Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыткӑнса (тĕпĕ: ыткӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кайӑк ҫӳлелле ыткӑнса хӑпарчӗ, сывлӑшра пуҫхӗрлӗ пӗтӗрӗнсе, пӑшалне ҫӳлелле тытнӑ ача ҫинелле тӑрӑнса ана пуҫларӗ.

Птица взмыла вверх, перекувыркнулась в воздухе и помчалась прямо на маленькую тёмную фигурку, застывшую с приподнятым ружьём.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ыткӑнса, урӑм-сурӑм та асар-писер.

Стремительный, неугомонный и несуразный.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Калинккерен ыткӑнса тухсан, Дуняшка Аксиньйӑна курчӗ.

Выбежав за калитку, Дуняшка увидела Аксинью.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтанпа, хирӗҫ-мӗн пулсан, вӑл Мелеховсене нихӑшне те сывлӑх сунмарӗ, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, вӗсен умӗнчен эсрелле мӑнаҫлӑн пӑрӑнса иртрӗ, анчах Мишаткӑна ӑҫта та пулин курсан, шиклӗн йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, ҫывӑхра никам та ҫук пулсан, — ун патне ыткӑнса пычӗ, пӗшкӗнсе кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ, ачан хӗвелпе пиҫнӗ пӗчӗк ҫамкипе мелеховсенле сивлекрех хура куҫӗсенчен чуптуса, кулса та макӑрса, ҫыхӑнусӑррӑн пӑшӑлтатрӗ:

С той поры при встречах она не здоровалась ни с кем из Мелеховых, с сатанинской гордостью, раздувая ноздри, проходила мимо, но, завидев где-нибудь Мишатку, пугливо оглядывалась и, если никого не было поблизости, подбегала к нему, наклонившись, прижимала его к груди и, целуя загорелый лобик и угрюмоватые черные, мелеховские глазенки, смеясь и плача, бессвязно шептала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий темшӗн кашни пӳлӗме пӑхса ҫӳрерӗ те чупнӑ пек хӑвӑрт крыльца ҫине ыткӑнса тухрӗ.

Григорий зачем-то обошел все комнаты и торопливо вышел, почти выбежал на крыльцо.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен вӑрӑм ҫула чупса тухма хӑнӑхнӑ лашисем те пирвайхи талӑк вӗҫленеспе йӑлт ырханланса кайрӗҫ, малтанхи пек ывӑна пӗлми йӑлттаммӑн ыткӑнса пыми пулчӗҫ.

Даже их — привычные к большим пробегам — лошади к концу первых суток резко исхудали, шли уже не с той неутомимой резвостью, как вначале.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк ҫулне кура мар вӑр-вар вырӑн ҫинчен сиксе тӑчӗ те, ҫенӗке йӑпӑр-япӑр ыткӑнса тухса, алӑка уҫса ячӗ.

Старуха вскочила с несвойственной ее летам живостью, торопливо выбежала в сенцы, открыла дверь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсемпе пӗрлех хытӑ вӗрнипе хӑрӑлтатакан пулнӑ тӗрлӗ тӗслӗ йытӑ кӗтӗвӗ ыткӑнса пырать.

Их сопровождал целый табун охрипших от лая разномастных собак.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече умӗнчен урапа кустӑрмисем палланӑ сасӑпа хӑлтӑртатса иртнӗ чухне Натальйӑпа ваттисем ирхи апат ҫисе ларатчӗҫ, Наталья йӑпӑр-япӑр чӳрече патне ыткӑнса пычӗ, куҫӗ таранах тутӑрпа кӗптеннӗ Дарья ывӑннӑ тата ырханланса кайнӑ вӑкӑрсене кил хушшине ҫавӑтса кӗнине курчӗ.

Старики и Наталья завтракали, когда мимо окон — со знакомым перестуком — загремели колеса брички, Наталья проворно подбежала к окну, увидела закутанную по самые глаза Дарью, вводившую усталых, исхудавших быков.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен вӑл темле ҫурри ишӗлсе пӗтнӗ масар ҫине ыткӑнса ҫитет, йӑтӑнса аннӑ карта урлӑ сиксе каҫса, пута-пута аннӑ вилтӑприсем, чалӑшнӑ хӗрессемпе пӗчӗк часавайсем хушшипе чупать.

Наконец он достигает какого-то полуразрушенного мрачного кладбища, прыгает через поваленную изгородь, бежит между осевшими могилками, покосившимися крестами и часовенками.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк, хай патне ыткӑнса пынӑ Мишаткӑна алла ытамласа илсе, унпа пӗрле кухньӑна кӗрсе кайрӗ ҫеҫ — Дон леш енчен каллех винтовкӑсемпе ҫунтара пуҫларӗҫ те хӗрлӗармеецсем мелеховсен картишӗнчен тухса каймасӑр та пеме чарӑнмарӗҫ.

Как только старуха схватила на руки прибежавшего Мишатку и ушла с ним в кухню, стрельба возобновилась и продолжалась до тех пор, пока красноармейцы не покинули мелеховский двор.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иккӗмӗш ӑстрӑмпа тапӑнса килекен хӗрлӗармеецсем умӗнче, малта, кӗлеткипе кӑштах ӳпӗнсе, урисене вӑрӑммӑн та ҫӑмӑллӑн яра-яра пусса, шинель аркисене пиҫиххи айне тавӑрса чикнӗ ҫара пуҫлӑ командир ыткӑнса пырать.

Впереди второй цепи, чуть клонясь вперед, подоткнув полы шинели, легко и размашисто бежал высокий, с непокрытой головой командир.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗнер Корней — килне хӑвӑртрах ҫитес килнӗрен — хӑйӗн умӗнче нимӗн курмасӑр, сывлӑш ҫавӑрма тата куҫа хупӑрласа илекен куҫҫульне шӑлса илме ҫеҫ сайра хутра чарӑнкаласа, Черемшанкӑ тӑрӑх ыткӑнса чупрӗ.

Вчера, подхлестываемый жгучим нетерпением, Корней опрометью бежал по Черемшанке, ничего не видя перед собой, лишь изредка останавливаясь, чтобы перевести дыхание и стряхнуть застилавшую глаза слезную муть.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья, итлесе пӗтермесӗрех, пӳртрен ыткӑнса тухрӗ.

Аксинья, не дослушав, выбежала из хаты.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйӑрпа, тӗрлӗрен вак чулпа витӗннӗ ҫырма тӗпӗ типӗ ҫанталӑкра саррӑн курӑнса выртать; ҫуллахи шалкӑм ҫумӑр хыҫҫӑн вара унта пӑтранчӑк шыв шарлакӗсем сӑрт ҫинчен кӗрлесе анса пӗр юхӑма пӗрлешеҫҫӗ те, шыв, чулсене йӑвантарса, анаталла шавлӑн вирхӗнсе, Дона ыткӑнса тухать.

В сухую погоду теклина яра желто отсвечивала песком, цветастой галькой, а после летнего ливня с бугра в яр стремительно скатывались мутные дождевые потоки, они сливались, вода шла на низ стеной, вымывая и ворочая камни, с гулом ввергаясь в Дон.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил тусан пек вӗтӗ шыв сирпӗнчӗкӗсене, анаталла хӑватлӑн ыткӑнса юхакан Донӑн тӑварсӑр шӑршине варкӑштарса килчӗ.

Ветер нес мельчайшую водяную пыль, пресный запах с Дона, могущественным потоком устремлявшегося в низовья.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвеланӑҫ енчен хӗҫпӑшаллӑ пӑлхава ҫӗкленнӗ казаксен юланутлӑ икӗ сотни Усть-Хопер станицине ыткӑнса кӗчӗ, Дон хӗрринчи сӑртсен кӑнтӑр енчи тайлӑмӗнчен казаксен пехоти анчӗ, ҫурма сотня хуралласа пыракан штабпа пӗрле пӑлхавҫӑ-казаксен 6-мӗш уйрӑм бригадин командирӗ Богатырев хорунжи ҫитрӗ.

С запада в станицу Усть-Хоперскую на рысях вошли две конные повстанческие сотни, с южного склона обдонских гор спускалась казачья пехота, под охраной полусотни съезжал со штабом командир 6-й повстанческой отдельной бригады хорунжий Богатырев.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сердобсксен роти вара Ягодин хуторӗ патӗнчи малтанхи ҫапӑҫурах повстанецсен атакине хирӗҫ тӑма хал ҫитереймерӗ; юланутлӑ казаксем ыткӑнса килнине асӑрхаса, окопсене пӑрахса тарчӗ.

А рота сердобцев в первом же бою под хутором Ягодинским не выдержала повстанческой конной атаки; завидя казачью лаву, бросила окопы.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑрт ҫинчен кӗрлесе анакан ҫурхи шыв, ачалла хаваслӑхпа шавласа, Доналла ыткӑнса юхакан ҫырма ҫинчи кӗпер патӗнче, хутор варринче, Наталья чарӑнса тӑчӗ.

На середине хутора, возле моста через ярок, по которому еще бежала в Дон с веселым детским лепетом вешняя нагорная вода, Наталья остановилась.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулеметпа аппаланнӑ май, Архиповка хуторӗ хӗрринчи пӗр кил умӗнче вӗсем кӑштах тытӑнса тӑчӗҫ, унтан картишне ыткӑнса кӗчӗҫ.

Возле одного из крайних к Архиповке дворов они замешкались, потом вбежали во двор.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех