Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑлӑха (тĕпĕ: тӑлӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑлӑха тимӗрҫ ӗҫне вӗрентетӗп.

— Сиротку обучаю кузнечному делу.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лешӗ малтан кутӑнлашрӗ, «капла эсӗ ман чӑхсене пурне те тӑлӑха хӑваратӑн!» — терӗ, кайран ҫапах иккӗмӗш автанне сутрӗ.

Тот вначале заупрямился, говоря: «Этак ты у меня всех курочек повдовишь!» — но потом все же продал второго петуха.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Икӗ ҫуртра кӑна ҫывӑра пӗлмеҫҫӗ: пӗрисем «Сянь Хэн» текен эрех лавккинчи стойка тавра тӑрса тухаҫҫӗ те текех ӗҫсе-ҫисе савӑнаҫҫӗ, теприсем юнашарти виҫӗмҫул тӑлӑха юлнӑ Шань-сы патӗнче вӑхӑта ирттереҫҫӗ.

Бодрствовали до полуночи лишь в кабачке «Всеобщее благополучие», где собутыльники веселились у стойки за едой и вином, да рядом за стеной: потеряв в позапрошлом году мужа,

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Вӑл та Аким ятлӑ, чӗнессе ӑна Кӗҫӗнни тесе чӗнеҫҫӗ, унран сылтӑмалла — арӑмӗ тата арҫыннинчен тӑлӑха юлнӑ, ватӑлсах ҫитнӗ хунямӑшӗ лараҫҫӗ.

Тоже Аким, по прозвищу Младший, по правую руку от него сидели жена и престарелая овдовевшая теща.

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ашшӗсене вӗлерсе тӑлӑха хӑварнӑ ачасене курсан макӑрнӑ-ши?

Над сиротами убитых плакали?

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ливан ҫуртне ҫаплах хӗрарӑм, чулҫӑн тӑлӑха юлнӑ чухӑн арӑмӗ, ҫитсе кӗнӗ.

Также пришла в дом Ливанский женщина, бедная вдова каменщика.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫав ҫулах Андрей Новочеркасск патӗнче вилнӗ Михал Поярков вахмистрӑн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗпе, Маринӑпа, ҫывӑхланса кайрӗ…

В этом же году Андрей сошелся с Мариной, вдовой убитого под Новочеркасском вахмистра Михаила Пояркова.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пирӗн умма икерчӗсем кӑларса лартсанах, тӑлӑха тӑрса юлнӑ старик куҫҫулӗ витӗр хурланса ҫакӑн пек каларӗ:

Когда были поданы блины, старик-вдовец горько заплакал и сказал:

Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.

Унӑн, ав, пилӗк ача тӑлӑха юлнӑ.

А у нее пятеро ребятишек осталось.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пелагея Петровна Журавлева та ҫирӗм ҫиччӗрех тӑлӑха юлнӑ, ывӑлпа хӗрне ӑмсанмалӑх ҫын тунӑ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗршыв хӳтӗлевҫисем шкулта ҫитӗнеҫҫӗ // Ҫӗнтерӳ ҫулӗ. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2010.03.03

Саня йӑмӑкӑм пӗчӗк ачине тӑлӑха тӑратса хӑварнӑранпа уйӑх та иртменччӗ-ха, ҫав тӑлӑха эпир ӑҫта хӑварассине пӗлмесӗр пӑшӑрханаттӑмӑр, тинех вара Розалия Наумовна (йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр унӑн) пире пӗр «вӗреннӗ няня» тупса пачӗ.

Не прошло и месяца, как скончалась, оставив маленького сына, моя сестра Саня. Мы волновались, не знали, как оставить ребёнка, и решились наконец, когда покойная Розалия Наумовна нашла «научную няню».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл арӑмӗ мар, Татаринов капитанӑн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗ пулнӑ.

Она была не жена, а вдова капитана Татаринова.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Государыня мӗскӗн тӑлӑха йӑпатса кӑларса янӑ.

Обласкав бедную сироту, государыня ее отпустила.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӗсем мӗскӗн тӑлӑха йышӑнса савма тӳр килсе тухнине — турӑ пиллени вырӑнне шутланӑ.

Они видели благодать божию в том, что имели случай приютить и обласкать бедную сироту.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Кам вӑл пирӗн хушӑра тӑлӑха хӗсӗрленекенни? — тесе кӑшкӑрса ячӗ вӑл.

— Кто из моих людей смеет обижать сироту? — закричал он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эпӗ Белогорск крепӑҫӗнче хӗн куракан тӑлӑха ҫӑлма каятӑп.

— Я ехал в Белогорскую крепость избавить сироту, которую там обижают.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫак каҫ, эпир тӑлӑха юлнӑ каҫ,Даша инке пирӗн патра ҫывӑрмарӗ.

В эту ночь, первую ночь, когда мы остались одни, тетя Даша не ночевала у нас.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк, мана вӗлерсен, эсӗ арӑм пулмасӑрах тӑлӑха юлсан, мӗн пулса тухать?

А вдруг убьют его, и она овдовеет, не побыв даже женой, тогда?

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

И-их, пысӑк инкек-ҫке вӑл — ун ҫулӗсенче тӑлӑха юласси!

И-их, большая это беда – в ее-то годы без роду-племени остаться!

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Виктор архитекторта ӗҫленӗ, Канадӑра океан шывӗ ҫинче ҫуртсем хӑпартнӑ, чирленипе вӑхӑтсӑр ҫӗре кӗнӗ, пӗр хӗр тӑлӑха юлнӑ.

Куҫарса пулӑш

Салтак чӗрин астӑвӑмӗ // Валерий КОШКИН. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2019.07.24

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех