Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

памарӗ (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах клиникӑран кам патне кӑна шӑнкӑртаттармарӑм, никам та хирӗҫ сас памарӗ.

Но кому ни звонил я из клиники, никто не отвечал, точно эти звонки терялись где-то в таинственной пустоте Ленинграда.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Миххи пысӑкчӗ, хӑй ҫӗклесе килчӗ, мана памарӗ.

Большой мешок, сам нёс, меня не давал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Мускава хӳтӗлес шухӑш канӑҫ памарӗ.

И потом, я хотел Москву защищать.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах вӑл сасӑ памарӗ, ҫывӑрать.

Но он не отозвался, спал.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак тупсӑмне тупма хӗн ыйту мана канӑҫ памарӗ, эпӗ ҫӗр каҫиччен темиҫе хут та тӑра-тӑра лартӑм, ҫывӑракан Игорь ҫине темиҫе хут пӑха-пӑха илтӗм.

Мучительное желание разгадать загадку мне не давало покоя, несколько раз я вставала ночью, подтягивалась на руках до верхней полки и смотрела в лицо спящему Игорю.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑш вӑркани мана канӑҫ памарӗ.

Тяжелое беспокойство томило меня.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пире ҫӗрӗпе канӑҫ памарӗ.

Она осталась ночевать и не дала нам покоя до утра.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Можайска каякан шоссе ҫумӗнчи пӗр пахчара ӗҫленӗ кун мана ҫак шухӑш канӑҫ памарӗ.

Так думала я и в тот день, когда мы работали на огородах близ Можайского шоссе.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Валя урӑхран чечек сӗнсе памарӗ — укҫи ҫукчӗ пулас унӑн, — анчах пӗррехинче вӑл ҫапла шурӑ йӗкехӳре илсе килчӗ те, Кира, хӑранипе, сӗтел ҫине хӑпарса кӑшкӑрса ярсан, питӗ тарӑхрӗ.

Больше Валя не дарил цветов — очевидно, у него не было денег, — но зато однажды принёс белую крысу и очень огорчился, когда Кира заорала и вскочила на стол.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч хӑй тӑванӗ ҫинчен калаҫнӑ чух кирек хӑҫан та тӑванне хисеплес кӑмӑлпа тӑнине астутарасшӑнччӗ эпӗ, анчах вӑл мана калама памарӗ.

Я хотел напомнить Николаю Антонычу, что он не всегда был такого высокого мнения о своем брате, но он не дал мне заговорить.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч памарӗ хӑй пурлӑхне, вӑл ӑна икӗ хут пуянлатма та ӑс ҫитерчӗ.

Николай Антоныч не отдал своего состояния, напротив — он его удвоил.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манран вӑл парне туянма тесе хӗрӗх тенкӗ илчӗ те каялла тавӑрса памарӗ.

Он у меня сорок рублей взял, якобы на подарок, и не отдал.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах «ответ тытакан» ӑна ҫав сӑлтавсем пирки нимӗнех те каласа памарӗ.

Но «ответчик» ничего не рассказал ему об этих причинах.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та вӗсене эпӗ кам пулнине никам та ӑнлантарса памарӗ, вӗсем вара хытӑран хытӑ кӑшкӑрма пуҫларӗҫ.

Но им никто не объяснял, кто я, и они кричали все громче.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Никам та ответ памарӗ, пӗр Нина Капитоновна ҫеҫ кӑштах пуҫне суланҫи пулчӗ.

Никто не ответил, только Нина Капитоновна чуть заметно кивнула.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та мана Катьӑна курас килни канӑҫ памарӗ.

Но одна мысль не оставляла меня: Катя.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анчах та вӑл мана, тем тери тархасласан та, пӗр сӑмахне те каласа памарӗ.

 — Но я никак не могла от нее добиться, что это за фразы.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑшкӑрса чӗнсен те никам та сасӑ памарӗ.

На крики никто не откликался.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах та хӑй управленине памарӗ, аллисемпе урисене кӑшт пушатрӗ ҫеҫ, ҫак ӑнланмалла мар чудакӑн аллисенчен управленине самантрах каялла илме хатӗр пулса пычӗ.

Но не передал, а только ослабил руки и ноги, готовый в любой момент выхватить управление из рук этого непонятного чудака.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах ку таранччен вӗсене пурне те илтӗнмелле калама никам та хӑяйман Хамран опытлӑрах кӳршӗ айӑкран тӗртсе илни мана кулма чарчӗ, йӑнӑш тума памарӗ, ку сӑмахсене чӑнласах каланине систерчӗ.

Но до сих пор никто не решался произнести эту шутку во всеуслышание Весьма ощутимый толчок более опытного соседа предупредил меня, дав понять, что смеяться нельзя, что это, по-видимому, сказано всерьез.

«Вӑл» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех