Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗсем (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн пичӗ тӗксӗмленчӗ; хӑй те сасартӑк ҫемҫелсе кайрӗ, хулпуҫҫийӗсем усӑннӑ пек пулчӗҫ.

Лицо у него потемнело, и он сразу как-то обмяк, плечи опустились.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Зимин тутине ҫырткаласа, унӑн чӗтрекен хулпуҫҫийӗсем ҫине пӑхса тӑчӗ.

Зимин стоял и, покусывая губы, смотрел, как судорожно вздрагивали ее плечи.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Аллуна ҫанна чикер-ха, пӑхар, хулпуҫҫийӗсем тӑвӑр мар-и?

Ну-ка, засунь руки в рукава, посмотрим, не мало ли в плечах?

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Вӗсем, ҫак тӑван алӑсем, ун хулпуҫҫийӗсем ҫинче читлӗхри кайӑк ҫатӑлтатнӑ пек чӗтренипе Григорий хӑй те чӗтреме пуҫларӗ.

Они так дрожали и бились на его плечах, эти родные руки, что дрожь их передалась и Григорию.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Уй-хир ӗҫӗсен пӗтӗм йывӑрӑшӗ унӑн хыткан хулпуҫҫийӗсем ҫине тиеннӗ.

Вся тяжесть полевых работ ложилась на ее худые плечи.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑштахран Прохор та ура ҫине тӑчӗ, тайкалана-тайкалана хулпуҫҫийӗсем ҫине кӗрӗк пиншакне уртса ячӗ.

Спустя немного поднялся и Прохор, покачиваясь, он накинул внапашку полушубок, сказал.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах кунсем иртрӗҫ, эрнесем, Сергейӑн ҫурӑмӗпе хулпуҫҫийӗсем пӑхма хӑрамалла пулса кайрӗҫ, ӳсӗмӗ ҫаплах ҫук та ҫук.

Но шли дни, недели, спина и плечи Сергея превратились в сплошную кровоточащую рану, а успехов не было.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл пальтине шӑлӗсемпе ҫыртрӗ, хулпуҫҫийӗсем ҫине ывӑтрӗ.

Он зубами зацепил пальто и кинул его на плечи.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑшӗ кунта панӑ кӑвак халатпа, теприсем хулпуҫҫийӗсем ҫине васкаварлӑн пальто ывӑтнӑ.

Они были в синих больничных халатах, в наспех накинутых на плечи пальто.

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий Васильевич яланах хавассӑн калаҫма тӑрӑшрӗ старикпе, анчах хӑйӗн, палатӑран кайнӑ чух, кашнинчех куҫ харшисем канӑҫсӑррӑн пӗркеленсе тӗксӗмленчӗҫ, хулпуҫҫийӗсем лӑштӑрах усӑнчӗҫ — Егорычпа мӗнле, Григорий Васильевич? — шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ ӑна хӑлхинчен Сергей.

Григорий Васильевич подбадривал больного, но у самого, когда уходил из палаты, хмурились брови в озабоченной складке, беспомощно обвисали плечи — Что с Егорычем, Григорий Васильевич? — шепнул ему на ухо Сергей.

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫынсен хулпуҫҫийӗсем ҫине ялт-ҫутӑ асамат кӗперӗ анса выртнӑ та хӑйӗн ним йӗркисӗр пӑтранса кайнӑ чечекӗсемпе ялкӑшса варкӑшать тейӗн ҫав.

Казалось, яркая радуга легла на плечи людям и трепетала всеми своими беспорядочными, перепутанными цветами.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӗнтӗ сайрарах та сайрарах авӑсрӗҫ ҫав ҫыннӑн аллисем, аяларах анса пычӗҫ хулпуҫҫийӗсем.

Все реже взмахивали руки пловца, все ниже оседали плечи.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична татах темскер каласшӑнччӗ, анчах Аксинья ним шарламасӑр витресем патне ҫаврӑнса утрӗ, картлӑ кӗвентене хулпуҫҫийӗсем ҫине илсе йӑтрӗ те, шыва чӑлт-чалт сирпӗнтерсе, сукмак тӑрӑх хӑвӑрт килнелле танкӑшрӗ.

Ильинична хотела еще что-то сказать, но Аксинья молча повернулась, подошла к ведрам, рывком подняла на плечи коромысло и, расплескивая воду, быстро пошла по стежке.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем винтовкисене хулпуҫҫийӗсем ҫинчен хывса хумасӑрах юрланӑ иккен.

Они пели, даже винтовок не скинув с плеч.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хушӑран ҫеҫ унӑн хулпуҫҫийӗсем хутлана-хутлана илчӗҫ, тата кӗлетки вӗттӗн сӑрӑлтатса чӗтрерӗ.

Лишь изредка поднимались ее плечи да по телу пробегала мелкая дрожь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Копыловӑн хулпуҫҫийӗсем вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрерӗҫ, куҫӗсем таҫта стена тӑрӑх шуса ҫӳрерӗҫ.

У Копылова мелко дрожали колени, взгляд его блуждал где-то по стене.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохорӑн пакунӗсене чӑнах та унтан-кунтан ҫеҫ чиккелесе туртнӑ та, вӗсем хулпуҫҫийӗсем ҫинче аран тытӑнкаласа тӑраҫҫӗ.

Погоны Прохора действительно были пришиты на живую нитку и еле-еле держались.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хулпуҫҫийӗсем ҫинче — вӗр-ҫӗнӗ пакунсем.

На плечах новехонькие погоны.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫурӑмӗпе хулпуҫҫийӗсем тӗлӗнче, хулпуҫҫи урлӑ кармакласа ҫыхнӑ пиҫиххисем сӑтӑрӑннипе йӑлтӑркка йӗр юлнӑ вырӑнсенче, тӗксӗм йӗпе, йӑрӑмсем палӑраҫҫӗ.

Влажные пятна темнели на спине и на плечах, там, где остались натертые до глянца полосы от боевых наплечных ремней.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья хӑйӗн пӗртен-пӗр упӑшкине сӑмахсӑр ыталарӗ, пӗтӗм кӗлеткипе ун ҫумне тӗршӗнчӗ, унӑн хулпуҫҫийӗсем чӗтре пуҫланинчен вара Григорий вӑл макӑрнине тавҫӑрса илчӗ.

А Наталья молча обнимала своего единственного, прижималась к нему всем телом, и по тому, как вздрагивали ее плечи, Григорий понял, что она плачет.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех