Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗркуҫҫийӗсем (тĕпĕ: чӗркуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Егор патне вӑрӑм урисене кӑҫатӑ тӑхӑннӑ, чӗркуҫҫийӗсем ҫара пӗр вунӑ ҫулхи ырхан хӗрача чупса пычӗ те ӑна кӗпҫе пек чӗркенӗ шурӑ хут тӑсса пачӗ.

К Егору подбежала худенькая голенастая девочка лет десяти, в валенках, с голыми коленками, и протянула отцу белый, свернутый в трубку лист бумаги.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӳрече айӗнче темскер кӑштӑртатнине илтсен, Корней хӑйӗн шухӑшӗсем ҫинчен манса кайрӗ, вӑл чӗркуҫҫийӗсем ҫинчен кирпӗч тӗпренчӗкӗсене силлерӗ те ура ҫине тӑчӗ.

…Какая-то возня под окнами оторвала Корнея от привычных мыслей, он поднялся с пола, отряхивая с коленей кирпичные крошки.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑвак костюм, кӗрен чӑлха пуҫӗ тата чечекне тӑкнӑ хӑлха ҫакки курӑкӗ пек кӑпӑшка калпак тӑхӑнтартнӑ ача амӑшӗн чӗркуҫҫийӗсем ҫинче тапӑлтатать, унӑн икӗ кӗрен пан улми пек пит ҫӑмартийӗ тапса тӑрать.

Малыш упруго дрыгал ножками на ее коленях, одетый и голубые ползунки и пушистую, как отцветший одуванчик, шапочку, из которой, как два румяных яблока, вышарили его тугие щечки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Яланах пӗрле ҫӳрекен ремесленниксем чӗркуҫҫийӗсем ҫине фибр хура чӑматан кӑларса хучӗҫ те хӗрсе кайса домино ҫапма тытӑнчӗҫ, вулама юратакансем ҫутӑ патне ҫывӑхарах майлашса ларчӗҫ; хӑш-пӗрисем карҫинккисене уҫнӑ та, вакунра тӗрлӗ апат-ҫимӗҫ шӑрши кӗрет.

Державшиеся стайкой ремесленники поставили к себе на колени фибровый черный чемодан и начали отчаянно стучать костями домино; любители чтения пристроились поближе к свету; кое-кто распаковал корзины с провизией, и в вагоне запахло всякой снедью.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, аллисемпе чӗркуҫҫийӗсем ҫине пусса, ура ҫине тӑчӗ, ӑпӑр-тапӑрсем хушшипе унталла-кунталла пӑркаланса, васкамасӑр кантӑк патне иртрӗ, тӑкӑрлӑкра пухӑннӑ кӑвак ӗнтрӗк ҫине тинкерсе пӑхса тӑчӗ, чӳрече янаххине пӳрнисемпе шаккаса илчӗ.

Упираясь руками в колени, Пробатов поднялся, неторопливо, лавируя среди нагромождения вещей, прошел к окну, постоял, вглядываясь в скопившуюся в проулке синеву сумерек, побарабанил пальцами по подоконнику.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах мӗнле тарас-ха! — хыпӑнса ӳкнӗ пек арча ҫине кайса ларчӗ те Толкачев аллисене лаштах чӗркуҫҫийӗсем хушшине усрӗ.

А как бежать? — Толкачев растерянно опустился на сундук, уронив меж колен руки.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Карчӑк сыпписем тӗлӗнче тачка аллисене типшӗм шӗвӗр чӗркуҫҫийӗсем ҫине хучӗ.

Старуха кидала на острые углы высохших колен пухлые в кистях руки.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепри, чӗркуҫҫийӗсем ҫинче тытӑнса тӑраймасӑр, пуҫӗпе хӑлхи таранах юр ҫине тӑрӑнчӗ.

У другой колени подогнулись, морда по уши в снег.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нӗрсӗрленнипе хӑрушшӑн курӑнакан аллапписем мӑлатука е алӑ пӑчкине ӗлӗкхи пек хыпӑнчӑклӑн ярса тытмарӗҫ, ӗҫпе лутӑрканса ваннӑ вараланчӑк пӳрнисене хускаткаласа, супъяххӑн чӗркуҫҫийӗсем ҫинче выртрӗҫ.

Страшные в своем безобразии, кисти рук не хватались, как прежде, за молоток или ручную пилку, а праздно лежали на коленях, шевеля изуродованными работой, грязными пальцами.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй ҫурӑмне пӗкӗртнӗ, урисене чармакланӑ, ҫаврака та лаптак чӗркуҫҫийӗсем ҫине хӗрлӗ ҫӑмлӑ сарлака аллисене хунӑ.

Ссутулив спину, он широко расставил ноги, разложил на круглых широких коленях такие же широкие рыжеволосые руки.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аксинья ӗҫрен писнӗ шурӑ аллисемпе Григорий уринчи салтакӑн йывӑр аттисене хывса илчӗ, унтан, унӑн чӗркуҫҫийӗсем ҫине тӑсӑлса ӳкрӗ те, нумайччен пӗр сасӑсӑр йӗрсе выртрӗ.

Белыми, отвыкшими от работы руками Аксинья стащила с Григория тяжелые солдатские сапоги и, припав к его коленям, долго беззвучно рыдала.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Австриец чӗркуҫҫийӗсем ерипен хутланчӗҫ, пыр шӑтӑкӗнчен темле пӗкӗлтетекен сасӑ хӑйӑлтатса тухрӗ.

Австриец медленно сгибал колени, в горле у него гудел булькающий хрип.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чӗркуҫҫийӗсем хӑйӗн шӗп-шӗвӗр.

А коленка вострая-превострая.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн кӗске ҫӑм чӑлха тӑхӑннӑ урисен чӗркуҫҫийӗсем чӗтреме тытӑнчӗҫ.

И ноги его, обутые в шерстяные короткие чулки, дрожали в коленях.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл пирус чӗртсе ячӗ те, чӗркуҫҫийӗсем ҫине чавсаланса, малалла калаҫа пуҫларӗ.

Он закурил папироску и, облокотившись на свои колени, начал говорить.

III // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Йӗнер ҫинче нумай вӑхӑт хушши ларса пыма хӑнӑхманнипе унӑн пилӗкӗпе чӗркуҫҫийӗсем ыратнӑ.

От непривычки долго сидеть в седле у него болело и в пояснице и в коленях.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пепкеҫӗм, — вӑл ӑна пуҫӗнчен ачашларӗ те урайне ячӗ, унтан хӑй пукан ҫине ларчӗ, вара хӑйӗн ачине чӗркуҫҫийӗсем хушшине тӑратрӗ.

— Моя хорошая, — он спустил ее на пол и, сев на стул, поставил дочку между колен.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Вӑл чӗркуҫҫийӗсем витӗнменнине асӑрхарӗ, чӑптине тӳрлетесшӗн пулчӗ, анчах ҫав вӑхӑтра ҫул ҫине, туртасемпе ҫӑм миххисем ҫине тем тӑкӑнса шакӑртатма пуҫларӗ.

Он заметил, что колени его не прикрыты, и хотел было поправить рогожу, но в это время что-то посыпалось и застучало по дороге, потом по оглоблям, по тюку.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл салтак евӗр е сывлама чарӑннӑ ҫын пек тӳрӗ тӑрса утать, аллисем те унӑн патак евӗр усӑнса аннӑ, утти темле чӗрӗ мар, вылямалли тетте салтаксен утти евӗр туйӑнать — чӗркуҫҫийӗсем пач хуҫланмаҫҫӗ, вӑл вӑрӑммӑн яра-яра пусма тӑрӑшать; губка пек мӑкӑллӗ лавҫӑпа мучи икшер утӑм тунӑ ҫӗрте вӑл пӗр утӑм ҫеҫ тума ӗлкӗрет, ҫавна май пуринчен те хулленрех тата ыттисенчен юлса утнӑ пек туйӑнать.

Он держался прямо, как будто маршировал или проглотил аршин, руки у него не болтались, а отвисали, как прямые палки, и шагал он как-то деревянно, на манер игрушечных солдатиков, почти не сгибая колен и стараясь сделать шаг возможно пошире; когда старик или обладатель губчатой шишки делали по два шага, он успевал делать только один и потому казалось, что он идет медленнее всех и отстает.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Малтан вӑл аллисене вӑйпах ҫурӑм хыҫне хире-хирӗҫ тытса пӗтӗм вӑйран чӑмӑртать, пуҫне сӗнксе пӑхса тӑрать, унтан унӑн чӗркуҫҫийӗсем тӑр-тӑр-тӑр чӗтреме пуҫлаҫҫӗ, кӗҫех вӗсем тытса чарма ҫук сиксе чӗтреме тытӑнаҫҫӗ, вара Дымок, вӗтелентерсе тӑракан туртӑмне пусарма вӑй ҫитереймесӗр, ҫапӑҫӑва кӗрсе каять.

Вначале он смотрит, с силой сцепив за спиной руки, угнув голову, потом у него начинают часто подрагивать ноги в коленях, дрожь становится неудержной, и Дымок, не в силах совладать с борющей его страстью, вступает в бой.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех