Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑкӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӑкӑр (тĕпĕ: ҫӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петя килнелле сиккипе кайрӗ те, икӗ минутран ултӑ катӑк сахӑр тата ҫур ҫӑкӑр кӗпи арки айне пытарса тухрӗ.

Петя помчался домой и через две минуты вернулся с шестью кусками сахара в кармане и половиной ситного хлеба за пазухой матроски.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Итле-ха, Петька, пӗр татӑк ҫӑкӑр тата икӗ татӑк сахӑр илсе тухса пар-ха, — терӗ вӑл хыттӑн.

— Слышь, Петька, вынеси кусок хлеба и два куска сахару, — сказал он вдруг с напускной грубостью.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑй ашӗнче: — Пирӗншӗн ан хӑрӑр. Эпир хамӑр валли ҫӑкӑр татӑкӗ яланах тупӑпӑр, — тесе мӑкӑртатать.

При этом он бормотал: — Ничего, за нас вы не беспокойтесь. Мы себе на кусок хлеба всегда намайстрачим…

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав ҫӳлӗк ҫинчех салтаксем панӑ ҫӑкӑр выртнӑ, ӑна типесрен, нӳрлӗ тутӑр таткипе чӗркенӗ, унтах консерва банкинчен тунӑ кружка, шӑвӑҫ чашкӑ ҫинче салтаксем панӑ пӑтӑ, икӗ йывӑҫ кашӑк, шапа хуранӗ ҫинче кӑшт шултӑра кӑвак тӑвар пулнӑ, пӗр сӑмахпа каласан, ҫав ҫӳлӗк ҫинче ыйткалакан пек чухӑн ҫынсен мӗнпур пурлӑхне тирпейлӗ йӗркелесе лартнӑ.

Там же были солдатский хлеб, завернутый в сырую тряпочку, чтоб не высох, кружка, сделанная из консервной банки, жестяная мисочка с солдатской кашей, две деревянные ложки, немного крупной соли в большой синей раковине мидии — словом, все это нищее, но необыкновенно аккуратное хозяйство.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик шутласа илчӗ: салтаксенчен ҫӑкӑр илнинчен нимӗн намӑсланмалли те ҫук.

Гаврик понял: не будет ничего унизительного, если он возьмет хлеб у солдат.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтаксем решетке витӗр ӑна ҫӑкӑр татӑкӗсем тӑсса параҫҫӗ.

Солдаты протягивали ему через решетку куски хлеба:

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик кӑшт чӗнмесӗр тӑчӗ те: — Пичче, ҫӑкӑр парӑр-ха? — терӗ.

Гаврик помолчал немного и сказал: — Дядя, дайте хлеба!

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫисе яман ҫӑкӑр татӑкӗсен купи хӗвел ҫинче типсе выртать.

Куча недоеденного хлеба сохла на сильном солнце.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтах салтаксене паракан хура ҫӑкӑр татӑкӗсем типеҫҫӗ.

Лежало много объедков черного солдатского хлеба.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртнӗ раштавра Гаврик Петя патӗнче пӗрре хӑнара пулнӑ, ҫавӑнпа вӑл вӗсен буфетӗнче ҫӑкӑр нумай выртнине, ун ҫине вӗсем никам та ҫавӑрӑнса пӑхманнине лайӑх пӗлет.

Гаврик был один раз у Пети в гостях на прошлое рождество и прекрасно знал, что у них есть буфет, где лежит много хлеба, на который никто не обращает внимания.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах Петя кухньӑран пӗр татӑк аш, буфетран ҫӑкӑр илсе тухса пама пултарнӑ.

Но Петя мог бы утащить на кухне кусочек мяса и достать в буфете хлеб.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пынӑ чухне хӑй ашпа ҫӑкӑр ӑҫтан тупасси ҫинчен шутларӗ.

Он шел и думал, где бы раздобыть мяса и хлеба.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ӑна хӑйсен укҫа ҫукки ҫинчен епле те пулин ҫӑкӑр тата вӑлта ҫине лартма аш илмелли ҫинчен каласа кӑтартма пултарӗччӗ.

Он мог бы ей сказать, что у них с дедушкой совершенно нет денег, что надо обязательно купить хлеба и мяса для наживки.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара укҫа аш илмелӗх те ҫӑкӑр илмелӗх ҫеҫ юлать.

Тогда дай бог, чтоб осталось на мясо для наживки и на хлеб.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Аслашшӗпе Гаврик помидорпа ҫӑкӑр ҫирӗҫ те, апат хыҫҫӑн шыв ӗҫрӗҫ.

Дедушка и внучек наскоро позавтракали помидорами с хлебом.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан аслашшӗ ҫӳлӗк ҫинчен ӗнер ҫисе яман ҫӑкӑр татӑкне илчӗ те, ӑна помидорсемпе пӗрле хура тӗрӗллӗ тутӑрпа чӗркерӗ.

Затем дедушка достал с полочки кусок вчерашнего ситника и завязал его вместе с помидорами в ситцевый платок с черными капочками.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫаксем ҫинчен пӗтӗмпех стоматологически клиника канцелярийӗнче ларса, ватӑ машинистка хӑйне епле пӗр краснофлотец, шӑпах унӑн вилнӗ ывӑлӗ сӑнарлӑскер, сасартӑк килсе кӗрсе, чӗптӗм халӗ юлман чух, вырӑнпа выртса тӑнӑ вӑхӑтра виҫҫӗр грамм ҫӑкӑр парса хӑварни ҫинчен итлесе ларнӑ чух шухӑшларӑм эпӗ.

Я думал об этом, сидя в канцелярии стоматологической клиники и слушая рассказ машинистки о том, как молоденький краснофлотец, как две капли воды похожий на её погибшего сына, вдруг пришёл и отдал ей триста граммов хлеба, когда у неё уже не было сил подняться с постели.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ӗмӗтсӗр ухмах эсӗ, — терӗм эпӗ. Эпир сана вилӗмрен хӑтарнӑ. Ҫӑкӑр мар сана, кӗл тумалла ҫӑлса хӑварнӑшӑн, куран вуламалла», терӗм.

А я ему сказал: «Ты дурак жадный. Мы тебе жизнь спасал. Тебе не хлеб, тебе молиться, куран читать нада».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӗрлӗ ҫӳҫлине чавса кӑларчӗ, хӗрлӗ ҫӳҫлин ҫӑкӑр пурччӗ.

Она рыжего отрыла, у него хлеб был.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нева ҫинчи пӗлӗте каҫсерен ракетӑсемпе ҫутатса тӑрать, тӗттӗм шыв ҫинче ҫӑнӑх е ҫӑкӑр тиенӗ баржа иртсе ан кайтӑр тет вӑл.

Каждую ночь освещают ракетами небо над Невой, чтобы не проскочила по тёмной воде баржа с мукой или хлебом.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех