Шырав
Шырав ĕçĕ:
Пуҫӗпе Суламифӗн ҫепӗҫ чӗркуҫҫийӗсем патне шӑппӑн тайӑлнӑ та, ӑшшӑн кулса, каланӑ вара патша:И царь, тихо склоняясь головой к нежным коленям Суламифи, ласково улыбнулся и ответил:
IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.
Пичӗ унӑн чӳрече еннелле пӑхнӑ; аллисене, ача пекрех, чӗркуҫҫийӗсем хушшине хӗстерсе тытнӑ, чӗри пӳлӗм янламаллах хыттӑн тапнӑ.
VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.
Вӑл, тенкелсем ҫинче ларакан ҫынсен чӗркуҫҫийӗсем хушшипе иртсе, тӳрех сӗтел патнелле утрӗ.Он прямо через колени сидевших на лавках зашагал к столу, на ходу расстегивая рваную мотню шаровар.
4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959
Вӑл, вараланчӑк шӑлаварӗпе куҫне шӑлса, пуҫне чӗркуҫҫийӗсем хушшине пытарса йӗрет.Он спрятал голову в колени и плакал, вытирая глаза о свои грязные тиковые штаны.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Хӑранӑ, тӗлӗннӗ, тарӑхнӑ Челкаш, аллисемпе тӗкӗленсе, хыҫалалла тайӑнса ларчӗ те, ним те чӗнмерӗ, вӑл, куҫне хӑрушшӑн чарса пӑрахса, чӗркуҫҫийӗсем ҫине пуҫӗпе тӗкӗнчӗ, антӑхса кайичченех пӑшӑлтатса тилмӗрекен каччӑ ҫине пӑхрӗ.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Калама ҫук хӑватлӑ пулнӑ Соломонӑн чун-чӗре хистевлӗхӗ, ҫавна кура тискер кайӑксем те ним турткалашмасӑрах пӑхӑннӑ ӑна: вӑл хӑйсем пурӑнакан ҫурта килсе кӗрсен, арӑслансемпе тигрсем йӑпшӑнса йӑваланнӑ ун ури патӗнче, йӑпӑлтатса тути-ҫӑварӗпе сӑтӑрӑннӑ ун чӗркуҫҫийӗсем ҫумне, хӑйсен катрашкаллӑ чӗлхисемпе ҫуланӑ унӑн аллисене.
II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.
Вӑл ӑна хӑйӗн чӗркуҫҫийӗсем ҫине лартас пекех, питӗ ҫывӑха кӑтартрӗ.и указал так близко, что почти пришлось бы ему сесть на колени барину.
IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Ҫак шухӑшпа карчӑк пуҫӗ чӗркуҫҫийӗсем патнелле усӑнать, чӑлхи аллинчен тухса ӳкет; вӑл ачана куҫран ҫухатать те, кӑштах ҫӑварне карса, хуллен харлаттарма тытӑнать.
IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Ҫавӑнтах унӑн аллисем ҫӗкленчӗҫ, чӗркуҫҫийӗсем хуҫланчӗҫ, вӑл карӑнма, анаслама пуҫларӗ…Тут руки стали у него вытягиваться кверху, колени подгибаться, он начал потягиваться, зевать…
VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956
Эпӗ пур чух вӑл ӗҫне, мана пач курман-пӗлмен пекех, сивӗ те туртӑнкӑҫла витӗмлӗхпе тума тӑрӑшрӗ, анчах эпӗ час-часах ун аллисем сасартӑк ӗҫ варринчех чӗркуҫҫийӗсем ҫумӗпе халсӑррӑн усӑннине, куҫӗсем аялалла, урайнелле, ним хускалмасӑр та тӗлсӗр-мӗнсӗр тӑрӑнса тинкернине асӑрха пуҫларӑм.
IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.
Чӗркуҫҫийӗсем тӑр-тӑр чӗтрерӗҫ, ҫурӑм ҫине сивӗ тар тапса тухрӗ.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив
— Эп вӗреннӗ шкула? — Женя хӑйӗн чӗркуҫҫийӗсем чӗтреме тытӑннине сисрӗ.— В мою школу? — Женя была поражена и почувствовала, как у нее задрожали коленки.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив
— Каять, — терӗ Женя та чӗркуҫҫийӗсем тата ытларах чӗтреме тытӑннине туйса.— Уходит, — Женя почувствовала, как ее колени задрожали еще сильней.
Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив
Хӑранипе чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ, юрать-ха ҫакна никам та асӑрхамасть.Коленки предательски дрожали, но кажется этого никто не заметил.
Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив
Ромашов хӑй айне икӗ урине хӗреслӗн хутлатса турккӑ пек ларчӗ: вӗҫен кайӑкла куҫне ҫурма хупнӑ, аллисене ырханкка чӗркуҫҫийӗсем ҫине хунӑ та, ӗнтӗ кам пӗлтӗр, вӑл мӗн ҫинчен шухӑшланине.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Пӗр Игорь кӑна, ытамласа тытнӑ чӗркуҫҫийӗсем ҫине янахӗпе тӗршӗннӗ те, нимен тумасӑр кукленсе ларать.Только Игорек сидел в стороне на корточках, охватив руками колени и положив на них подбородок.
3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950
Чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ хӑйӗн, куҫне темиҫе хутчен хӑрушшӑн мӑчлаттаркаласа илчӗ, кунта эпӗ Ромашов ҫывӑрнӑ чух куҫне хупмасӑрах ҫывӑрать тесе Саня каласа кӑтартнине аса илтӗм.
Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Грушницкий мана хирӗҫ тӑчӗ те паллӑ панӑ хыҫҫӑн пистолетне ҫӗклеме тапратрӗ, чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ унӑн.Грушницкий стал против меня и по данному знаку начал поднимать пистолет, колени его дрожали.
Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964
Темиҫе минутран вӑл пирӗн пата та ҫитсе тӑчӗ: хӑй хашкаса сывлать, питӗнчен тар юхать; кӑвакарнӑ ҫӳҫ пайӑркисем, ҫӗлӗкӗ айӗнчен сапаланса тухса, тарланипе ҫамки ҫине ҫыпӑҫнӑ; чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ… вӑл Печорина мӑйӗнчен ыталасшӑн пулчӗ, анчах лешӗ, кӑмӑллӑн кулкаларӗ пулин те, аллине сивлеккӗн тытрӗ.
Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964
Хӑй кузов тӗпне ларчӗ те, аманнӑ ҫын пуҫне хӑйӗн чӗркуҫҫийӗсем ҫине вырнаҫтарчӗ.Сам сел на дно кузова и голову раненого положил себе на колени.
1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950