Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

иксӗмӗрӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кулнипе сывлӑшне те ҫавӑраймасӑр: — Апла, чӑнах та пушар тухас пулсан, пирӗн ӑна Макарпа иксӗмӗрӗн кӑна сӳнтермелле-и? — тесе ыйтрӗ.

Еще не отдышавшись от смеха, он спросил: — Значит, если на самом деле пожар случится, только нам с Макаром и тушить его?

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пирӗн иксӗмӗрӗн, Андрей, ӑна юлташла асӑрхаттармалла, текех кӗтме май ҫук.

Но нам с тобой надо, Андрей, его по-товарищески остеречь, ждать дольше нельзя.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Яков Лукич ҫапла калать пек ӑна: «Вацлав Августович, пирӗн иксӗмӗрӗн венчет тутарма юрамасть: эсӗ, имшерскер пулин те, ҫапах арҫын-ҫке. Ну, ӑҫтан юратӑр-ха апла? Эпӗ те авланнӑ ҫын. Айта ҫакӑн ҫинчен пупа йӑлтах каласа парар, унсӑрӑн вӑл, ҫынсене култарса, пире венчет туса ярӗ!»

Яков Лукич будто бы говорит ему: «Вацлав Августович, негоже нам с тобой венчаться: ты же хучь и плохонький, а все-таки мужчина. Ну куда это годится, такое дело? Да и я уже женатый. Давай скажем про все это попу, а то он окрутит нас людям на смех!»

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Часах тӗнчери революци ҫывхарса килсен, паллӑ, тен, пирӗн, иксӗмӗрӗн, каллех пӗр эскадронра тӑрса совет влаҫне хӳтӗлеме тивӗ, эсӗ авӑ, ҫапах та, ҫакӑн чухлӗ вӑхӑт иртнӗ пулин те, ӗлӗкхи пекех халӗ те партире тӑмастӑн!

Дело идет к тому, что с часу на час подходит мировая революция, может, нам с тобой опять придется в одном эскадроне служить, Советскую власть отстаивать, а ты по прошествии времен, как и раньше, беспартийный!

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Санпа иксӗмӗрӗн пирӗн намӑс курса ларас марччӗ…

Как бы нам с тобой не опростоволоситься…

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Апла пулсан, асту, пирӗн иксӗмӗрӗн чӳлмек ҫумне чӳлмек ҫапӑнтармалла та — уйрӑлса каймалла пулать.

— Тогда, гляди, придется нам — горшок об горшок и врозь.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗртен пӗр ачама та тата сана кӑна шеллетӗп эпӗ, санпала иксӗмӗр пурӑннӑ пурнӑҫ, пирӗн иксӗмӗрӗн юрату ҫакӑн пек кӗске пулнишӗн кӑна шеллетӗп.

И только жалко мне одного — дитя и тебя, что с тобой наша жизня, любовь была такая короткая.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ун ҫине хытӑ тарӑхнӑ ҫын, ҫавӑнпа та вӑкӑрӑмсене тата инвентаре кӳршӗри улттӑмӗш номерлӗ коммунӑна кайса патӑм (вӑл коммуна халичченех пурӑнать-ха), хамӑн вара, арӑмпа иксӗмӗрӗн, нимӗн те ҫук.

Я зараженный злобой против нее, а поэтому отдал быков и инвентарь соседней коммуне номер шесть (она и до сих пор существует), а сам с женой ничего не имею.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпир Рагимпа халь ҫеҫ тытнӑ чӗрӗ пулӑран шӳрпе пӗҫеретпӗр, иксӗмӗрӗн те пирӗн кӑмӑлсем ҫемҫелсе ҫитнӗ: пире пур япаласем те юмахри пек, чунлӑ пек курӑнаҫҫӗ, пурин ӑшне те кӗрсе пӗлме май пур пек туйӑнать.

Мы с Рагимом варим уху из только что наловленной рыбы и оба находимся в том настроении, когда все кажется призрачным, одухотворенным, позволяющим проникать в себя.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

А иксӗмӗрӗн

А у нас…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пирӗн иксӗмӗрӗн сывпуллашмалла, Ванюкӑм, — калаҫма пуҫларӗ вӑл татӑклӑн.

— Надо нам проститься с тобой, Ванечка, — заговорила она решительно.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Эпӗ йӗрни килӗшнӗччӗ сана пӗррехинче, халӗ, тен, эпӗ хӑвӑн урусем умӗнче йӑваланнине курас килет пулӗ санӑн, ҫапла вара, мана пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗнех хӑвӑн чуру тӑвас тетен пуль, йӑлӑнтарас, ятлас, кайран йӗрес, хӑрас, мана та ҫӑратас, юлашкинчен иксӗмӗрӗн мӗн тумаллине манран ыйтас килет пуль санӑн?

 — Тебе понравились однажды мои слезы, теперь, может быть, ты захотел бы видеть меня у ног своих и так, мало-помалу, сделать своей рабой, капризничать, читать мораль, потом плакать, пугаться, пугать меня, а после спрашивать, что нам делать?

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Итле-ха, Олеся, — сасса пусарса, хушса хутӑм эпӗ, — пирӗн иксӗмӗрӗн нумай, нумай калаҫмалла…

Послушай, Олеся, — прибавил я, понижая голос, — нам с тобой много, много нужно поговорить…

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пирӗн, Олеҫҫӑпа иксӗмӗрӗн, пӗр-пӗринпе сӑмахсӑрах калаҫса татӑлнӑ тейӗн, эпӗ киле кайнӑ чух, вӑл мана Ирин шляхӗ патне ҫити ӑсатса ярасси йӑлана кӗрсе ҫитнӗ ӗнтӗ.

У нас с Олесей, точно по безмолвному обоюдному уговору, вошло в обыкновение, что она меня провожала до Ириновского шляха, когда я уходил домой.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Кӑтартасса хӑй туйӑмӗсене нихӑҫан уҫҫӑн кӑтартман пулин те, ман ҫумма питех те вӑйлӑн ҫыхӑннӑччӗ пулас вӑл; сунара ҫӳрес хӗрӳлӗх иксӗмӗрӗн те пӗрешкел пулни, эпӗ хӑйпе юлташла ансаттӑн калаҫни, ӗмӗр выҫӑпа касӑлнӑ ҫемйине вӑхӑтран вӑхӑта пулӑшкалани, пуринчен ытла, эрех ӗҫнӗшӗн тӗнчере пӗр эпӗ ҫех ӳпкелешсе сӑмахламанни, — кунашкаллине Ярмола чӑтма пултараймасть, — ҫыхӑнтарчӗ ӑна манпа.

Он хотя и не высказывал никогда своих чувств, но, кажется, сильно ко мне привязался; привязался за нашу общую страсть к охоте, за мое простое обращение, за помощь, которую я изредка оказывал его вечно голодающей семье, а главным образом за то, что я один на всем свете не корил его пьянством, чего Ярмола терпеть не мог.

II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Иксӗмӗрӗн пӗр пурнӑҫ пирӗн, пӗр юрату — килсемччӗ ман пата, Катя!

У нас одна жизнь, одна любовь — приди ко мне, Катя!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӗсем татса илнӗ, пирӗн иксӗмӗрӗн — каллех ҫакмалла, пӑшӑлтатса каларӑм эп ӑна.

— Они посрывали, а мы с тобой их на место водворим, — шепнула я ему.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн иксӗмӗрӗн пӗр финка ҫӗҫҫи кӑначчӗ.

Мы были вооружены одним финским ножом на двоих,

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ун пек туни — Амедпа иксӗмӗрӗн пӗрне пӗри шанса тӑрассине хисепе хуман пек туйӑнчӗ мана.

Но мне казалось, что этим бы я нарушила обет взаимного доверия.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пирӗн, Катьӑпа иксӗмӗрӗн, калаҫмалли сӑмахсем пуррине сиссе илчӗ-тӗр, ахӑр, сасартӑк каҫару ыйтрӗ те пӗр пӗчӗк сӑлтав тупсах выставкӑра юлчӗ.

Должно быть, она догадалась, что нам с Катей нужно поговорить, потому что вдруг извинилась и осталась на выставке под каким-то пустым предлогом,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех