, вӑраха ямасӑрах асӑннӑ тӑшмана тата самозванеца хирӗҫ тӑма тивӗҫлӗн хатӗрленме, май килсессӗн, хӑвӑра шанса панӑ крепӑҫе пырса тапӑнсассӑн, ӑна тӗппех те пӗтерме хушатӑп.

Того ради, с получением сего, имеете вы, господин капитан, немедленно принять надлежащие меры к отражению помянутого злодея и самозванца, а буде можно и к совершенному уничтожению оного, если он обратится на крепость, вверенную вашему попечению.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех