Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шанчӑка (тĕпĕ: шанчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ман юлташ сассинче шанчӑка путаракан хурлӑх, чӑрсӑрлӑха ҫӗннӗ лӑпкӑлӑх, тыткӑна илнӗ тунсӑх юрри илтӗнсе тӑрать.

Безнадежная грусть, спокойное отчаяние, безысходная тоска звучали в песне моего товарища.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Анчах унӑн шухӑш-ӗмӗчӗ хускалсан, манӑҫа тухнӑ асаилӗвӗсем, пурнӑҫланайман ӗмӗчӗсем вӑрансан, вӑл пурнӑҫа усӑсӑр ирттернӗшӗн ӳпкелешмӗ тытӑнсан, — Обломов канлӗ ҫывӑраймасть, вӑранать, вырӑн ҫинчен сиксе тӑрать, тепӗр чухне вара ҫутӑ пурнӑҫ идеалне яланлӑхах ҫухатнӑшӑн, шанчӑка пӗтерсе, сивӗ куҫҫулӗпе макӑрать; хаклӑ ҫын вилсен, ӑна пурнӑҫра кирлӗ таран пулӑшайманшӑн ӳкӗнсе, ҫапла макӑраҫҫӗ.

А если закипит еще у него воображение, восстанут забытые воспоминания, неисполненные мечты, если в совести зашевелятся упреки за прожитую так, а не иначе жизнь — он спит непокойно, просыпается, вскакивает с постели, иногда плачет холодными слезами безнадежности по светлом, навсегда угаснувшем идеале жизни, как плачут по дорогом усопшем, с горьким чувством сознания, что недовольно сделали для него при жизни.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Айӑплӑ-и эпӗ, ҫук-и, пулни-иртнишӗн вӑтанмалла-и манӑн, хӗрхенмелле-и ӑна, малашлӑха шанмалла-и е шанчӑка ҫухатмалла-и — пӗлместӗп…

Я не знаю, виновата ли я или нет, стыдиться ли мне прошедшего, жалеть ли о нем, надеяться ли на будущее или отчаиваться…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Йӑлтах витсе хучӗ! — шанчӑка ҫухатнӑ пек пӑшӑлтатрӗ вӑл кӑшт тӑрсан, вара вырӑн ҫине выртрӗ те хавассӑр, йывӑр ыйха путрӗ.

— Все засыпал! — шепнул потом отчаянно, лег в постель и заснул свинцовым, безотрадным сном.

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Унан чӗри пӗтӗм шанчӑка ҫухатрӗ: унта пурнӑҫ вӑхӑтлӑха пӗтсе ларнӑн туйӑнчӗ.

Сердце было убито: там на время затихла жизнь.

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Тепӗр чух юрату кӗтмест, чӑтса тӑраймасть, шанчӑка ҫухатать…

— Иногда любовь не ждет, не терпит, не рассчитывает…

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ну, — терӗ Захар шанчӑка ҫухатса: — ах, эсӗ, пуҫ.

— Ну, — говорил Захар в отчаянии, — ах ты, головушка!

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Шанчӑка ҫухататӑп

Теряю надежду

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна хирӗҫ эпӗ Ромашов мӗн каласа кӑтартнине пӗтӗмпех ҫырса ятӑм та, шанчӑка ҫухатмастӑп-ха, тесе хушса хутӑм…

В ответ я подробно изложила рассказ Ромашова и прибавила, что не теряю надежды…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ту ҫурӑкӗсем вӑрӑм-вӑрӑмскерсем, пирӗн пӗтӗм шанчӑка ҫухатаканскерсем, ҫаплах мӗлтлете-мӗлтлете юлаҫҫӗ, пӗрре ҫухалаҫҫӗ, унтан каллех куҫ умне тухаҫҫӗ.

Они мелькнули и пропали, потом снова мелькнули — длинные и совершенно безнадёжные.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑ вӑл манӑн шанчӑка, ҫӑлӑнса тухасса кӗтекен шанчӑка ҫухатать.

Это лишает меня веры в наше спасение.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла ӗнтӗ аран-аран кӑна пулӑҫӑ вӑлти майлӑ курӑнакан саспаллисем пӗрре ҫирӗп пулма хушакан, тепре шанчӑка кӑтартакан сӑмахсем пулма пуҫлаҫҫӗ.

И вот начиналось это напряжённое, медленное превращение рыболовных крючков в человеческие слова — то слова отчаяния, то надежды.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах та эпӗ хама ҫирӗп тытрӑм, шанчӑка ҫухатмарӑм.

Однако ж я не терял ни бодрости, ни надежды.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ йӑпӑр-япӑр сиксе антӑм, тӑратасшӑн пултӑм ӑна, чӗлпӗрӗнчен турткаларӑм, усси ҫук; хӗстернӗ шӑлӗсем витӗр хуллен йынӑшни илтӗнчӗ; кӑштах тӑрсан вӑл вилсе те кайрӗ, юлашки шанчӑка ҫухатса, эпӗ пӗр-пӗчченех ҫеҫен хир варринче тӑрса юлтӑм; ҫуран кайма тӑтӑм — ура лӑштӑрах кайнӑ; иртен кунхи пӑшӑрханусемпе ӗшенсе, ҫывӑрайманнипе тертленсе ҫитнӗскер, эпӗ йӗпе курӑк ҫине ӳкрӗм те пӗчӗк ача пек макӑрса ятӑм.

Я проворно соскочил, хочу поднять его, дергаю за повод — напрасно: едва слышный стон вырвался сквозь стиснутые его зубы; через несколько минут он издох; я остался в степи один, потеряв последнюю надежду; попробовал идти пешком — ноги мои подкосились; изнуренный тревогами дня и бессонницей, я упал на мокрую траву и как ребенок заплакал.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫакна илтнӗ хыҫҫӑн эпӗ хам шанчӑка ҫухататӑп пулӗ тесеттӗм.

Услышав это, я почти потерял надежду.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӑл хӑйне хӑй алӑра тытма вӗренсе ҫитнӗ, ыйтаканла калаҫма вӗреннӗ, тепӗр чух кунне ик-виҫӗ отказ илсен те шанчӑка ҫухатасшӑн пулман.

Он научился держать себя в руках, усвоил тон просителя и, хотя в день получал иной раз по два-три отказа, не хотел терять надежду.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Юлашкинчен пӗтӗм хула, йӑлтах шанчӑка ҫухатса, темӗнле ӗнтӗркесе кайнӑ пекех пулчӗ.

И наконец весь городок впал в безнадежное отчаяние.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Вӗсем шанчӑка ан ҫухатчӑр тесе, каламашкӑн Тэчер судья пӗрмаях ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкран ҫынсем ярса тӑчӗ, анчах вӗсен сӑмаххисем савӑнтармарӗҫ ҫав.

Судья Тэтчер посылал из пещеры бодрые и полные надежды записки, но они никого не радовали.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Унӑн сӑн-питӗнче вӑл хӑраса ӳкни, пӗтӗм шанчӑка ҫухатни палӑрса тӑчӗ.

По его лицу было видно, что он испугался и потерял всякую надежду.

23-мӗш сыпӑк. Мефф Поттера ҫӑлни // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Унтан вӑл ҫапла каларӗ: — Мана темӗн систерсе тӑчӗ: эпӗ ҫавӑнта каялла таврӑнса тупмасан… — Вӑл шартах сикрӗ, шанчӑка йӑлтах ҫухатса, алӑпа сулчӗ те: — Кала вӗсене, Джо, кала вӗсене, халӗ ӗнтӗ нимӗн тумалли те ҫук… — терӗ.

Потом он сказал: — Что-то мне говорило, что если я не вернусь сюда и не отыщу… — Он задрожал, потом вяло махнул рукой, как будто сознаваясь, что побежден, и сказал: — Скажи им, Джо, скажи им, что толку теперь молчать?

11-мӗш сыпӑк. Том лайӑх мар ӗҫ тунӑшӑн асапланать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех