Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнтӑр сăмах пирĕн базăра пур.

мӑнтӑр (тĕпĕ: мӑнтӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шурӑ ӳтлӗ мӑнтӑр ҫын, кукша пуҫне шурӑ тутӑр ҫыхнӑскер, ӑна пӗтӗмпех йӗрӗнтерчӗ.
До того противно было ему смотреть на белотелого толстяка с платочком на лысине.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сарӑлса ӳссе кайнӑ георгин, бегони, настурци чечекӗсем ҫинче ҫӗрлехи мӑнтӑр лӗпӗшсем вӗҫеҫҫӗ.
Над роскошно разросшимися георгинами, бегониями, настурциями трепетали пухлые ночные бабочки-бражники.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Икӗ мӑнтӑр кӑвакал нартлатса уткаласа кайрӗҫ.
Две толстые утки прошли, оживленно калякая.

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан машина ҫитрӗ, мӑнтӑр деньщик тата икӗ салтак пӳртрен тӗрлӗрен япала сӗтӗрме пуҫларӗҫ.
А потом машина подошла, денщик толстый и еще два солдата стали всякие вещи из дому выносить.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑрҫрӗ-ха тата мӑнтӑр ҫӳпҫе.
Еще меня ругала, дура толстобокая.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анна Степановна ҫӳлӗ те мӑнтӑр хӗрарӑм.
Анна Степановна, высокая, полная женщина.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫӳллӗ, мӑнтӑр та сарлака кӗлеткеллӗскер, мана пӗр хӗрӗх пилӗк ҫулта пек туйӑнчӗ.
Он был высокого росту, дороден и широкоплеч, и показался мне лет сорока пяти.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Причалин, ман калава илтсен, тилӗрсе кайрӗ, пӳлӗм тӑрӑх чупкалама пуҫларӗ, мӑнтӑр тутисене чаплаттарса, сӑмсипе мӑшлатса, илемсӗр саслӑн ахӑрашма пикенчӗ: «Расщепей творчествӑра харкашу пуҫласа ярать, ун деспотизмне пурӗпӗр пӗтеретӗп», — тесе нумайччен ҫуйӑхрӗ.
Причалин, услышав мой рассказ, весь взвинтился, забегал по комнате, зашлепал своими жирными губами, кричал, что Расщепей заводит склоку в творческой среде и он положит конец этому его деспотизму.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗремӗк пек картина тӑвӑпӑр! — Вӑл ҫак тӗлте мӑнтӑр тутисене чӑплаттарса илчӗ.
Сделаем картину — конфетку! — Он причмокнул своими жирными губами.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Наробразран, — ӑнлантарса пачӗ мӑнтӑр хӗр, хутне сӗтел ҫине хурса.
— С Наробраза, — объяснила толстуха и положила на стол бумагу.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Наробразран килнӗ мӑнтӑр кӑна хӗр, темшӗн Даша инке пекрехскер, мана халех килетӗп, тесе вӑрӑм тӗксӗм коридора тӑратса хӑварчӗ.
Толстая девушка из Наробраза, чем-то похожая тетю Дашу, оставила меня в длинной полутемной комнате-коридоре и ушла, сказав, что сейчас вернется.

Каҫпа вӑранмассерен унӑн ҫывӑракан мӑнтӑр пичӗ ҫине шӑнарайми ҫилӗпе, курайманлӑхпа вӑрахчен пӑхса тӑраттӑм.
Просыпаясь по ночам, я подолгу с ненавистно смотрел на его толстое спящее лицо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн ҫав вӑхӑтра ӑна ҫисе ярайман пӑтӑ турилккипе мӑнтӑр питӗнчен перес килсе кайрӗ!
Как мне хотелось бросить в это толстое лицо тарелку с недоеденной кашей!

Пӗрре прачка Палашка, мӑнтӑр та шатра питлӗ хӗр, тата ӗне пӑхакан Кулине, хӑрах куҫлӑскер, пӗрле шут туса, иккӗшӗ те пӗр вӑхӑтрах анне ури умне ӳкнӗ те, хӑйсем ҫирӗп тӑма пултараймасӑр айӑпа кӗнӗшӗн ӳкӗнсе, хӑйсене мусье илӗртсе улталани ҫинчен йӗре-йӗре каласа панӑ.
Прачка Палашка, толстая и рябая девка, и кривая коровница Акулька как-то согласились в одно время кинуться матушке в ноги, винясь в преступной слабости и с плачем жалуясь на мусье, обольстившего их неопытность.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫук, эпӗ мар, йӑмӑк ҫывӑрчӗ, эпӗ куҫа уҫса, атте пуринпе те сывпуллашни ҫинчен, унтан мӑнтӑр приставпа унӑн матроска тӑхӑннӑ пӗчӗк ывӑлӗ ҫинчен шухӑшласа выртрӑм.
то есть сестра спала, а я лежал с открытыми глазами и думал: сперва об отце, как он со всеми прощался, потом о толстом приставе, потом о его маленьком сыне в матроске,

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫенӗке (унта мана ӗлӗк Дуня чуптунӑччӗ) мӑнтӑр хӗрарӑм тухрӗ те ман ыйтусем ҫине, ватӑ пуҫлӑх вилни ҫулталӑк ӗнтӗ, ун ҫуртӗнче халӗ сӑра тӑвакан пурӑнать, хӑй вӑл ҫав сӑра тӑваканӑн арӑмӗ, тесе пӗлтерчӗ.
В сени (где некогда поцеловала меня бедная Дуня) вышла толстая баба и на вопросы мои отвечала» что старый смотритель с год как помер, что в доме его поселился пивовар, а что она жена пивоварова.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫӳлӗ те мӑнтӑр этем, тенорпа калаҫать; «СС-резервист» Рейсс, Кельнра шкул сторожӗ пулнӑскер.
Высокий толстяк, говорит тенорком; «СС-резервист» Рейсе, школьный гторож из Кельна.

«Самаритянин» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

— Халӗ ӗнтӗ, — терӗ нимӗҫ хӗрарӑмӗ, хӑйӗн мӑнтӑр та хӗрлӗ пӳрнисене юбки ҫумне йӗрӗнчӗклӗн шӑлса, — эпир санран ыйтӑпӑр, эс вара пире ответсем пар.
– Итак, мальчик, – сказала немка, брезгливо вытирая о вязаную юбку свои толстые красные пальцы, – мы тебя будем спрашивать, а ты нам отвечай.

15 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Нимӗҫ хӗрарӑмӗ унӑн-кунӑн турткаланса илчӗ те мӑнтӑр сӑмсине тутӑрпа шӑлкалама тытӑнчӗ.
Немка засуетилась и стала вытирать платочком пористый нос.

Сирӗннисемех вӗлерчӗҫ, — терӗ Ваня, нимӗҫ хӗрарӑмӗн пӗчӗк тар пӗрчисем йӑлтӑртатса тӑракан мӑнтӑр сӑмси ҫине хаяррӑн пӑхса.
Ваши же и убили, – сказал Ваня со страшной, застывшей улыбкой, смотря в толстую переносицу немки, на которой блестели мелкие капельки пота.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика