Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫинчен (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гаврик Петяна, ҫулҫӳрен рыцарь хӑйӗн тарҫине лӑпканӑ пек, ҫӑмӑллӑн хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

Гаврик слегка ударил Петю по плечу, как странствующий рыцарь, посвящающий своего слугу в оруженосцы.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗррехинче ҫеҫ матрос тухса кайнӑ чухне лайӑх паллакан ҫын пек пуҫӗпе сулчӗ, куҫӗсене хӗсрӗ, пысӑк ҫынна ҫапнӑ пек хулпуҫҫинчен ҫапрӗ те юрласа ячӗ:

Только один раз Жуков, уходя, кивнул мальчику, как хорошо знакомому, мигнул и, хлопнув по плечу совершенно как взрослого, запел:

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эсӗ ӑҫта ҫапкаланса ҫӳрерӗн, разбойник? — тесе кӑшкӑрчӗ ашшӗ ачана хулпуҫҫинчен ярса тытса.

— А ты где шлялся, разбойник? — закричал отец, хватая мальчика за плечи.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя Павлика хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те силлеме тытӑнчӗ, вара леш ӗсӗкленӗ ҫӗртен кӑшкӑрса йӗрсе ячӗ.

Петя схватил Павлика за плечи и стал его трясти до тех пор, пока тот не прорыдал сквозь икоту.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тата атте, хулпуҫҫинчен ярса тытса, силлеме тытӑнать, хӑй: «Усал, ӑҫта ҫапкаланса ҫӳрерӗн эсӗ?

А папа еще, чего доброго, схватит за плечи и начнет изо всех сил трясти, крича: «Негодяй, где ты шлялся?

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий хӗрачана хулпуҫҫинчен ачашларӗ, унӑн кӗске каснӑ ҫӳҫӗ ҫинчи пӗрмеллӗ калпакне тӳрлетрӗ те:

Терентий погладил дочку по плечику, поправил на ее стриженной под нуль голове беленький чепчик с оборочкой и сказал:

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл Павлика хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те, чӳрече патнелле тӗртсе, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Он схватил Павлика за плечи и стал толкать его в окно, фальшиво-возбужденно крича:

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хам мӗн пултарнине пурне те турӑм эпӗ, анчах тӑнлавнех тивертейменшӗн кулянса илтӗм, хулпуҫҫинчен кӑна ҫапрӑм та, вӑл та пулин ыраттармаллах пулмарӗ.

Я сделал всё, что мог, и попал, но, к сожалению, не в висок, а в плечо и, кажется, не особенно сильно.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Йӗпеннӗ урам шӑнатчӗ пулин те, шинелӗм хулпуҫҫинчен сирӗлсе кайнӑччӗ пулин те, ҫак тӗлӗкпе уйрӑлмашкӑн маншӑн питӗ хӑрушӑччӗ.

Мне было страшно расстаться с этим сном, хотя и холодно было промокшей ноге, хотя далеко сползла с плеча и подмялась шинель.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шалпар пальто тӑхӑннӑ темле арҫын тӗлӗнмелле тайкаланса иртрӗ, хулпуҫҫинчен кантӑрапа ҫыхса янӑ портфелӗ пурччӗ унӑн.

Странно болтаясь в широком пальто, прошёл ещё кто-то — мужчина с портфелем, висящим на верёвочке через плечо.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрсе ӗҫе тытӑннӑ Ромашов картишне вунӑ хут та чупса тухрӗ пуль, комендантпа темӗн ҫинчен пӑшӑлтатрӗ, Розалия Наумовнӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ, каярахпа Бертӑна ҫӗлетмен тӳшек виттисемпех чӗркесе пытарасшӑн пулнӑшӑн Ромашов Розалия Наумовнӑна ҫиленсе мӑкӑртаткаларӗ те.

Очень оживлённый, он десять раз бегал вниз во двор, шептался о чём-то с комендантом, похлопывал Розалию Наумовну по плечу и в конце концов рассердился на неё за то, что она настаивала, чтобы Берту так и похоронили — в саване из несшитых простынь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Юбкине хӑпартса, Варя подвала кӗрсе кайрӗ те унтан пӗр шыври ҫынна хулпуҫҫинчен тытса туртса кӑларчӗ.

Подоткнув юбку, она спустилась в подвал и вылезла оттуда, таща за плечи мокрого человека.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эп ӑна, хӑваласа ҫитсе, хулпуҫҫинчен ыталаса илтӗм:

Я догнала его, обняла за плечо:

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫаврӑнса тӑтӑм, ун ҫийӗн алшӑллийӗ хулпуҫҫинчен шуса ӳкнине асӑрхарӑм, вӑл ӑна ҫӗклесшӗн те пулмарӗ, хӑй тӳрех тӑчӗ, пичӗ хӗрелсе ҫитрӗ.

Я обернулась и увидела, что полотенце соскользнуло с плеча, упало и он не стал поднимать его, а стоял выпрямившись и кровь отливала от его лица.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакна виҫӗ хут каларӗ вӑл, ҫав хушӑрах ман паталла сӗкӗнсе кӗчӗ те, эпӗ ӑна хулпуҫҫинчен тытса чарса тӑтӑм.

Три раза он повторил эту фразу, придвинувшись ко мне почти вплотную, так что мне пришлось взять его за плечи и слегка отодвинуть.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир столовӑялла иртнӗ чух вӑл Катьӑна хулпуҫҫинчен тытса ыталарӗ те, Катя кӑшт ҫеҫ палӑрмалла пӑрӑнса тӑчӗ.

Когда мы проходили в столовую, он обнял Катю за плечи, и она чуть заметно отстранилась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана хулпуҫҫинчен ҫупӑрласа столовӑйне илсе кайрӗ.

Он обнял меня за плечи и повёл в столовую.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк вӑл темле хавасланса, тӗлӗнсе кайса, Валькӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ, унтан лаша пекех тулхӑрса ячӗ, пурте, хытӑ калаҫса, малалла утрӗҫ.

И вдруг, с каким-то веселым удивлением он хлопнул Вальку по плечу и заржал, совершенно как лошадь; все, громко разговаривая, двинулись дальше,

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч ура ҫине тӑчӗ, куҫлӑхлӑ, кӑтра ҫӳҫлӗ, хӗрлӗ питлӗ ачана (ачин сӑмси айне, питҫӑмартисене те хура мамӑк пусса илнӗ) хулпуҫҫинчен тытрӗ.

Он встал и обнял за плечи мальчика в очках, черного, курчавого, румяного, с черным пухом на щеках и пол носом.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сковородников, ӗҫсе ӳсӗрӗлсе, анне патне пычӗ, ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса: — Эх, Аксинья, тупрӑн ҫав! — терӗ.

Старик Сковородников, крепко выпив, подошел к ней и ударил по плечу. – Эх, Аксинья, променяла ты…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех