Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каятпӑр (тĕпĕ: кай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ вӑл ӳкерсе пӗтерчӗ, аппаратне хулпуҫҫи урлӑ ҫакрӗ, шоферне: «Тӑхта-ха, Сережа, халех ҫырса илетӗп те, тепӗр объект патне каятпӑр…» — тесе асӑрхаттарчӗ, унтан пирӗн енне ҫаврӑнса: — Ҫапла иккен, аван! — терӗ.

Но вот он кончил снимать, повесил аппарат на ремень через плечо, крикнул шоферу: «Погоди, Сережа, сейчас запишу только, и поедем на другой объект…» — и обратился к нам: — Значит, так.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир вӗсене Боркине ҫити поездпа каятпӑр, унтан Кореваново урлӑ Водохранилищӗне ҫити ҫуран утатпӑр, вара ҫыран хӗррине чатӑр карса, ҫӗр каҫатпӑр, ирхине, хӗвелпе пӗрле тӑрса, ҫуллахи хӗвелтӑру кунне савӑнӑҫлӑн кӗтсе илетпӗр, кӑнтӑрлана каялла киле таврӑнатпӑр терӗмӗр.

Сказано было, что мы поедем поездом до Борок, а там пройдем пешком через Кореваново до водохранилища и на берегу его разобьем палатку, где и заночуем, а утром, встретив восход солнца, отпразднуем летнее солнцестояние и в обед вернемся с поездом домой.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Тӗрӗс, ку тахҫанхи истори, — тет моряк сасартӑк хыттӑн, вара эпӗ те вӑрантӑм та хӗпӗртесе сывлӑшӑма ҫавӑртӑм, мӗншӗн тесен пӗтӗмпех тӗлӗкпе ҫеҫ аташрӑм иккен: акӑ эпир пӗрле ҫитес кунсенчех Ҫурҫӗре тухса каятпӑр, акӑ Саня та тӑрать ман умрах, ӗшеннӗ вӑл, ӑслӑ та савнӑ ҫыннӑм.

— Правильно, старая история, — вдруг громко сказал моряк, и я проснулась и радостно вздохнула, потому что всё это был вздор: на днях мы вместе едем на Север, и вот он стоит передо мной, мой Саня, усталый, умный и милый, которого я люблю.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каятпӑр, халӗ часах ӗнтӗ.

— Да, теперь скоро.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петьӑпа иксӗмӗр Энска час-часах каятпӑр, ҫулсерен тенӗ пекех.

Мы с Петей часто ездим в Энск, почти каждое лето.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Халь эпир театра каятпӑр, — терӗ вӑл кулмасӑр-тумасӑр, — вара эс пӗтӗмпех пӗлӗн.

— Сейчас мы поедем в театр, — сказал он серьёзно, — и ты всё узнаешь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ыран, ҫанталӑк чӑрмантармасан, эпир малалла каятпӑр.

Завтра, если позволит погода, мы отправимся дальше.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мишка, — терӗм эпӗ ӑна, — шкултан тухсан, атя ҫурҫӗре каятпӑр.

— Мишка, — сказал я ему, — кончим школу и айда на Север!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир вӗсене туртса илетпӗр те аэродрома илсе каятпӑр.

Мы забираем их и увозим на аэродром.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ вата нигилисткӑсенчен те иртсе каятпӑр!

Вот и старые нигилистки проплывают мимо меня!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Киркӑпа зоопарка каятпӑр.

— Иду с Киркой в Зоопарк.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗччен мар каятпӑр пулать? — ыйтрӗ ача, каллех ман енне пӗрре те ырламасӑр тинкерсе пӑхса.

— Не одни, выходит, пойдем? — спросил мальчишка, снова метнув в мою сторону далеко не равнодушный взгляд.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Калле салтӑнмалли пӳлӗме каятпӑр, эпӗ хамӑн конькие ҫилӗллӗ, хӗрлӗ питлӗ слесаре паратӑп.

Пришлось вернуться в раздевалку и отдать его сердитому краснощекому слесарю,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ пуҫтарӑнса ҫитрӗмӗр, каятпӑр — анчах ярӑнма ӑнӑҫсӑр пуҫласа ятӑмӑр.

Наконец собрались, пошли, катанье началось неудачно.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗмленнӗ пек, анчах эпӗ куратӑп-ха ҫуна тупанӗ хушшипе юр епле чупса пынине — хамӑр тӑратпӑр пек эпир, юр чупать пек, аяккине юлакан йӗр тӑрӑх ҫеҫ эпир кайни палӑрать — каятпӑр та каятпӑр.

Темнеет, но я еще вижу, как снег бежит из-под розвальней между широкими полозьями, — кажется, что мы стоим, а он бежит, и только по следу, который чертит сбоку упавшая полость, видно, что мы едем и едем.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑран пальто тӑхӑннӑ ҫын аллипе мана ҫав тери ҫирӗп тытать, эпир таҫта каятпӑр, тӗрмене пулас.

Человек в кожаном пальто крепко держал меня за руку, мы шли куда-то, — наверное, в тюрьму.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ӗҫленӗшӗн пире чӑн-чӑн Туркестанах илсе каятпӑр тени ҫинчен шухӑшласа ларма тата авантарах.

Но еще лучше, развешивая соль или муку, думать о том, что за работу нам обещан сам Туркестан.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир Туркестанра ҫӑкӑр мар (кунта ӗнтӗ вӑл ҫук), ҫӗнӗ ҫӗршыв, хӗвеллӗ хула, пысӑк-пысӑк садсене тупма каятпӑр.

Мы шли вперед не только потому, что в Туркестане был хлеб, а здесь его уже не было. Мы шли открывать новую страну — солнечные города, привольные сады.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир Гаттерас капитан пек (Петька мана ун ҫинчен темӗн те каласа панӑ, хӑшпӗр вырӑнсене Жюль Верн тӗлӗкӗнче те курман пулӗ) малтан малалла каятпӑр.

Подобно капитану Гаттерасу (Петька рассказывал мне о нем с такими подробностями, о которых не подозревал и сам Жюль Верн), мы шли вперед и вперед.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑшпӗр ҫынсене эпир инкепе Оренбурга тӑвар илме кайсан, ҫул ҫинче аташса юлтӑмӑр е вӑрҫӑран асанне патне Мускава тарса каятпӑр, тесе суйрӑмӑр.

Мы врали: то тетка, поехавшая в Оренбург за солью, потеряла нас по дороге, то мы были беженцами и шли к бабушке в Москву.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех