Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗнтерчӗ (тĕпĕ: тӗлӗнтер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах та босякран, — паллах, ӑраскалсӑр хӑварнӑ, ҫара та выҫӑ, хаяр ҫурма-ҫынсем, ҫурма тискер кайӑксем, хуласен ҫӳп-ҫаплӑ, пылчӑклӑ тӑвӑр кӗтесӗсене тупнӑскерсем хушшинче вӑл та хӑйне кура интеллигент, — ҫав босякран ҫак сӑмахсене илтни мана тӗлӗнтерчӗ.

Но в устах босяка, — хотя он тоже интеллигент среди обиженных судьбой, голых, голодных и злых полулюдей, полузверей, наполняющих грязные трущобы городов, — из уст босяка странно было слышать эти речи.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Пӳлӗмре харлаттарни малтан хуллен, кайран хыттӑнрах илтӗнчӗ; Агафья Матвеевна пӑсланакан кофейникпа пӳлӗме кӗрсе тӑрсан, Обломов ямшӑксен пӳртӗнчи пекех харлаттарни ӑна тӗлӗнтерчӗ.

В комнате послышалось храпенье, сначала тихое, как под сурдиной, потом громче, и когда Агафья Матвеевна появилась с дымящимся кофейником, ее поразило храпенье, как в ямской избе.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эпӗ хӑрамарӑм, анчах тӗлӗнтӗм; пӗлместӗп, мӗншӗн тӗлӗнтерчӗ ку мана.

— Я не испугался, но удивился; не знаю, почему это поразило меня.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑйӗн тавҫӑрулӑхӗпе, паттӑрлӑхӗпе самай тӗлӗнтерчӗ вӑл паян.

Разве не она сегодня показывала чудеса находчивости и героизма?

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Валя хӑйӗн тискер кайӑкӗсем ҫинчен темӗнччен кала-кала тӗлӗнтерчӗ, пӗчӗк хир кайӑкӗсемпе траншейре епле кӗрешни ҫинчен те каларӗ вӑл.

Валя много и не так скучно, как всегда, рассказывал о своих зверях — между прочим, о борьбе с грызунами в траншеях.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ӑна Терентий, пысӑк ҫынна каланӑ пекех, йӗркеллӗ калани Петяна тӗлӗнтерчӗ.

Но, к Петиному удивлению, Терентий ответил ему совершенно как взрослому.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку пӳлӗм ҫав тери начар та чухӑн пулни вӗсене те тӗлӗнтерчӗ.

Эта конура поразила даже их своей нищетой.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавӑнтах тата ача пӗр япала курчӗ, вӑл ачана ытла та тӗлӗнтерчӗ.

Тут же мальчик оказался свидетелем сцены, потрясшей его до глубины души.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Килте герблӑ картуз пурне те тӗлӗнтерчӗ.

Дома фуражка с гербом вызвала общий восторг.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кунта мӑйӑхлӑ ҫын укҫине пӗрре те хӗрхенмен пек пулни Гаврика хытӑ тӗлӗнтерчӗ.

Здесь усатый сразу проявил такую щедрость, что Гаврик ахнул.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пароход ҫинчен тухнӑ ҫӗрте городовойпа темиҫе ахаль ҫын тӑни ачана тӗлӗнтерчӗ.

Мальчика удивило, что у сходней стояли городовой и несколько человек штатских.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Поезд ҫинчех-ха эсӗ Катя ҫинчен шухӑшламан пек пулни мана тӗлӗнтерчӗ.

Ещё в поезде меня поразило, что ты как бы не думал о Кате.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй кӗтнӗ шанчӑкне пӳлнӗшӗн, эп вилменшӗн вӑл мана хамах хӗрхенме ыйтнӑ пек калаҫни мана уйрӑмӑнах тӗлӗнтерчӗ.

Это было очень странно — то, что он как бы искал у меня же сочувствия в том, что, вопреки его надеждам, я оказался жив.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аслӑ хапха пуш-пушахчӗ — ку мана тӗлӗнтерчӗ.

Широкий подъезд был совершенно пуст, — это показалось мне странным.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте Игоре мухтама пуҫларӗҫ, вӑл кӗске вӑхӑтрах ҫакӑн чухлӗ пулӑ тытса килни ытлашшипех тӗлӗнтерчӗ.

Все хвалили Игоря, удивлялись, как он так быстро наловил такую пропасть рыбы.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Арҫын ачасене эпӗ астрономине пӗлни тӗлӗнтерчӗ, хӗр ачасене кинора выляни савӑнтарчӗ.

Девочки обрадовались, узнав, что я снималась в кино, а мальчики были потрясены моими астрономическими познаниями.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Петя питӗ лайӑх клиника терӗ те, мӗнлине пӗлместӗп, анчах унта приемнӑй пӳлӗм ҫукки мана питӗ тӗлӗнтерчӗ, халӑх аялта, алӑкран кӗнӗ ҫӗртех, пусмаран алӑк патне ҫити хӑма ҫапса пӳлнӗ ҫӗрте кӗпӗрленсе тӑрать.

Не знаю, что это за клиника — Петя сказал, что очень хорошая, — но мне показалось странным, что в ней не было никакой приёмной и все просто стояли внизу в подъезде, отгороженном от лестницы деревянным барьером.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл театра каятчӗ, пӗчченччӗ, чӑн ӗнтӗ, вӑл мӗншӗн пӗччен иккенни те мана тӗлӗнтерчӗ.

 — Она в театр шла — одна, правда, и это мне показалось странным.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пуринчен ытла Володьӑна манӑн: «Тен, шхуна хӑйӗн вилсе пӗтнӗ командипе пӗрле пӗр-пӗр ҫынсӑр-мӗнсӗр утрав патӗнче, пӑрсен хушшинче тӑрать пуль-ха», текен шухӑшӑм тӗлӗнтерчӗ.

Но особенно поразило его моё предположение, что, может быть, шхуна ещё стоит с мёртвой командой во льдах у какого-нибудь безлюдного острова.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ мӗн тӗлӗнтерчӗ мана!

Но вот что поразило меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех