Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑранӑ (тĕпĕ: хӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— «Арӑсланпа йытӑ, — пуҫларӗ Петя хӑвӑрт, хӑй пӑшӑрханнипе вуланӑ чухне такӑнать, — Арӑсланпа йытӑ. Пӗр зверинецра арӑслан пулнӑ. Вӑл пит хаяр пулнӑ. Хуралҫӑсем унтан пит хӑранӑ. Арӑслан ытла та нумай аш ҫинӗ. Зверинец хуҫи нимӗн тума та пӗлмен…»

— «Лев и собачка, — начал Петя довольно бойко, хотя и запинаясь от волнения. — Лев и собачка. В одном зверинце находился лев. Он был очень кровожаден. Сторожа боялись его. Лев пожирал очень много мяса. Хозяин зверинца не знал, как тут быть…»

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ваше высокоблагороди! — илтӗнет ҫӳлтен хӑранӑ сасӑ.

— Ваше высокоблагородие! — раздался вдруг испуганный голос сверху.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя ҫумкурӑксем тулнӑ шӑтӑкра лӑпчӑнса ларнӑ, хӑй вилес пек хӑранӑ.

Мотя сидела на корточках, полумертвая от страха, в яме, заросшей будяками.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петяна Гаврик хӑранӑ пек туйӑнчӗ.

Пете показалось даже, что Гаврик испугался.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эсӗ кайнӑ чухнех саншӑн пӑшӑрханаттӑм, тертленнӗ те, хӑранӑ та, ҫапах та вӑл пирӗн телей пулнӑ иккен.

Когда ты уезжал и я волновалась за тебя, со всеми тревогами, заботами, страхом, это было всё-таки счастье.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паллах, унӑн пуринчен ытларах броненосецне перес килет, анчах ӑна тивертеймесрен хӑранӑ, кӗленче тӗллеме пысӑкрах пулнӑ.

Конечно, ему больше хотелось бы выстрелить в японский броненосец, но он боялся промахнуться, а бутылка была большая.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Аппа, мӗн шавлать унта? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн, хӑранӑ пек.

— Тетя, что это шумит? — наконец спросил он испуганным шепотом.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл, хӑранӑ ҫынсене пӗр шеллемесӗр сирсе, корзинкӑсене чыша-чыша ярать, пароход хӗррине ҫитсе тӑрать.

Он грубо расталкивал испуганных людей, наступал на ноги, пихал корзины и наконец очутился у самого борта.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ачасем мана курсан карах сиксе тӑчӗҫ, хӑранӑ куҫӗсемпе ман ҫине тирӗнчӗҫ.

Ребята вскочили, уставившись на меня встревоженными глазами.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫак ача чухнехи пек чӗрем ҫӗкленнӗ туйӑма ҫухатасран хӑранӑ пек пултӑм.

Я точно боялась, что долго теперь ко мне не вернётся это чудное, детское состояние души.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пуринчен ытла мана унӑн куҫӗсем, нимӗнле туйӑма пӗлтермен, темрен хӑранӑ пек пӑхакан куҫӗсем пӑшӑрхантараҫҫӗ.

Больше всего поражают меня его бессмысленные, полные ужаса глаза — глаза человека, потерявшего рассудок.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ хӑранӑ пек, ӗмӗтӗме татнӑ пек пулса, сиксе тӑратӑп.

Я вскакиваю в отчаянии, в ужасе.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн питҫӑмарти тӑрӑх темскер сӑркӑлтатса чупрӗ, эпӗ савӑннӑ пек те, хӑранӑ пек те пултӑм.

Мурашки побежали у меня по лицу, и мне стало весело и страшно.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун хыҫӗнчен столовӑйне кӗрсен, пурте кӑштах хӑранӑ пек пулчӗҫ.

Все немного испугались, когда вслед за ним я появился в столовой.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Николай Антоныч, урисене, ӳкесрен хӑранӑ пек, аран-аран кӑна улӑштарса, пӳртелле утрӗ.

Потом Николай Антоныч повернулся и первый пошел в дом, механически переставляя ноги, как будто он боялся упасть.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, вӑл халех манран ҫак сӑмахсене калама ыйтать пулӗ тесеттӗм, анчах та вӑл, ҫак сӑмахсене манран илтме хӑранӑ пекех пӗр сӑмах та чӗнмерӗ.

Я ждал, что она сейчас попросит меня сказать эти фразы, но она молчала, как будто ей страшно было услышать их от меня.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Иван Павлыч, вӑл Ромашкӑран хӑранӑ.

— Иван Павлыч, Ромашка на него влиял.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Уҫнӑ, ятне вара Марья Васильевна хисеплесе панӑ, — Ҫурҫӗр Ҫӗрӗ ҫинчен малалла каларӑм эпӗ, ун пирки каллех мӗнле те пулин йӑнӑш ӗҫ сиксе тухасран хӑранӑ пек, ун тӗлне ҫирӗппӗн пусса.

— Открыта и названа в честь Марьи Васильевны, — продолжал я, крепко держа палец на Северной Земле, как будто боясь, как бы с ней опять не произошло какой-нибудь ошибки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урлӑ урамра шӑп, пӗр витре тӗплекен ҫеҫ, лутакарахскер, пысӑк сӑмсаллӑскер, хӑйӗн мастерскойӗнчен темиҫе хут тухса, хӑранӑ пек, шанман пек ман ҫине пӑха-пӑха илет.

Тихо было в переулке, только маленький носатый жестянщик несколько раз выходил из своей мастерской и смотрел на меня с пугливым, подозрительным видом.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шурка Кочнев пире алӑк патӗнче кӗтсе илчӗ, вӑл тутисене кулӑшларах пӗркелерӗ, хӑранӑ пек пулчӗ.

Шурка Кочнев встретил нас на пороге и комически ужаснулся.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех