Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ырханкка сăмах пирĕн базăра пур.
ырханкка (тĕпĕ: ырханкка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Обломов ҫапла шухӑшласа выртнипе хӑйӗн вырӑнӗ патӗнче ҫав тери ырханкка, хура господин тӑнине те асӑрхамарӗ; господин пит-куҫне пӗтӗмпех бакенбарда, усси тата шӗвӗр сухал хупӑрласа илнӗ.

Обломов философствовал и не заметил, что у постели его стоял очень худощавый, черненький господин, заросший весь бакенбардами, усами и эспаньолкой.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпир шыв хӗрринелле антӑмӑр та Пролома ҫити иртрӗмӗр, ҫавӑн тӗлӗнче ӗнтӗ шалпар йӗмлӗ пӗр ырханкка хура ача какай вырӑнне сенкер раксем тытатчӗ.

Мы спустились к реке и прошли до Пролома, подле которого худенький чёрный мальчик в широких штанах когда-то ловил голубых раков на мясо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов хӑй айне икӗ урине хӗреслӗн хутлатса турккӑ пек ларчӗ: вӗҫен кайӑкла куҫне ҫурма хупнӑ, аллисене ырханкка чӗркуҫҫийӗсем ҫине хунӑ та, ӗнтӗ кам пӗлтӗр, вӑл мӗн ҫинчен шухӑшланине.

Ромашов сидел, как турок, поджав под себя ноги, и кто знает, о чём он думал, полузакрыв птичьи глаза и положив руки на худые колени.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ырханкка та шурӑхнӑ вӑл, хӑлхисем те, Петрушкӑнни пек, сарӑлса тӑраҫҫӗ, сулахай куҫӗ аяккинелле асӑрханса ҫеҫ пӑхать.

Он был тощ и бледен, уши торчали, как у Петрушки, левый глаз осторожно косил.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Стена леш енче ырханкка ачам выляса тӑрать пек, эпӗ кавир ҫине выртнӑ та, итлетӗп, тӑнлавӑма хӗссе тытса итлетӗп.

Худенький мальчик играет за стеной, а я лежу на ковре и слушаю, слушаю, сжимая виски.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр ырханкка сержант ун патне чупса пычӗ, ҫӗклеме пулӑшрӗ, санитарсем наҫилкке илсе ҫитрӗҫ.

Худенький сержант подбежал, помог, санитары подтащили носилки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑш-хаш чухне вӑл хӑрах куҫне хӗссе пӑхса, эпӗ ҫав ырханкка хура ача, шалпар йӗм тӑхӑннӑ, тахҫан ӗлӗк «чӑх, йӗнерчӗк, ешчӗк» сӑмахсене калакан ача иккенне ӗненмен пек пулатчӗ.

Он даже иногда прищуривал один глаз, как будто всё-таки не совсем доверял, что я — тот самый худенький чёрный мальчик в больших штанах, который когда-то твердил: «кура, седло, ящик».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫӗтӗк те шалпар йӗмпе ҫӳрекен ырханкка арҫын ача сан патна килет — вӑл, ав, летчик иккен.

— Приезжает маленький худенький мальчик, который ходил в больших рваных штанах, и оказывается — он лётчик.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ешӗл бархӑтран ҫӗленӗ ҫанӑсӑр кӗпи унӑн ҫав тери шалпарланнӑ, ырханкка хулпуҫҫийӗсем курӑнаҫҫӗ.

Знакомая безрукавка зеленого бархата висела на ней, худые плечи торчали.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лӑп та шӑп ҫак кун ӗнтӗ эпӗ Кудринск площадӗнче симӗс бархат пальто тӑхӑннӑ ырханкка кӑна карчӑка тӗл пултӑм.

день, когда на Кудринской площади я встретил худенькую старушку и зеленом бархатном пальто-салопе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та, ҫак кун пурнӑҫ шӑпи хӑех шалпар та ҫапкаланчӑк кунчалӑ атӑ, форменнӑй курточка тӑхӑннӑ ача пулса (пуҫӗнче ун тӗл-тӗл хура паллӑсем пур, курточкӑран ырханкка мӑйӗ тӑсӑлса тухать), вӑйран сулӑнса ҫитнӗ ача пулса, хӑй патне пыни ҫинчен шухӑшламан ӗнтӗ Николай Антоныч.

Уж, верно, не о том, что сама судьба явилась к нему в этот день в образе заморыша с темными пятнами на голове, в болтающихся сапогах, в форменной курточке, из которой торчала худая шея.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Уҫӑ шкапран тумтир ҫакмаллисем, ырханкка та мӑйракаллӑ ҫын пекскерсем, курӑнаҫҫӗ.

Вешалки, похожие на тощих людей с рогами, стояли в открытых шкафах.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн пулса иртнине кӑтартас тесе, кӗпе вӗҫҫӗн чупкаласа ҫӳрекен ырханкка хура ача тунӑ сцена понтоннӑй кӗпер ҫинчи ӗҫпе танлаштарсан мӗн тери уйрӑм та!

Как не похожа была сцена на понтонном мосту за то, что пытался изобразить худенький черный мальчик, метавшийся по комнате в одной рубашке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хура сӑн-питлӗ ырханкка арҫын ача, шалпар йӗм тӑхӑннӑскер, чӗтре-чӗтрӗ вырӑн ҫинчен анать, вӑрттӑнах тула тухса каять.

Худенький черный мальчик в больших штанах, который, дрожа, слезает с постели и крадучись выходит во двор, –

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах сасартӑк ҫав тусла сӑнсем хушшинчен Оля сӑнӗ — офицер гимнастёрки тӑхӑннӑ ырханкка яш йӗкӗтӗнни пек ӗшенчӗклӗ те пысӑк куҫлӑ сӑнӗ палӑрса тухса, пурне те хупласа лартрӗ.

Но вот среди этих дружеских лиц возникло и сразу их заслонило лицо Оли, худощавое лицо подростка в офицерской гимнастерке, с большими усталыми глазами.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пӳртсем умӗнчи пӗчӗк пахчасенчи тусанланнӑ ҫӗмӗртсемпе ырханкка улмуҫҫисен турачӗсем ҫийӗпе темиҫе провод ҫиппи тӑсӑлнӑ, вӗсем ҫӑл тарасисемпе тӗкме карти шалчисенчен явӑнкаласа тӑнӑ.

Несколько ниток проводов тянулось по запыленным ветвям черемух, по тощим яблонькам, торчавшим в палисадниках, обвивало серые рогатки колодезных журавлей, столбы тынов.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тепӗр енчи алӑкран ырханкка карчӑк пуҫӗ курӑнчӗ.

Худенькая старушка высунулась из двери напротив.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Хӑйне ӗненменшӗн кӳреннӗ Витамин ырханкка ачана хӗссе пыма тытӑнчӗ.

Задетый за живое, Витамин задорно напирал на худенького:

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Лётчик пек лётчикех, старший лейтенант, — терӗ пӗр вунӑ ҫулхи шуранкарах сӑнлӑ ырханкка ачи.

Летчик как летчик, старший лейтенант, — серьезно заметил бледный и худой паренек лет десяти.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӗсенчен пӗри, — кивӗ сӑхман тӑхӑннӑ, пилӗкне пӑявпа туртса ҫыхнӑ аслӑрах ачи, ырханкка та кӑвак куҫлӑ, йӗтен сӳсӗ пек шурӑ ҫӳҫлӗскер, — аллине пуртӑ тытнӑ та, кирлӗ пулсанах касма та хатӗр пек пырать.

Причем старший, худенький, голубоглазый, с русыми пеньковыми волосами, держал в руке наготове топор, решив, должно быть, применить его при случае.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех