Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑкӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫӑкӑр (тĕпĕ: ҫӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Харпӑр хӑй хырӑмне тӑрантарма темиҫе кӗрепенке ҫӑкӑр ӗҫлесе тупасшӑн, хулпуҫҫийӗсем ҫинче пиншер пӑтӑн тырӑ йӑтса пӑрахутсен тимӗр хырӑмне тултаракан грузчиксен речӗсем ҫине пӑхма ҫав тери кулӑшла.

До слез смешны длинные вереницы грузчиков, несущих на плечах своих тысячи пудов хлеба в железные животы судов для того, чтобы заработать несколько фунтов того же хлеба для своего желудка.

Челкаш // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Эсӗ ҫӑкӑр мар, туя та мар, ну, никама та кирлӗскер мар апла.

Ты не хлеб, не палка, и не нужно тебя никому.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Информаци кунӗн темисене хускатнипе пӗрлех, Валерий Васильевич пекарьнӑра ӗҫлекенсене Ҫӑкӑр кунӗпе те саламланӑ.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ ыйтнисене тӗпе хурса // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.10.18

— Эп хамах ӑна ҫынсенчен ҫӑкӑр ыйтма янӑ!

— Сам я посылал ее хлеба у людей просить, комиссия!

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Уй-хиртен пылпа ҫӑкӑр шӑрши тата темӗнле калама пӗлмелле мар шерпет пек пылак та тутлӑ шӑршӑ варкӑшса килет.

С полей несло запахом меда, печеного хлеба и еще чего-то невыразимо сладкого и приятного.

39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ав, ӗмӗр тӑршшӗ ҫапкаланать, ӗҫлемесӗр ҫӑкӑр ҫиес тет.

Это она всю жизнь мечется, легкие хлеба ищет.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька салтак кутамккине пӗр ҫӑкӑр, кӑштах ҫӗрулми, кӗпе-йӗмпе алшӑлли чикрӗ.

Санька положил в вещевой мешок каравай хлеба, немного вареной картошки, белье, полотенце.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрлӑх пур - ҫӑкӑр пур.

Будут семушки — будет и хлеб.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петька Девяткинсем пек вӑй хумасӑр ҫӑкӑр ҫиес тетӗн-им?

Полегче жить хочешь, вроде Петьки Девяткина?

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пуҫне пӗшкӗртрӗ, ҫӑкӑр патнелле туртӑнчӗ, хӑех пуҫне хӑмӑт ӑшне чикрӗ.

Она опустила шею, потянулась губами за куском и сама всунула голову в хомут.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӑкӑр шӑрши Лискӑна йӑвашлатрӗ, парӑнтарчӗ.

Запах хлеба сломил Лискино высокомерие.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя кӗсйинчен ҫӑкӑр татӑкӗ кӑларчӗ, ӑна лашан йӗперех сӑмси патнелле тӑсрӗ те ҫӗр ҫине хучӗ.

Тогда Федя вытащил из кармана кусок хлеба, поднес к влажным розовым ноздрям лошади, потом положил его на землю.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Сывӑ-и, конюх юлташ! — пӳлӗмрен тухнӑ майӑн кулса ячӗ Маша, хӑй Санька умне ҫӑкӑр лартрӗ.

— Здравствуйте, товарищ конюх! — засмеялась Маша, выходя из-за перегородки и ставя перед Санькой хлеб.

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Евдокия хурантан пӑсланса тӑракан купӑста шӳрпи антарчӗ, ҫӑкӑр касса хучӗ.

Евдокия налила в миску дымящихся щей, нарезала хлеба.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марине инке вӑрахчен-вӑрахчен аллине саппун аркипе шӑлса тӑрӗ, унтан ҫыруне аллине илӗ, лампа ҫывӑхнерех тытса вуласа тухӗ, унтан аса илсе, Тимка умне кӑкшӑмпа сӗт лартӗ, пысӑк-пысӑк ҫӑкӑр чӗллисем касса хӑналама тытӑнӗ:

Тетя Марина долго будет вытирать фартуком руки, потом бережно примет письмо на ладони, поднесет близко к лампе, прочтет и, спохватившись, поставит перед Тимкой крынку с молоком, нарежет большими ломтями хлеб и примется угощать:

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Старик, выртма кӗрекенсемпе пӗрле каҫхи апата ларма хирӗҫсех кайман, лешсем тухса кайсан, сӗтел ҫинче час-часах консерва банки, колбаса татӑкӗ, пуҫламан ҫӑкӑр та тупӑннӑ.

Но поужинать с заезжими людьми старик не отказывался и, кроме того, частенько после их отъезда находил в столе оставленную банку консервов, круг колбасы, буханку хлеба.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир пулмасан, вӗсене кам ҫитерӗ ҫӑкӑр.

Кому же, как не нам, хлебом их сейчас кормить!

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӗл каҫмалӑх тумтир те, мӗн чухлӗ кирлӗ, ҫавӑн чухлӗ ҫӑкӑр та парать, кӑмака ҫинче вырӑн та — йӑлтах хӑй кӑмӑллӑ пирки парать.

Она одежонку на зиму дает и хлеба сколько хочешь, и на печке угол — все по милости своей давала.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӗненетӗр-и, сударь, ҫӑкӑр татки те анмастчӗ.

Поверите ли, сударь, кусок хлеба в горло не шел.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анисьйӑпа пурӑннӑ чухне ҫакӑн пек ҫӳремен эпӗ, ҫӑкӑр татӑкӗ те пурччӗ, вӑл халерӑпа чирлесе вилсенех — йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр — улпут майрин пиччӗшӗ мана усрасшӑн пулмарӗ, харампыр, теме пуҫларӗ.

Бывало, когда Анисья была жива, так я не шатался, был кусок и хлеба, а как она померла в холеру — царство ей небесное, — братец барынин не захотели держать меня, звали дармоедом.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех