Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таҫта сăмах пирĕн базăра пур.
таҫта (тĕпĕ: таҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туркмение ҫитсен вара Амед маншӑн чи лайӑх юлташ пулса тӑчӗ, халиччен хам курман-илтмен питӗ интереслӑ ҫӗрсем тӑрӑх таҫта ҫити ертсе ҫӳрерӗ.

Зато потом, в Туркмении, Амед стал моим верным проводником в прогулках по незнакомой и очень интересной земле.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Таҫта, стенан тепӗр енче паҫӑртанпах сӗрме купӑспа калани илтӗнет, анчах эп ӑна халӗ ҫеҫ итлеме тытӑтӑм.

Где-то за стеной играли на скрипке — уже давно, но я стала слушать только сейчас.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта, урамра пулас, вӑл кепкине ҫухатнӑ та, ӑна пӗрмаях килте шырарӗ.

Где-то он потерял кепку, должно быть на улице, и всё искал её дома.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Невана анас ҫӗрте лартӑмӑр, таҫта аялта вара чуллӑ ҫырана ҫапӑнан хумсем шавлани кӑшт ҫеҫ илтӗнсе тӑчӗ.

Сидели у самого спуска в Неву, и где-то внизу волна чуть слышно ударялась о каменный берег.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта хӗвел пурччӗ ҫавӑнта.

Где-то там было солнце.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах — таҫта шыв юхни ҫеҫ пӗр вӗҫӗмсӗр илтӗнсе тӑрать.

Ничего… только где-то льётся и льётся вода.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня кайсан эпӗ ҫав лӳчӗркенсе ҫӗтӗлнӗ страницӑсене темӗнччен пӑхкаларӑм, ҫырнӑ йӗркесем тӑкӑскӑн та чалӑшшӑн курӑнатчӗҫ, хӗрсе кайна алӑ чарӑна пӗлмесӗр ҫырса пынӑ пек те, шухӑшӗсем вара таҫта аташса ҫӳренӗ пек туйӑнать.

Когда Саня ушёл, я долго рассматривала эти обломанные по краям страницы, покрытые кривыми, тесными строчками и вдруг — беспомощными, широкими, точно рука, разбежавшись, ещё писала, а мысль уже бродила невесть где.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта пурте ура ҫинчех тӑратчӗҫ, анчах эп никама та кураймарӑм, площадкӑран аннӑ чухне те кӑшт ҫеҫ ӳкеймерӗм.

Все где-то стояли, но я не видела никого и чуть не упала, когда спускалась с площадки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана ҫакӑн пек питех те кирлӗ чухне вӑл таҫта сулланса ҫӳрет!

Он где-то шлялся, как всегда, когда был очень нужен!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрне чиперӗнех сывлӑх сунтӑм, вара вӑл таҫта чупса кайрӗ те йӑлтах урӑхла сӑнарлӑ килсе кӗчӗ: унччен вӑл хӑй ҫине арабсен темле бурнусне уртса янӑччӗ, халӗ-пурте тӑхӑнса ҫӳрекенни пек кӗпе тӑхӑннӑ.

Я очень приветливо поздоровался с нею, и она побежала куда-то и вернулась совсем другая: прежде на ней был какой-то арабский бурнус, а теперь — нормальнее платье.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эрешлесе тунӑ ярапасене хӗрачасем таҫта ҫӗклесе каятчӗҫ, пурте ӗҫлӗ сӑнарлӑ, пикенсе тӑваҫҫӗ.

Девочки тащили куда-то гирлянды, у всех был серьезный, озабоченный вид,

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӗрле вӗсем йӗлтӗрсемпе таҫта, куҫса ҫӳрекенсем тӑракан вырӑна пулас, кайса килчӗҫ.

Они куда-то ходили ночью на лыжах — должно быть, на соседнее кочевье.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫывӑрса тӑнӑ ҫӗре тул ҫутӑлнӑ, пӗр тирне сирсе пӑрахнӑ, таҫта куҫа йӑмӑхтаракан виҫкӗтеслӗхре тухтӑр тӑрать, ненецсем ун йӗри-тавра чӗркуҫленсе ларнӑ.

Когда я проснулся, было совершенно светло, одна из шкур откинута и где-то в ослепительном треугольнике стоял доктор, а ненцы на корточках сидели вокруг него.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн таҫта вӗҫсе каймалла-ҫке-ха, анчах та манӑн пӗр пушӑ самант та ҫук.

А между тем мне нужно лететь куда-то и нет ни одной свободной минуты.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта аякра, Диксон утравӗнче, Заполярьӗнче радистсем пирӗн ҫинчен калаҫаҫҫӗ.

Где-то далеко, на Диксоне, в Заполярье, радисты разговаривают о нас.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ вӗҫне ҫитиччен хӑвӑн ӳт-тирне туйса тӑнӑ вӑхӑтра, хӑлха ҫурхахӗ шӑнса кӳтнӗ пекех, таҫта шалта-шалта хӑлха шӑнса кайнине чухланӑ самантра, юр питҫӑмарти ҫумне ҫыпҫӑнса пӑр-маскӑ пулнине туйнӑ чухне, примус чӗртсе ярасси йывӑр япала вӑл.

Трудно разжечь примус, когда ежеминутно чувствуешь с ног до головы собственную кожу, когда вдруг становится холодно где-то глубоко в ушах, как будто мёрзнет барабанная перепонка, когда снег мигом залепляет лицо и превращается в ледяную маску.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫил пире хӑваласа ҫитрӗ те малтан сулахай енчен, унтан умран, кайран, каллех сулахайран килсе ҫапрӗ, пире ҫав самантрах таҫта аяккинелле, каллех ҫил-тӑман ҫаврӑнса, юр ҫуса тӑракан ҫӗре илсе кайрӗ.

Ветер догнал нас и ударил сперва слева, потом в лоб, потом снова слева, так что нас сразу унесло куда-то в сторону, где тоже был туман и шёл снег.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ урайӗнче выртатӑп, пӗлӗт ҫинелле пӑхатӑп, ҫакӑ вӑл маншӑн таҫта хӑрушӑ ҫӗрте выртнӑ пек, ман пуҫ тӑрринче пӗтӗм тӗнче шавласа, калаҫса тӑнӑ евӗр туйӑнса кайрӗ.

Я лежал на полу, смотрел на небо, и мне казалось, что я лежу где-то в страшной глубине и надо мной шумит и разговаривает весь мир.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Юлашкинчен ҫакна туйми пулатӑн, анчах та пуҫра, таҫта инҫетре-инҫетре, пурпӗрех пӑчкӑ сасси пӗр вӗҫӗмсӗр ҫарӑлтатса тӑрать.

В конце концов его перестаёшь замечать, но всё-таки где-то далеко в голове звенит и звенит пила.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Таҫта ҫывӑхрах лаборатори пур пулас, кӑна вара пӳртре ырӑ мар шӑршӑранах чухласа илетӗн.

Где-то поблизости была ещё лаборатория, о чём, впрочем, нетрудно было догадаться, потому что в доме воняло.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех