Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗсем (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсен хулпуҫҫийӗсем ҫинчи кӑвак пакунсем вӗҫкӗнле йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На плечах у них вызывающе синели погоны.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урисене вӑй кӗчӗ, хулпуҫҫийӗсем ҫавракаланчӗҫ, сывлӑхӗ хушӑннӑҫем ӳт-пӗвӗ тулса сарӑлчӗ.

Крепли ноги, округлялись плечи, здоровой полнотой наливалось тело.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хулпуҫҫийӗсем урлӑ скатсем ҫакса янӑ ҫынсене пульӑсем унта та кунта та ҫула-ҫула пӑрахрӗҫ, вӗсене месерле е ӳпне ывтӑнтарса ячӗҫ, ҫаплах та ыттисем выртмарӗҫ, вӗсене вӑрмантан уйӑракан хушӑ пӗчӗкленнӗҫемӗн пӗчӗкленсе пычӗ.

Все чаще то тут, то там по цепи вырывали пули людей, опоясанных скатками, кидали их ничком или навзничь, но остальные не ложились, и все короче становилось расстояние, отделявшее их от леса.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл йывӑррӑн яра-яра пусать, хулпуҫҫийӗсем сарлака, пит ҫӑмартийӗсем кӑччӑнни пек кӗрен, анчах ҫӳҫӗсем кӑн-кӑвак, ҫакна пула ун пит-куҫӗ, янаххисем сарлака пулин те, кӑнттам мар, тӗлӗнмелле йӳрӗк те хавас курӑнать.

Он был тяжеловесен в походке, широк в плечах, лицо ого с крупными чертами выглядело бы грубым, если бы но вызывающий контраст между гладкими, по-юношески розовыми щеками и седыми, словно сквозившими голубизной волосами, что придавало ему выражение удивительной живости и задора.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никодимӑн пурте улӑпӑнни пек пулнӑ — пуҫӗ те, ҫӑра та хура ҫӳҫӗсем те, сарлака хулпуҫҫийӗсем те, темӗн пысӑкӑш аллисем те (вӑл вӗсене ниҫта хума пӗлмесӗр хуҫлатса кӑкӑр патӗнче тытса тӑнӑ), кӗрнек кӗлеткипе килӗшӳллӗ урисем те.

Все в Никодиме было крупным, богатырским — и голова в густой шапке темных волос, и мощный, широкий разворот плеч, и огромные руки, которым он, казалось, не находил моста и держал полусогнутыми, па весу, у самой груди, и толстые ноги под стать могучему туловищу.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрлӗ-сарӑ капӑр кофтин ҫаннисем хулпуҫҫийӗсем тӗлӗнче хӑмпӑланса тӑраҫҫӗ, кӑкӑрӗ ҫинче сенкер косынкӑ чӳхенет.

Полыхала перед глазами ее ярко-оранжевая кофта с пышными, вздувшимися у плеч рукавами, плескалась на груди голубая косынка.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл паян темӗнле ахаль чухнехи пек мар — пӗрре хӑй, ӑсран кайнӑ ҫын пек, ӑна ытамласа илсе чуп туса пӗтерчӗ, вӗсене ҫак пӳлӗмре курма пултарассинчен хӑрамарӗ, тепре сасартӑк ун аллисене хулпуҫҫийӗсем ҫинчен илчӗ, ун ырӑ ятне варалас мар тесе тӑрӑшрӗ.

Он был сегодня какой-то необычный — то как сумасшедший сам набросился на нее и не боялся, что их могут застать в этой комнате, то вдруг убирает с плеч ее руки, заботится, как бы ее доброе имя не было опорочено.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫипӑ, тусӑм, — терӗ Иинокентий хуллен, алӑк еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те ун аллисене хӑйӗн хулпуҫҫийӗсем ҫинчен ҫемҫен илчӗ.

— Спасибо, милая, — тихо сказал Иннокентий и, оглянувшись на дверь, бережно снял со своих плеч ее руки.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чӑнах-и? — тӳссе тӑраймасӑр, Ксени аллисене ун хулпуҫҫийӗсем ҫине хучӗ.

— Да? — Ксения, не выдержав, вскинула ему руки на плечи.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Симӗс тӗслӗ капӑр френч ҫинче офицер георгийӗ йӑлтӑртатать, хулпуҫҫийӗсем ҫинчи чӑлт-шурӑ пакунӗсем подпоручикӑн кӗре сӑн-питлӗ, хура йӑрӑмлӑ мӑйӑхне ытларах тӗксӗмлетсе кӑтартаҫҫӗ.

На защитном щегольском френче поблескивал офицерский Георгий, и девственная белизна погонов резче оттеняла смуглые щеки подпоручика, темную полоску усов.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑлаварне тӳмелерӗ, тапчам хулпуҫҫийӗсем ҫине путтешкесем тӑхӑнчӗ, лампа ҫутса ячӗ.

Он застегнул шаровары, набросил на свои плотные плечи подтяжки, зажег пятилинейную лампочку.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫӗ шӑнса ӗнтӗркенӗ пек хулпуҫҫийӗсем хушшинелле хутланса кӗнӗ, ӗнсине питӗ ӑслайлӑн касса татни хура ҫӳҫ пайӑркисем ҫара пуҫ шӑмми тавра тутӑр ҫӳҫи пек шерепеленсе выртнинченех аван курӑнать.

У него зябко втянута в плечи голова, а затылок срезан начисто умелым ударом: черные сосульки волос бахромой окаймляли обнаженные черепные кости.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хирӗҫ вӗрекен ҫил, ун хулпуҫҫийӗсем ҫинчи шӑрӑх вӗҫӗсен шереписене сывпуллашнӑ майлӑ вӑркӑштарса, элхерейӗнни пек шурӑ сухалне тӑрмаларӗ, икӗ еннелле сирсе, хыҫалалла туртрӗ.

Встречный ветер раздувал, заносил ему назад концы белой патриаршей бороды, прощально помахивая махрами кинутого на плечи шарфа.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пырса кӗретӗп те, тӑчӗ ӗнтӗ ҫак вырӑн ҫинчен, аялти кӗпи ҫийӗн хулпуҫҫийӗсем ҫине, — тупата турӑ ҫаплах! — шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн кутлӑх тӑхӑнса ячӗ.

Прихожу, а он встает и сверх исподней рубахи надевает на плечи шелковые шлейки с бляхами, ей-бо!

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм ҫӗрӗпех ӑна ҫатӑрласа чӑмӑртарӗ, тӑрана пӗлмесӗр ачашларӗ, кула-кула, шӳтлекелесе, Григорий тутине юнӑхичен ҫыртса пӗтерчӗ, мӑйӗпе кӑкӑрӗ тата хулпуҫҫийӗсем ҫинче чуптунӑ чух ӗмсе илнӗ лаптӑксемпе пӗчӗкҫӗ тискер кайӑкӑнни пек ҫӳхе те вӗтӗ шӑл йӗрӗсем хӑварчӗ.

Женщина с силой всю ночь прижимала его к себе, ненасытно ласкала и со смешками, с шутками в кровь искусала ему губы и оставила на шее, груди и плечах лиловые пятна поцелуев-укусов и крохотные следы своих мелких зверушечьих зубов.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Витӗр йӗпеннӗ кӗпи ун хулпуҫҫийӗсем ҫумне, кӑкӑрӗ ҫумне ҫатах ҫыпҫӑнса ларнӑскер, хавас та савӑнӑҫлӑскер, вӑл халӗ Сергейшӗн тахҫан пӗрре ҫумӑртан пытанма чӑх фермине чупса кӗрсен алӑк умӗнче курнӑ Хуракуҫ хӗртен те ҫывӑхрах, хитререх пулнӑ…

Ее платье, пропитанное водой, липло к плечам, к груди, и вся она, облитая дождем, возбужденно-радостная, была для Сергея еще более милой и близкой Смуглянкой, чем в тот вечер, когда он, спасаясь от ливня, забежал на птичник и увидел ее на пороге…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей йывӑҫ патне чупса пырса, ӑна ярса илсе силлерӗ, кӑпӑш юр чӑмӑрккисем ун хулпуҫҫийӗсем ҫине, пуҫӗ ҫине ӳкрӗҫ, ҫуха хыҫне кӗрсе кайрӗҫ…

Сергей подбежал к нему, с разбегу потряс руками, и снег комьями повалился ему на плечи, на голову, посыпался за воротник…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӗп-чӗр юн пуличчен шӑтарса пӗтернӗ пуҫӗ хыҫалалла усӑннӑ, шӳрлеке хулпуҫҫийӗсем хушшинчен чӑнках каҫӑрӑлса тӑракан шуранка янахӗпе пӗрле енчен-енне ҫапкаланса пырать.

Между высоко вздернутыми острыми плечами его болталась, свешиваясь назад, белея торчмя поднятым подбородком, окровяненная, разбитая в мякоть голова.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗвӗпе те чылай ӳснӗ вӑл, хулпуҫҫийӗсем сарлака, ҫурӑмӗ урапа тукунӗ пек авӑнса тӑрать, самӑр — виҫсе пӑхсан ним те мар пилӗк пӑт таймалла.

Он значительно вырос, раздался в плечах, ссутулился и пополнел, весил, наверное, никак не меньше пяти пудов.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫапах та, пулеметӑн шатӑртатса тӑракан вут-хӗме, май уйӑхӗнчи шалкӑм ҫумӑр пек, вӑрманта тапӑртатса ташлама тытӑнсан, чӑтса тӑраймарӗҫ: пуҫӗсене май килнӗ таран хулпуҫҫийӗсем хушшинелле хутлатса каялла упаленчӗҫ, хуртсем пек ҫӗр ҫумне лапчӑнчӗҫ, алли-урисем ҫине ҫӗкленмесӗр хырӑм ҫинче кӑна шуса, вырӑнтан вырӑна куҫрӗҫ, хӑйсен хыҫӗнчен пылчӑклӑ ҫӗр ҫине вӑрӑм йӗрсем хӑварса, ҫӗленсем пек каялла шуса кайрӗҫ…

И все же, когда майским ливнем буйно брызнул и затопотал по лесу стрекочущий пулеметный огонь, — не выдержали: ползли назад, до предела втягивая головы в плечи, гусеницами влипали в землю, передвигались, не сгибая ни рук, ни ног, ползли по-змеиному, влача за собою по грязи след…

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех