Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫинчен (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мефодий Иванович мӑшӑрӗ хулпуҫҫинчен пырса лӑскасан тин сывлӑш ҫавӑрса ямa шӑпланчӗ.

Лишь в тот момент когда супруга Мефодия Ивановича подошла и потрепала за плечо, замолчала чтобы отдышаться.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Анчах та Петька Санькӑн хулпуҫҫинчен ҫирӗппӗн ярса тытнӑ та ниҫта хускалмасӑр тӑрать.

Но Петька крепко держал Саньку за плечи и не трогался с места.

28-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗсре ӑна ҫакӑншӑн кӑшт кӑна хулпуҫҫинчен ҫыртмарӗ.

В ответ на что кобыла чуть не укусила его за плечо.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл сӑртран чупса анчӗ, ҫиленсе кайсах Девяткнна хулпуҫҫинчен тытса лӑскарӗ.

Он сбежал с пригорка и довольно нелюбезно встряхнул Девяткина за плечи:

6-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Савнӑ тусӑм! — ачашшӑн пӑшӑлтатрӗ вӑл кайран, вара, ун хулпуҫҫинчен уртӑнса, ҫирӗпех мар утӑмсемпе килне ҫитрӗ.

 — Милый мой! — с негой прошептала потом, сжав ему руку, и, опершись на его плечо, нетвердыми шагами дошла до дома.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Куратӑн-и, куратӑн-и? — шартах сиксе пӑшӑлтатрӗ Ольга, ӑна икӗ аллипе те хулпуҫҫинчен хыттӑн тытса.

— Видишь, видишь? — вздрогнув, шептала она, крепко хватая его обеими руками за плечо.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ашшӗ ывӑлне каллех хулпуҫҫинчен лӑпканӑ.

Опять трепанье по плечу.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ашшӗ пӗтӗм вӑйӗпе ахӑлтатса кулса янӑ та ывӑлне хулпуҫҫинчен ҫав тери хыттӑн лӑпкама пуҫланӑ, ҫакна лаша та чӑтса тӑрайман пулӗччӗ.

Отец захохотал изо всей мочи и начал трепать сына по плечу так, что и лошадь бы не выдержала.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Mein lieber Junge! — тенӗ ашшӗ, ун отчетне итленӗ май сарлака алтупанӗпе ӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса; ӗҫӗ мӗнлине кура, ӑна икӗ-виҫӗ тенкӗ укҫа панӑ.

mein lieber Junge! — говорил отец, выслушав отчет, и, трепля его широкой ладонью по плечу, давал два, три рубля, смотря по важности поручения.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Темех мар, — хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ ӑна Женя.

— Ничего, — похлопала его по плечу Женя, —

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Женя юлташне хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ.

Женя похлопала друга по плечу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Иванкин ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

Иванкин хлопнул ее по плечу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Во тӗлӗнтерен те эс! — терӗ Федор Женьӗна каллех хулпуҫҫинчен шаплаттарса.

— Ну ты даешь! — восхитился Федор и хлопнул Женю по плечу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Федор хӑрах аллипе Женьӑна хулпуҫҫинчен ҫавӑрса тытрӗ те ҫамкипе ун ҫамкине ҫапӑнса илчӗ.

Федор обнял Женю одной рукой за плечо и слегка стукнулся своим лбом об ее.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Юрӗ ӗнтӗ, ан пытар, — Федор хӗр ачана хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

— Да, ладно не прикидывайся! — Федор хлопнул Женю по плечу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Тата лайӑхрах! — кӑшкӑрсах ячӗ Федор ӑна хулпуҫҫинчен хытах ҫапса илсе.

— Совсем круто! — закричал Федор и сильно хлопнул ее по плечу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ан васка, тусӑм, — хулпуҫҫинчен ҫапрӗ ӑна Женя.

Женя снисходительно похлопала его по плечу: — Ну-ну, приятель, не торопись.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑйлӑ аллисемпе вӑл Петяна хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ.

Он схватил Петю сильными руками за плечи.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йывӑррӑн сывласа, вӑй пӗтнипе чӗлхине тӑсса ҫур тӑн тӑваттӑмӗш хутне хӑпарса ҫитсенех, Петяна пӗр ҫын хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ.

Едва Петя, тяжело дыша и даже высунув от напряжения язык, добрался до площадки четвертого этажа, как его сразу схватил за плечи человек.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик паян хӑйне темӗн пек ҫирӗп тыткалать пулин те, Петяна хулпуҫҫинчен тытса урине тапса: — Ку пирӗн асаттене чышкипе питӗнчен хӗнекеннине, — терӗ вӑл шӑппӑн та хӑвӑрт.

Несмотря на всю свою суровую сдержанность, Гаврик схватил Петю за плечо и притопнул ногами: — Это того самого, который деда бил кулаком по морде! — быстро, горячо зашептал он.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех