Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗнчен (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан Павка аллипе Галочкӑна хулпуҫҫийӗнчен тӗртсе: — Эсӗ мана купӑс калама кансӗрлетӗн, кӑшт сиксе лар, — тет.

Павка упирается рукой в плечо Галочки и говорит: — Ты мне мешаешь играть, отодвинься.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Буфетра сут тӑвакан Зина чашӑк-тирӗк ҫӑвакан пӗр хӗрарӑм патне пычӗ те ӑна хулпуҫҫийӗнчен тытса: — Фроська, акӑ сире Гришка вырӑнне ӗҫлеме ҫӗнӗ ача. Эсӗ ӑна мӗн тумаллине ӑнлантарса пар, — терӗ.

Продавщица Зина подошла к одной из моющих посуду женщин и, взяв ее за плечо, сказала: — Вот, Фросенька, новый мальчик вам сюда вместо Гришки. Ты ему растолкуй, что надо делать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кольӑна хулпуҫҫийӗнчен тӗрткелесе вӑратрӗ.

И подергал его за плечо.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Рита ятлӑ йытти ӑна урипе хулпуҫҫийӗнчен тӗртрӗ.

Когда Рита тронула его за плечо лапой.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ах, ҫӑлакан турӑ! — терӗ вӑл, хытанка пӳрнипе куккан хулпуҫҫийӗнчен шаккаса илсе.

Ах, спаситель! — сказала она, постучав костлявым пальцем по плечу дяди.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вӑл Зюсмильха шинель илсе килме хушрӗ, хӑех Катьӑна хулпуҫҫийӗнчен уртса ячӗ те диван ҫине кӑтартрӗ.

Он приказал Зюсмильху принести шинель, сам накинул ее на голые плечи Кати и указал на диван.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ кил хуҫи Григорие хулпуҫҫийӗнчен ҫапса илчӗ.

Растроганный хозяин хлопнул Григория по плечу:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кама мӗнле те, сана туйне чӗнетӗпех вара, — Григорий йӑмӑкне шӳтшӗн хулпуҫҫийӗнчен ҫапса илчӗ, килӗнчен ҫӑмӑлланнӑ чунпа тухса кайрӗ.

— Уж кого-кого, а тебя на свадьбу позову, — Григорий шутливо хлопнул сестру по плечу и с легким сердцем пошел с родного двора.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Миколайски эрех пек, турӑшӑн та, ара! — терӗ те хӑй сӑмахӗсене хӑй те ӗненсе Прохор, тайкаланса илсе Михаила хулпуҫҫийӗнчен ыталаса тытрӗ.

— Как николаевская, истинный бог! — убежденно сказал Прохор и, качнувшись, обнял Михаила.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав курман-илтмен кайӑкпа ҫапӑҫма тытӑнни ҫинчен кала пуҫласан, полковник кулкала-кулкалах Васьӑна ыталарӗ те хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Когда Дима начал рассказывать о самом сражении с невиданной птицей, полковник, продолжая смеяться, обнял Васю и похлопал его по плечу.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

— Эсӗ ӑҫтан мурӗнчен килсе тухрӑн? — ыйтрӗ Григорий, шанчӑклӑ ординареца кулкаласа хулпуҫҫийӗнчен ҫапса.

— Откуда тебя черти принесли? — спросил Григорий, смеясь и хлопая верного ординарца по плечу.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, тайкаланкаласа, уҫӑ кӑмӑллӑ лейтенанта хулпуҫҫийӗнчен ыталаса тытрӗ, аллине саркаласа, сӗтел ҫинелле кӑтартрӗ те пуҫ тайрӗ.

Качнувшись, он обнял гостеприимного лейтенанта, широким движением показал на стол, поклонился.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрхенсе пӑрахнипе, Дуняшка ӑна хулпуҫҫийӗнчен чуптуса илчӗ, темшӗн вара куҫҫуль пӑчӑртанса тухнинчен аванмарланса, хӑвӑрт тепӗр майлӑ ҫаврӑнса тӑчӗ те лашана выльӑх карти еннелле ҫавӑтса кайрӗ.

Движимая чувством сострадания, Дуняшка поцеловала его в плечо и, отчего-то смутившись до слез, быстро отвернулась, повела коня к скотиньему базу.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сехри хӑпнӑ Ильинична сӑхсӑхса илчӗ, Наталья питне ӳсӗр ҫын пек тайкаланса пырса, хулпуҫҫийӗнчен ярса тытрӗ.

Охваченная страхом, Ильинична перекрестилась, неверными шагами подошла к Наталье, схватила ее за плечо:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кудинов, ахӑлтатса кулса, Григорие хулпуҫҫийӗнчен ҫапса илчӗ.

Кудинов захохотал, хлопнул Григория по плечу:

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий шинель тӑхисене вӗҫертрӗ, ӗсӗклесе макӑракан Натальйӑна хӑрах аркӑпа пӗркентерсе, хулпуҫҫийӗнчен ыталарӗ.

Григорий расстегнул шинель, одной полой прикрыл навзрыд плачущую Наталью, обнял ее.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кудинов Григорие хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса кулса илчӗ:

Кудинов похлопал Григория по плечу, засмеялся:

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ҫирӗп тута шанса туртӑнчӗ, хӑй, мухтаннӑ пек, Христоньӑна хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Твердые губы его ежились, и он не без похвальбы хлопнул Христоню по плечу.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Степан питне-куҫне пӗркелентерчӗ, лавҫа хулпуҫҫийӗнчен тӗртрӗ:

— Степан поморщился, тронул плечо возницы:

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗтмен савӑнӑҫ хумӗ кӑштах тамалсан, Горчаков арӑмӗн явакласа тытнӑ пӳрнисене мӑйӗ ҫинчен асӑрханса, анчах ҫирӗп шухӑшлӑн вӗҫерсе илчӗ те, хулпуҫҫийӗнчен ыталаса, хуллентереххӗн юлташӗ енне ҫавӑрса тӑратрӗ.

Когда взрыв радости поутих, перемеженный секундным перебоем, — Горчаков бережно, но решительно разжал сомкнувшиеся на его шее пальцы жены и, обняв ее за плечи, легонько повернул в сторону:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех