Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑрушӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Хӑрушӑ (тĕпĕ: хӑрушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр кӗтмен хӑрушӑ шухӑшсем пуҫӑма ҫавӑра пуҫларӗҫ, хӑш чухне йӑпӑрт урама тухсан та ҫинчех каялла кӗме васкаттӑм.

Неожиданные страшные мысли приходили мне в голову, и случалось, что, едва выйдя на улицу, я спешила вернуться домой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӑлтӑрлӑ хӑрушӑ пушлӑхран самолет вӗҫсе килет, моторӗ чӑнтӑхса ӗҫлет, пӑрланнӑ ҫуначӗсем минутсерен йывӑрланаҫҫӗ.

Несётся в страшной звёздной пустоте самолёт, мотор задыхается, с каждым мгновением тяжелеют обледеневшие крылья.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта вара чӗрене яштах ҫурса яракан хӑрушӑ шӑплӑх.

И здесь — тишина, но страшная, напряжённая.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ытла аванран хӑрушӑ та-ҫкӗ, чӑнах-и? — терӗ те вӑл мана ыталаса илчӗ.

— А страшно, что так хорошо, правда? — сказал он и обнял меня.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Питӗ хӑрушӑ минут пулчӗ ку.

Это была страшная минута.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Кам айӑплӑ?», «Св. Мария» шӑпи», «Татаринова ӑҫта шырамалла?» — ҫак статьясене вуласанах хам ача пулнӑ чухнехинчен юлнӑ хӑрушӑ куна аса илтӗм: Энскра чух анне сасартӑк ман пӳлӗме кӗрет, чаплӑ хура платйи унӑн чӑкӑртатса тӑрать, аллине хаҫат тытнӑ, эпӗ крават ҫинчен анса ун патне пӗр кӗпе вӗҫҫӗн ҫаруранах чупса пытӑм пулин те, мана асӑрхамасть вӑл.

«Кто виноват?», «Судьба «Св. Марии», «Где искать Татаринова?» — первое страшное впечатление детства вспомнилось мне при чтении этих статей: мама вдруг быстро входит в мою маленькую комнатку в Энске с газетой в руках, в своём чудном чёрном шуршащем платье, и не видит меня, хотя я говорю ей что-то, и соскакиваю с кроватки, и бегу к ней босиком, я одной рубашке.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун пит-куҫӗ епле улшӑнса пынине пӑхса тӑма кӑштах хӑрушӑ таччӗ.

Это было немного страшно — смотреть, как меняется у него лицо.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗррехинче вӑл ҫапла хӑй вӗҫнӗ чух епле хӑрушӑ пулнине каласа пачӗ, такам урӑххи ҫинчен каласа панӑ пек итлерӗм ӑна эпӗ.

Однажды он рассказывал об опасном полёте, и я поймала себя на очень странном чувстве — я слушала его, как будто он рассказывал о ком-то другом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Акӑш-макӑш хӑрушӑ ҫын.

 — Человек страшный.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эп халӗ ун ҫинчен чарӑнса тӑрас ҫук, хӑрушӑ шухӑш вӑл, халь ун ҫинчен чарӑнса тӑманни те лайӑх-ха.

Но сейчас я не мог останавливаться на ней, потому что она была страшная и лучше было сейчас об этом не думать.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрмаях такӑнкаларӑмӑр эпир ҫав хӳмесем патне ҫитеспе, вӗсенчен чи хӑрушӑ вырӑнӗ «Николай Антоныч» ятлӑччӗ.

Все время мы натыкались на эти заборы, особенно когда приближались к тому опасному месту, которое называлось «Николай Антоныч».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та эпӗ хамӑн пурнӑҫӑмра кун пек хӑрушӑ ӳкерчӗк курман!

Но в жизни моей я не видел более страшной картины!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫӳлти тутине ҫыртать, паттӑр ҫыннӑн хӑрушӑ куҫесем, ыратнине парӑнса, ылмаш пӑхма пуҫлаҫҫӗ.

Он закусывал верхнюю губу, глаза — страшные глаза силача, который не в силах справиться с собой, — начинали косить.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку-ха вӑл ытлашши хӑрушӑ япалах мар, анчах ҫапах та эпӗ ҫакӑнта пӗр-пӗччен, алӑ-урасене сиккелеттермесӗр выртнишӗн ҫав тери эрлентӗм.

Это было не очень страшно, но всё-таки я был огорчён, что лежу здесь один и не могу пошевелить ни рукой, ни ногой.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кун пек хӑрушӑ ӗҫе кунне пӗрре ҫеҫ тума пулать, кирек мӗнле пулсан та кабинӑран кунне пӗрре тухса кӗмесен май килмест-ҫке-ха!

На такое страшное дело можно решиться только один раз в день и то только потому, что один-то раз в день необходимо вылезать из кабины.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку вара чи хӑрушӑ самант!

Это было самое страшное.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ урайӗнче выртатӑп, пӗлӗт ҫинелле пӑхатӑп, ҫакӑ вӑл маншӑн таҫта хӑрушӑ ҫӗрте выртнӑ пек, ман пуҫ тӑрринче пӗтӗм тӗнче шавласа, калаҫса тӑнӑ евӗр туйӑнса кайрӗ.

Я лежал на полу, смотрел на небо, и мне казалось, что я лежу где-то в страшной глубине и надо мной шумит и разговаривает весь мир.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Швабрин суранӗ вӗлермеллех хӑрушӑ пулман.

Рана Швабрина оказалась не смертельна.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ун чухне ман ҫине пӑхма та хӑрушӑ пулнӑ пулас, ахальрен мар пулӗ вӗсем — иккӗшӗ те чукмарӗсене пӑрахсах тарчӗҫ.

Вероятно, вид мой был страшен, по крайней мере оба убежали, бросив дубины.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Кимӗ ҫинчен сикрӗм те эпӗ тӳрех хӑрушӑ юпасем хушшине пырса тӑтӑм.

Я выпрыгнул из лодки и очутился между ужасными столбами.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех