Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗнчен (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ӑна хӑратса пӑрахрӗ, вӑл аллисемпе Тихон хулпуҫҫийӗнчен ярса тытрӗ.

Это — испугало его, он схватился руками за плечо Тихона.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Якова пӳрнипе хулпуҫҫийӗнчен тӗртсе, вӑл тата ытларах ҫилленсе каларӗ:

Тыкая Якова пальцем в плечо, она говорила всё более раздражённо:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл кресло ҫине анса ларчӗ, пуҫне аллисемпе тытса хутланчӗ, Яков ӑна хулпуҫҫийӗнчен чышкипе ҫапса кӑшкӑрчӗ:

Она опустилась в кресло, согнулась, схватив руками голову, а Яков, ударив её кулаком по плечу, крикнул:

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Никита аллисемпе пиччӗшӗн хулпуҫҫийӗнчен, кравать пуҫӗнчен, пукансенчен тытса чӳрече патнелле шунӑ; ряси ун ҫинче, хуҫӑк мачта ҫинчи парӑс пек, ҫакӑнса тӑнӑ; чӳрече умне ларсан, вӑл ҫӑварне уҫса аялалла, сад ҫинелле, инҫетелле, хура шӑрт пек курӑнакан вӑрман ҫинелле пӑхнӑ.

Никита полз к окну, хватаясь руками за плечи брата, спинку кровати, стульев; ряса висела на нём, как парус на сломанной мачте; садясь у окна, он, открыв рот, смотрел вниз, в сад и в даль, на тёмную, сердитую щетину леса.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ватӑ ткач Борис Морозов, кӑн-кӑвак сухалӗ ӑшне пытаннӑ ӑвӑс пек сарӑ питлӗ, пӗчӗкҫӗ те имшеркке старик, шап-шурӑ тум тӑхӑннӑ тата вилнӗ ҫынна ҫунӑ пекех ҫуса тасатнӑскер, хӑйӗн аслӑ ывӑлӗн — пӗр утмӑл ҫулхи старикӗн хулпуҫҫийӗнчен уртӑнса, ура ҫине тӑчӗ те, пӗр ӳтсӗр типшӗм аллипе сулкаласа, каҫса кайсах кӑшкӑрчӗ:

Древний ткач Борис Морозов, маленький, хилый старичок, с восковым личиком, уютно спрятанным в седой, позеленевшей бороде, белый весь и вымытый, как покойник, встал, опираясь о плечо старшего сына, мужика лет шестидесяти, и люто кричал, размахивая костяной, без мяса, рукою:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Вӑл манӑн маттур хӗрарӑм! — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ Ходжер, арӑмне йӑвашшӑн хулпуҫҫийӗнчен тытса.

— Она у меня, однако, молодец, — с гордостью сказал Ходжер, нежно касаясь рукой плеча жены.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӑрах аллипе старике тытса, тепринпе ӑна хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Придерживая одной рукою, другою хлопал по плечу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Петр Николаич! — терӗ денщик, ҫывӑраканнине хулпуҫҫийӗнчен тӗртсе.

— Петр Николаич! — сказал денщик, толкая за плечо спящего.

13 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Тӑр апат ҫиме, — терӗ вӑл, диван ҫинче ҫывӑраканнине хулпуҫҫийӗнчен лӑкаса.

Вставай обедать, — сказал он, подходя к спящему на диване и толкая его за плечо.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

— А эпӗ ӑна, старике, палламан та, — тет пӗр салтак, вилесене пухма тухнӑскер, вилене хулпуҫҫийӗнчен ярса тытса.

— А я его не узнал было, старика-то, — говорит солдат на уборке тел, за плечи поднимая перебитый в груди труп.

15 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Такши ӑна хулпуҫҫийӗнчен пырса тытрӗ.

Кто-то взял его за плечи.

13 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Дина, ун патне кукленсе ларса, ӑна хулпуҫҫийӗнчен тытса тӑнӑ.

А Дина села подле него на корточках, за плечо его держит.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑй Жилин патне пынӑ та хулпуҫҫийӗнчен турткаланӑ: «Санӑн аван, манӑн аван», — тенӗ.

— Подскочил, треплет по плечу: — Твоя хорош, моя хорош!

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан Жилина хулпуҫҫийӗнчен ҫапса: «Ҫыр», — тенӗ.

Сунул Жилину, хлопнул по плечу, показывает: «пиши».

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑй пӗрмаях шӑлне йӗркеленӗ, Жилина хулпуҫҫийӗнчен шӑлкаланӑ.

Оскаливается, потрепал его по плечу.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унпа мӑшӑрланӑ хӗрарӑм уксахлать, ун пушӑпа ҫапса ҫурнӑ хулпуҫҫийӗнчен юн юхать.

Невольница, скованная с ней, хромает, из ее плеча, рассеченного ударом кнута, течет кровь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мария Александровна вӑл ӑҫта пулнине ыйтмасть, хӑш чухне ҫеҫ хулпуҫҫийӗнчен ыталаса илет те шӑппӑн калать:

Мария Александровна не спрашивала, где был, только иногда, обняв его за плечи, тихо говорила ему:

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя ӑна хулпуҫҫийӗнчен ачашлакаларӗ, Митя ыйхӑ тӗлӗшпе тем мӑкӑртатнине итлекелерӗ те пӗрремӗш хут уҫӑмлӑн хӑй асли пулнине тавҫӑрса илчӗ.

Володя поглаживал ее по плечу, прислушивался к сонному бормотанию Мити и впервые ясно осознал свою роль старшего.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫакӑнта ӑна кӗтмен ҫӗртен сасартӑк темӗскер ҫӳлелле ҫӗклентернӗ, халиччен нимӗн ыратнине те туйманскер, вӑл хулпуҫҫийӗнчен хыттӑн пырса ҫапнӑ пек туйнӑ.

Тут его подняло стремительно вверх, и он, до сих пор не ощущавший никакой боли, почувствовал резкий удар в плечо.

1. Сулӑ ҫинчи ҫынсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Петька ӑна хулпуҫҫийӗнчен хытӑрах тӗкме пуҫларӗ.

Петька крепче нажал на его плечо.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех