Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

килетчӗ (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун патне манӑн е шӑпах кӑмӑлӗ ҫаврӑннӑ вӑхӑтра, ӑҫта та пулин театрта чухне-и, хама курас тенине асне те илмен чухне кӗрес килетчӗ.

То хотелось мне явиться перед ним в лёгкую минуту его жизни, где-нибудь в театре, когда самая мысль обо мне будет бесконечно далека от него.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн шыва кӗрсе тухас килетчӗ, Катя Собор садне юлатчӗ, эпӗ Тихая шывӗн хӗрринче хывӑнаттӑм та шыва чӑматтӑм.

Мне захотелось купаться. Катя осталась в Соборном саду, а я спустился к Тихой, разделся и бросился в воду.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат та илсе килчӗҫ, ҫиес теменрен ӑна аран ҫисе ятӑм, пуҫӑма минтер айне хурса тем пек выртас килетчӗ пулин те, эпӗ тухса кайрӑм.

Принесли обед, я машинально съел его и ушёл, хотя мне очень хотелось лечь и сунуть голову под подушку.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пит ӗҫессӗм килетчӗ ман, вӗсем мана ҫӗклесе пынӑ чух мӗн яла ҫитичченех эпӗ шыв ыйтса анӑратрӑм, Лури ҫинчен ыйтрӑм.

Мне очень хотелось пить, и всю дорогу, пока они тащили меня в село, я просил пить и спрашивал о Лури.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шурӑ кӗпепеччӗ хам, калаҫассӑм та кулассӑм та килетчӗ, илемлӗрех пулма тӑрӑшаттӑм, мӗншӗн тесен хам ыттисене килӗшекен пулни Саня кӑмӑлне те кайнине пӗлеттӗм эпӗ!

в белом платье, говорить и смеяться и стараться быть красивой, потому что я знала, что ему нравится, когда я нравлюсь другим!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла пулатчӗ ӗнтӗ Ленинградра — «шысӑк ҫӗр» ҫинчен ик-виҫӗ эрне хушши никам та пӗр хыпар илтейместчӗҫ, унтан сасартӑк темиҫе ҫыру килетчӗ.

Так и бывало в те дни в Ленинграде — по две — три недели с Большой земли никто не получал ни слова, и вдруг приходила целая пачка писем.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак пурнӑҫра чи малтанхи хут сӑмахсене тулли саспаллисемпе пӗтӗм чӳрече сарлакӑш ҫырса тухнӑччӗ, ҫӗнӗрен ҫӗнӗ ҫынсем пыратчӗҫ те ҫав сӑмахсене вулатчӗҫ, вӗсене тем пекех улӑштарас килетчӗ пулин те нимӗскерпе улӑштарма ҫукчӗ.

Первые в этой жизни слова были написаны жирными буквами во всю ширину окна, всё новые и новые люди подходили и читали их, и ничего нельзя было изменить, как бы страстно этого ни хотелось.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кайран икӗ сехет хӑсасшӑн ҫӳрерӗ, ҫийӗнчех тасатмалли паман пулсан, йывӑр килетчӗ ӑна! — сиввӗн пӗлтерчӗ сухал.

— И потом его тошнило два часа, я ему давал промывательное! — сердито сказал бородач.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл мана кунӗпех кӗтни ҫинчен ҫырать, питӗ курас килетчӗ, тет, анчах нимӗн тӑхтаса тӑмасӑр, каялла Туркмение тухса каймалла пулчӗ, тет…

Он писал, что ждал меня целый день, ему очень хотелось повидать меня, но ему нужно немедленно возвращаться к себе в Туркмению.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш чухне ман ҫав тӗпчеме юратакан тусӑмсене Амедӑн пӗр-пӗр ҫыруне питӗ те кӑтартас килетчӗ.

Очень хотелось иногда показать моим любопытным подругам какое-нибудь письмо Амеда.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ленинградра манӑн час-часах йӗрес килетчӗ — хуйхӑ-суйхӑпа хаваслӑх чӗрере тепле майпа арпашӑнчӗҫ.

Впрочем, мне часто хотелось плакать в Ленинграде.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам кайсан ӑна ӑҫта, епле вырнаҫтарса хӑварасси ҫинчен шухӑшламашкӑн та вӑхӑт ҫитнӗччӗ ӗнтӗ, ун ҫинчен манӑн Петьӑпа калаҫса пӑхас килетчӗ.

Давно пора было подумать о том, как устроить его на время моего отъезда, и не раз я пыталась поговорить об этом с Петей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ В. Мускав хулинех кӗрет, ун чухне ку салху вырӑнччӗ-ха, пирӗн пӗр-пӗччен ларакан пӳрт вара хӑлтӑр-халтӑр дача ҫурчӗсен ҫумӗнче темӗнле вырнаҫусӑр пек курӑнатчӗ, хӑйне ҫеҫ пӳлсе хурасах килетчӗ.

Теперь В. — та же Москва, а тогда это было скучное место, и наш неуклюжий одинокий дом, который так и хотелось огородить, выглядел очень странно рядом с дряхлыми дачами, украшенными столбиками, перильцами и резными петушками.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрмаях вӑл тӑвӑлнӑ кӑмӑлпа килетчӗ, Кира амӑшӗпе мӑнкӑмӑллӑн калаҫатчӗ.

Она приходила надутая, важная и гордо разговаривала с Кириной мамой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Александра Дмитриевнӑн та мӗн те пулин каласа кӑтартасси килетчӗ, вӑл каллех Варвара Рабинович ҫинчен сӑмах хускатӗ тесе эпир, Кирӑпа иксӗмӗр, хӑрасах тӑтӑмӑр.

Александре Дмитриевне хотелось тоже что-нибудь рассказать, и мы с Кирой боялись, что она опять заговорит о Варваре Рабинович.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катьӑпа мана вӑл темле тӗлӗкри пек кӑна куратчӗ пулӗ, чӑннипе вара Кирӑна кӑна, хӑш чухне тата Кира амӑшне куркалатчӗ пулӗ, ӑна та парнесем илкелесе килетчӗ, — пӗррехинче ун валли 1917-мӗш ҫулхинех пичетленсе тухнӑ «Чтец-декламатор» илсе килнӗччӗ.

Меня и Катю он видел, очевидно, в каком-то полусне, а наяву только Киру и иногда Кирину маму, которой он тоже делал подарки, — так, однажды он принес ей «Чтец-декламатор» издания 1917 года.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑмӑлӑм уҫах марччӗ манӑн, ҫавӑнпа ӗҫессӗм те питӗ килетчӗ, анчах эпӗ юбиляр сывлӑхӗшӗн пӗр черкке кӑна сыпрӑм.

У меня было неважное настроение, и очень хотелось выпить, но я выпил только одну рюмку — за юбиляра.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, ӑна пирӗн чакаласа лартма та май килетчӗ пулӗ, — анчах та юра кӗреҫепе хускататӑн кӑна, ҫил ӑна вӗҫтерсе те каять.

Пожалуй, нам удалось бы закопать его, но стоило только поддеть снег лопатой, как его уносило ветром.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ халӗ вӑл мана юратнипе юратманнине те пӗлеймерӗм, ун ҫинчен манӑн ҫав тери ыйтас килетчӗ пулин те, ыйтма пултараймарӑм.

Я не знал теперь, любит она меня или нет, и об этом невозможно было спросить, хотя мне все время очень хотелось.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах манран вуласси пулмарӗ, манӑн шухӑшӑмсем таҫта аякка вӗҫсе каятчӗҫ, кашни страницӑрах вара манӑн хама — «чӑтӑмлӑха ӳстерсе пымалли йӗркерен» хӑшпӗр вырӑнсене аса илме тӳрӗ килетчӗ.

Но не шло мое чтение — мысли бродили невесть где, и на каждой странице я должен был напоминать себе какое-нибудь из «правил для развития воли».

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех