Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкерчӗ (тĕпĕ: ӳкер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах, кӑранташне сылтӑм урин пӳрнисемпе лайӑххӑн та тытса ӗлкӗреймерӗ, ҫӗнӗрен ӳкерчӗ.

Но, едва ухватив пальцами правой ноги карандаш, тут же уронил его.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Тиф ӑна Мечетка патӗнчех ҫапса ӳкерчӗ.

— Ишо под Мечеткой повалил его тиф.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья кушӑхса ҫуркаланнӑ тутине йӗс курка хӗрри патне хыпӑнчӑклӑн илсе пычӗ, темиҫе сыпкӑм ҫӑтрӗ те, йынӑшса ярса пуҫне минтер ҫине ӳкерчӗ.

Аксинья жадно припала спекшимися губами к краю медной кружки, отпила несколько глотков, со стоном уронила голову на подушку.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка пулӑшнипе вӑл хӑех пуҫне хырчӗ, йӑмӑкӗ еннелле пичӗпе ҫаврӑнса тӑчӗ те, лешӗ ҫавӑнтах аллинчи бритвӑна ҫӗре ӳкерчӗ, варне тытса кравать ҫине йӑванса кайрӗ, унтан каҫӑхса кайсах ахӑлтатма тытӑнчӗ.

При помощи Дуняшки он сам обрил себе голову, и когда повернулся лицом к сестре, та уронила на пол бритву, схватилась за живот, и, повалившись на кровать, задохнулась от хохота.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поручик пӗр минута яхӑн Григорий ҫинелле кӑн-кан пӑхкаларӗ, унтан тимлӗ тӑнласа ларакан Кэмпбела иксӳлете-иксӳлете темскер каларӗ те пуҫне каллех алтӑр пек пӗрлештерсе тытнӑ аллисем ҫине ӳкерчӗ.

Поручик с минуту ошалело смотрел на Григория, потом, заикаясь, что-то сказал внимательно выслушавшему Кэмпбеллу и снова уронил голову на сложенные ковшом ладони.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поручик пуҫне алли ҫине ӳкерчӗ, чавсипе сӗртӗнсе консерв банкине ӳпӗнтерсе ячӗ те, вунӑ минута яхӑн, кӑкӑрӗпе сӗтел ҫине ӳпӗнсе, хӑш та хӑш сывласа ларчӗ.

Поручик уронил голову на руки, опрокинул локтем банку с консервами и минут десять сидел, навалившись на стол грудью, часто дыша.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тӑраймастӑм та пулӗ, тенӗччӗ, тӑрук пусса ӳкерчӗ!..

— Думал, и не встану совсем, так шарахнуло!..

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйӗн сассине виҫӗ юлташӑн сассипе пӗрлештерсе, Анохин хӑй те сисмесӗр, Коробина йывӑрлӑха кӗртсе ӳкерчӗ, ҫакна вӑл тепӗр самантран тин тавҫӑрса илчӗ.

Лишь мгновением позже Анохин догадался, что, присоединив свой голос к голосам трех товарищей, он, сам того не подозревая, поставил Коровина в очень затруднительное положение.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӗттӗм-симӗс абажур мачча ҫине ҫӑра мӗлке ӳкерчӗ, сӗтеле ҫап-ҫутӑ ҫутатса ячӗ.

Темно-зеленый абажур отбросил густую тень на потолок, а столик облил ярким светом.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин, хӑйне темӗнле вӑрттӑн ӗҫ тунӑ чух тытнӑ пек, мӑраннӑн ҫаврӑнкаларӗ, аллинчи кепкине кӑларса ӳкерчӗ, пукана кровать патнерех шутарчӗ, юлашкинчен хӑй хӑраса ӳкме хатӗрришӗн кӑмӑлсӑр пулса ларчӗ те куҫ харшисене пӗркелентерчӗ.

Коробин, словно пойманный на чем-то запретном, неуклюже засуетился, выронил из рук кепку, придвинул поближе к кровати стул и, недовольный своей трусливой готовностью, наконец сел и насупился.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Секретарӗн шӑпах ҫав кӑмӑллӑхӗ йывӑр хуйха ӳкерчӗ те ӗнтӗ ӑна.

Именно эта ровная вежливость произвела на пего самое удручающее впечатление.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуҫне алли ҫине ӳкерчӗ, тепӗр темиҫе минутран вара, куҫне тискеррӗн мӗкӗлтеттерсе, каллех пуҫларӗ:

Ронял голову на руки, а через несколько минут, дико озираясь, опять начинал:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах хутор халӑхӗ ушкӑнӑн-ушкӑнӑн кӗпӗрленсе килни хӑех хӗрлисене шиклентерсе ӳкерчӗ.

Но одно появление их произвело на красных заметное воздействие.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка шуралса кайрӗ, аллинчи чикарккине урайне ӳкерчӗ.

Мишка побелел, выронил папиросу.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий аллинчи пирусне те ҫӗре ӳкерчӗ.

Григорий даже папиросу выронил из рук.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑшманӗ Мальбрука ҫӗре ӳкерчӗ, унтан кӗтӳрен питӗ инҫете хӑваласа кайса, ӑна, чӗп-чӗр юн пулнӑскерне, унта хӑварчӗ те икӗ кӗтӳне те хӑй йышӑнчӗ, вӗсене Шурлӑ улӑх айккипе ертсе кайрӗ.

Противник свалил Мальбрука на землю, потом гнал далеко-далеко от косяка и, оставив там истекающего кровью, занял оба косяка, увел вдоль по обочине Топкой балки.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗреҫине ӳкерчӗ, хӗрсе кайнӑскер, пуҫне хӳтӗлеменнипех, тепӗр вунӑ чалӑш пек чупса кайрӗ.

Он выронил лопатку и сгоряча, с незащищенной головой, пробежал еще десяток саженей.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑнсӑртран ҫапла пулчӗ-и ку е юриех турӗ ӑна Степан, — анчах пӗррехинче вӑл окопран тухрӗ те кӗсйинчен ҫул ҫине тӗрӗллӗ пит тутри кӑларса ӳкерчӗ.

Но однажды, случайно ли, или нарочно, выходя из окопной землянки, обронил Степан вышитую утирку.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лешӗ путмар сакки ҫинчен вӑрт ҫеҫ сиксе тӑчӗ, ахаль те усӑк сӑмсине яшка тӗлӗнче пушшех курпунлантарса шӑршларӗ, унтан каялла кайса ларчӗ те, урине ӳркевлӗн ҫӗклесе, сак хӗрринчи котелока ҫӗре тӗртсе ӳкерчӗ.

Тот рывком поднялся с нар, сгорбатил и без того вислый нос над щами, откинулся назад и ленивым движением ноги сбил передний котелок на землю.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта сӑрт хыҫӗнче ҫамрӑк уйӑх каччӑ пек ҫӳренӗ, вӑл сӑрт хысакӗ ҫине, чипер хӗр кӑкӑрӗ умне хӑю ҫакнӑ пек, хӗрлӗ сӑн ӳкерчӗ.

Где-то за горой гулял поздний месяц, бросив на угол скалы неяркий блик, как ленту на грудь красавицы.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех