Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑкӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫӑкӑр (тĕпĕ: ҫӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Халӗ ӗнтӗ пӗтӗмпех пӗтрӗ; паян ирпе акӑ манӑн хамӑн кӗтес, ҫӑкӑр татӑкӗ пурччӗ. Ыран манӑн ҫак хам ҫуралнӑ ҫуртран, атте вилсе выртнӑ ҫуртран тухса каймалла, вӑл манӑн атте вилнӗшӗн, хам кӗлмӗҫе юлнӑшӑн айӑплӑ ҫын аллине юлмалла» — терӗ те вӑл хӑйне хӑй, куҫӗсем унӑн хӑй амӑшӗн сӑн-ӳкерчӗкӗ ҫинче чарӑнса тӑчӗҫ.
«Итак, всё кончено, – сказал он сам себе; – еще утром имел я угол и кусок хлеба. Завтра должен я буду оставить дом, где я родился и где умер мой отец, виновнику его смерти и моей нищеты», и глаза его неподвижно остановились на портрете его матери.

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫурхи тырӑсемпе ӗҫ тухмасан та, кӗр тырри кӑҫал ҫӑкӑр татӑкӗ паратех.
Если с яровыми не вывезем, озимь и то кусок даст.

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Йӳҫӗ ҫӑкӑр шӑршипе хресченӗн кивӗ кил-ҫурчӗн шӑрши ҫапнӑ кӗрӗк айӗнче вӑл шӑрчӑк чӗриклетнине итлесе выртнӑ, пӳрнисене те хускатас килмен.
Он лежал под полушубком, дышавшим на него кислым запахом хлеба, запахом старого крестьянского жилья, слушал успокаивающее пиликанье сверчка, и не хотелось ему шевелить хотя бы пальцем.

Ҫук, татӑк ҫӑкӑр та уншӑн тем пекех хаклӑ, ачасене вӑл тӑрантарать-ҫке-ха, ҫемьене те, мӗн тесен те, хӗрарӑм тытса пырать.
Нет, потому что ей дорог кусок-то, детей-то ведь она кормит, семью-то, что там ни говори, она, баба, ведет.

15 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Сумкӑра ҫӑкӑр е сухари таврашӗ пулнӑ пулас, анчах та тискер кайӑксем ӑна нимӗн те хӑварман.
Был, видно, в сумке хлеб или сухари, да птицы или звери расправились с этой едой.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Темӗнле тискер кайӑк унта мӗн пуррине ҫисе янӑ пулас, кышласа шӑтарнӑ сумка патӗнче ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсем ҫеҫ выртатчӗҫ.
Какой-то зверек похозяйничал уже там, и на снегу около прогрызенных дыр валялись крошки.

Пӗр ҫӑкӑр тата ҫӗр тенкӗ укҫа пулнӑ.
Была буханка хлеба и сто рублей денег.

27 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Унтан вӑл сӗтел ҫитти вырӑнне сарнӑ «Суворовский натиск» ятлӑ хаҫат ҫине ӳкнӗ ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсене пуҫтарма тытӑнчӗ.
Потом он собрал с газеты «Суворовский натиск», разостланной вместо скатерти, хлебные крошки.

4-мӗш сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Котелока пушатсан, Ваня ӑна ҫӑкӑр хыттипе шӑлса типӗтрӗ.
Опустошив котелок, Ваня насухо вытер его коркой.

— Ҫынсем килте ҫӑкӑр пӗҫернӗ.
Куҫарса пулӑш

Ял ҫынни тӑван ҫӗртен ан сивӗнтӗр // Хыпар. «Хыпар», 2019.07.19, 79–80№№

Астӑватӑп: ӗне ҫитерсе таврӑннӑ хыҫҫӑн ҫӑкӑр ҫине ҫу сӗреттӗмӗр, ӑна ҫинӗ май симӗс курӑкпа чупаттӑмӑр.
Куҫарса пулӑш

Нимрен нимӗр турӑмӑр... // Элиза ВАЛАНС. Тантӑш, 2015.07.23, 30 (4444)№

— Вӗрентес килет-ҫке, пурнӑҫра пурӑнмалӑх, ҫӑкӑр ӗҫлесе илмелӗх ӑс парас тӗллевлӗ.
Куҫарса пулӑш

Нимрен нимӗр турӑмӑр... // Элиза ВАЛАНС. Тантӑш, 2015.07.23, 30 (4444)№

— Пирӗн килте ҫӑкӑр та ҫукчӗ, — тенӗ Андрей сӗтел ҫине лартнӑ тутлӑ апатсемпе сӑйланнӑ май.
Куҫарса пулӑш

Нимрен нимӗр турӑмӑр... // Элиза ВАЛАНС. Тантӑш, 2015.07.23, 30 (4444)№

Пирӗн апла пулас марччӗ, пус ҫумне пус хушса ытлӑ-ҫитлӗ пурнӑҫ тӑвасчӗ, ҫӑкӑр хакне куллен пӗлесчӗ, — тесе Патӑрьел районӗнчи Чӑваш Ишекне тухса кайнӑ.
Куҫарса пулӑш

Нимрен нимӗр турӑмӑр... // Элиза ВАЛАНС. Тантӑш, 2015.07.23, 30 (4444)№

Старик умӗнчи сӗчӗ ҫине ҫӑкӑр тӗпрете-тӗпрете янӑ, сӗтел хӗррине ларса каҫхи апат тунӑ вӑл.
Старику крошили в молоко хлеб, он хлебал, сидя с краешку стола.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

Кӑмакара пӗҫернӗ шурӑ ҫӑкӑр тата – ӑна аса илсен халӗ те-ха Тамарӑн сӑмсине унӑн техӗмлӗ шӑрши явӑкласа илчӗ, ҫӑварӗнче унӑн тути кала пуҫларӗ.
А хлеб из печки, как вспомнила она эти моменты, у Тамары в носу появился запах свежеиспеченного хлеба, а на языке – его вкус.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Курпун сӑмсаллӑ, ҫирӗп карчӑк-ха, килте-ҫуртра та чупса ӗҫлемелле вӑл, мунча хутма та, чуста ҫӑрса ҫӑкӑр пӗҫерме те пултармалла.
Горбоносая, дюжая еще старушка, может легко с огородом управиться, баню истопить, квашню замесить и хлеб выпечь.

Намӑссӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 36–46 стр.

Старик васкамасӑр ӗҫсе ячӗ, ҫӑкӑр чӗлли хуҫса илчӗ.
Старик выпил не торопясь, закусил батуном.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

Старик, пӳрте кӗрсе, пӗр кӗленче сӑмакун тата ҫӑкӑр сӑмси илсе тухрӗ.
Старик сходил в дом, принес бутылку самогона и немного батуну.

Ахаллӗн ҫав ниме те вӗрентмен, нимӗнле ӑсе те ҫук ҫӑкӑр татӑкӗ, хӑйне ҫав тери пысӑк ӗҫпе ярсан, ҫавӑн пекех ӑслӑн хӑтланма пултарас ҫукчӗ темелле.
Потому что простой кусок хлеба без заговора не мог бы действовать так осмысленно, выполняя дело такой важности.

14-мӗш сыпӑк. Телейлӗ вӑрӑ-хурахсен лагерӗ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика