Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатма (тĕпĕ: пӑшӑлтат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Типӗ ҫулҫӑсем чӑштӑртатнӑ пек ушкӑн пӑшӑлтатма тытӑнчӗ.

По толпе, как сухой шелест, пробежал шепот:

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эпӗ куҫӑм-пуҫӑм алчӑраса кайнипе: «Тавтапуҫ сана, Симӗс тусӑм!» — тесе пӑшӑлтатма ҫеҫ пултартӑм.

Я от изумления только и смог прошептать: «Спасибо, дружище!..».

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Унтан утне вӑрт ҫеҫ каялла ҫавӑрса, Аксиньйӑпа пӑшӑлтатма ӗлкӗрчӗ: «Каялла! Ман хыҫҫӑн!»

И круто поворачивая коня, успел шепнуть Аксинье: — Назад! За мной!»

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ епле шухӑшлатӑн… — пӑшӑлтатма тытӑнчӗ вӑл каллех.

— Как ты думаешь… — зашептал он.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унтан каллех тата майӗперех пӑшӑлтатма тытӑнчӗ:

Затем опять зашептал, еще тише:

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Унтан вӑрам пальто тӑхӑннӑ ачи аран ҫеҫ илтӗнмелле пӑшӑлтатма тытӑнчӗ:

Потом мальчик в длинном пальто прошептал еле слышно:

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Куна вӗт-ха… куна вӗт… — уҫӑмсӑррӑн пӑшӑлтатма тытӑнчӗ вӑл, унтан сасартӑк ҫари! ҫухӑрса ячӗ:

— И ить это… а ить это… невнятно зашептала она и вдруг пронзительно крикнула:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Майӗпентерех калаҫ эсӗ, ҫынсем ав итлесе тӑраҫҫӗ… — унтан хуллен пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

А ты потише гутарь, люди, вон, слухают… — и перешел на шепот:

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий сасартӑках Кудинова чӗр сӑран пиҫиххийӗнчен ярса тытрӗ, енчен енне силле-силле тайкалантарса, урса кайнӑ пек чуна ҫӳҫентермелле сиввӗн пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

Григорий вдруг схватил Кудинова за сыромятный кавказский поясок, шатая, раскачивая, с холодным бешенством зашептал:

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Акӑ мӗн, тӑвансем: кӑларса пӑрахӑр пуҫран ӗнерхи калаҫӑва, пӗр-пӗрин хушшинче пӑшӑлтатма та чарӑнӑр, унсӑрӑн япӑх пулать сире!

— Вот что, братцы: выкиньте из головы вчерашний разговор и не шуршите, а то погано вам будет!

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ну, — тетӗп карчӑка, — саврӑм, шӑвартӑм, тӑрантартӑм…» — Христоня шӑхӑрса тухакан сасӑпа каллех хӑвӑрт-хӑвӑрт пӑшӑлтатма тытӑнчӗ, ура ҫине тӑчӗ.

«Ну, — говорю бабе, — кохал, поил, кормил…» — Христоня опять перешел на присвистывающий быстрый шепот и встал.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӑл тата хулленрех пӑшӑлтатма пуҫларӗ.

— Она заговорила еще таинственней:

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ахалех, сан герой… — вӑл каласа пӗтермерӗ, ахӑлтатса кулса ячӗ, урапа ҫине сиксе ларчӗ те хӑлхаран пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

— А так, твой Сергей… — она не досказала, залилась смехом, прыгнула на воз и уже на ухо прошептала:

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина унтан ачана илчӗ, ача патне пӗшкӗнчӗ те темӗн ачашшӑн пӑшӑлтатма пуҫларӗ, Сергей Мускавран илсе килнӗ шурӑ шӑмӑ ункӑллӑ ӗмкӗче тупса хыптарчӗ, утиял вӗҫӗсене пуҫтарса ҫавӑрчӗ, ача пуҫӗ ҫинчи шурӑ калпака тӳрлетрӗ, ҫаксене вӑл ҫав тери хӑвӑрт та ҫыпӑҫуллӑ турӗ, темле тирпейлӗ ача амӑшӗ те ӑна пӑхса ӑмсанмалла.

Ирина взяла ребенка, склонила к нему голову, шепотом говорила что-то такое ласковое и нежное, отыскала соску, — ту самую соску с белым роговым кольцом, которую Сергей привез из Москвы, — подобрала концы одеяла, оправила на голове девочки беленький чепчик — и все это делала так умело и проворно, что ей могла позавидовать самая взыскательная мать.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сасартӑк чӗри ҫӑмӑлланса кайрӗ, тавралӑх та улшӑннӑ пек туйӑнчӗ, пахча та тӗрлӗ сасӑпа кӑмӑллӑн пӑшӑлтатма пуҫларӗ, тӗтрепе витӗннӗ тусем те илемленчӗҫ…

Тоска сразу отлегла от сердца, и все вокруг точно преобразилось: и сад шептался приветливо, и горы, окутанные туманом, сделались красивыми…

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унтан вӑл пӑшӑлтатма тытӑнчӗ, вара, сас-чӗвсӗр йӗрекен Аксинья пӗтӗм кӗлеткипе чӗтренине, ӗсӗклесех йӗме пуҫланине илтсе, унӑн куҫҫулӗпе йӗпеннӗ питҫӑмартийӗсене, куҫӗсене чуптума тытӑнчӗ…

Он перешел на шепот и, слыша, как Аксинья вся сотрясается в заглушенном плаче и плач переходит в рыдание, стал целовать ее мокрые от слез щеки, глаза…

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий палатка шалчисене туртса кӑларма тытӑнчӗ; урядник унӑн хӑлхинчен пӑшӑлтатма ӗлкӗрчӗ:

Григорий рвал приколы палатки; ему успел шепнуть урядник:

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл Ерофеев кинӗпе пӑшӑлтатма юратать-ҫке-ха…

Он ить с Ерофеевой снохой любит шептаться…

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Карчӑкӗ юлхав хум ҫийӗн хура эрешмен пек аллисене чармакларӗ те, кукленсе ларса, пӑшӑлтатма пуҫларӗ:

Бабка черным пауком раскорячилась над ленивой волной, присела на корточки, зашептала:

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫуна патӗнче тӑракан полицайсем пӑшӑлтатма пуҫларӗҫ…

Среди полицаев вокруг саней — шепот…

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех