Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калӑн (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ ӑна ҫапла калӑн, лайӑх асту: «Сывӑ-и, Иосиф Карлович, Софья Петровна пӗлме ячӗ, Николаев хулинчен ҫыру илтӗр-и, эсир?»

Ему скажешь, хорошенько запоминай: «Здравствуйте, Иосиф Карлович, прислала Софья Петровна узнать, получили ли вы письмо из Николаева».

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ну, мӗн калӑн эсӗ!

— Ну что ты скажешь!

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Мӗн калӑн эсӗ?

— Что ты скажешь!

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ну, мӗн калӑн, Родион Жуков?

Ну, что скажешь, Родион Жуков?

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хам мӗншӗн ҫапла тӗпченине каласа патӑм вара эпӗ, вӑл вара мӑнкӑмӑлланса хай пӑрахутне пӑхса илчӗ, калӑн ҫав, унӑн пӑрахучӗ вырӑс флочӗн историйӗнче хӑйӗн хисепле вырӑнне йышӑнас пирки вӑл нихҫан та иккӗленмен тесе.

Я объяснил ему, в чём дело, и он со спокойной гордостью оглядел своё судно, точно никогда и не сомневался, что оно займёт своё место в истории русского флота.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя шухӑшласа кӑларнӑ кулӑшла вӑййа иксӗмӗр те юрататтӑмӑр эпир: калӑн вӑл манӑн халӗ ҫеҫ палланӑ хӗр тесе, халӗ акӑ ытти ҫамрӑксем пек хӑҫан курӑнас пирки калаҫса тӑмалла, тейӗн, пӗр-пӗрин хушшинче ҫыру ҫӳретсе «эсир» тесе чӗнес пек.

Мы любили смешную игру, которую придумала Катя: как будто она — моя девушка, мы только что познакомились и теперь, так же как эти ребята, должны назначать свиданья, писать письма и называть друг друга на «вы».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав вӑхӑтра инҫете вӗҫекен ҫӗнӗрея те ҫӗнӗ тинӗс авиацине тӑвас ӗҫ шӑпах хӗрсе пынӑ, вӑл ӗҫ те мансӑрах пырать-ҫке, калӑн ҫав, эпӗ тинӗсе урлӑ та пирлӗ вунпилӗк ҫул хушши вӗҫсе иртмен тесе!

в то время как уже шла полным ходом работа по созданию новейшей морской авиации дальнего действия, без меня, как будто я десять лет не крестил небо над морем во всех направлениях!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Зениткӑсем пеме пуҫларӗҫ — анчах перессе катара перетчӗҫ-ха, акӑ ҫывхарса та ҫывхарса килнӗн курӑнать снарядсем сирпӗнсе ҫурӑлни, калӑн ҫав кварталсем урлӑ пистолетла пере-пере пӗр улӑп утса пырать тесе.

Зенитки стали бить — только что далеко, а вот уже ближе и ближе, точно кто-то огромный шагал через кварталы, ежеминутно стреляя вверх из тысячи пистолетов.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах акӑ виҫҫӗмӗш хут тревога пуҫланчӗ, бомбӑсем ҫывӑхрах ӳксе ҫурӑлчӗҫ, пӳртӗмӗр кисренчӗ — калӑн ҫав, пӗр утӑм малалла та каялла турӗ, тесе, кухньӑри сентресенчен кастрюльсем персе анчӗҫ.

Но началась третья тревога, бомбы упали близко, дом качнулся, точно сделал шаг вперёд и назад, в кухне посыпались с полок кастрюли,

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑшт тӑрсан эпир хайхи шӑкӑлтатсах калаҫса лартӑмӑр, калӑн пӗрне-пӗри ӗнтӗ пин ҫул хушши пӗлсе тӑратпӑр тесе.

и через несколько минут мы сидели и разговаривали, как будто тысячу лет знакомы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Уйӑх ҫутинче бронза пек ялтӑраса, вӑл пирӗн тавра хиврен ҫаврӑнчӗ, калӑн Игорьпе иксӗмӗре хыҫра, ҫав вӑрман леш енче, тӑрса юлнӑ мӗнпур хӑрушлӑхран сыхласшӑн тесе.

В лунном свете он кажется бронзовым, он заезжает круто вокруг меня, словно отгораживая нас с Игорем от всего страшного, что осталось позади, там, за лесом.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш пӗр чух унта командир тухать, барьер хыҫӗпе асӑрханса иртет, аллинче яланах бинокль; ӑна вӑл, алӑри курка пек, тӑсарах тытса тӑрать-тӑрать те куҫ патне ҫывхартать, калӑн - ҫӳлӗ вырӑнтан уҫӑлса тӑракан ҫӑл шывӗ пек тӑрӑ инҫетлӗхе тӑрана пӗлми ӗҫет вӑл, тесе.

Да иногда замечала я там командира; он медленно шел за барьером по крыше, в руке у него был бинокль, он держал его в отставленной руке, как держат кружку, то и дело подносил его к глазам, отставлял руку и опять прикладывался, словно отпивал крупными глотками даль, открывавшуюся ему сверху.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак сӑмахсене пула тӑнне ҫухатнӑ анне мӗскӗнӗн ларать, шанчӑкне ҫухатнӑ ҫын пек, мӗн калӑн — ҫавӑнпа килӗшет.

А бедная, совсем уже им заговоренная мама сидела вся обмякшая и неуверенно соглашалась:

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сасартӑк ӗнер пулнӑ кун таҫтах тӑрса юлнӑн туйӑнчӗ, калӑн, вӑл тахҫан пулса иртнӗ, тесе, пиртен ӑна темӗнле хаяр чикӗ ӗмӗр-ӗмӗре уйӑрнӑ, тесе.

И сразу вчерашний день ушел куда-то очень далеко, словно давным-давно был он и какая-то грозная черта отделила его от нас навсегда.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл хӑйӗн купӑсӗпе эп мӗн шухӑшланине каламастчӗ, Саня ман упӑшка та эпӗ унӑн арӑмӗ иккенне пӗлтерекен тӗлӗнмелле телейӗм ҫинчен шӑратмастчӗ вӑл, урӑххи ҫинченччӗ унӑн кӗвви, — тахҫан хамӑрӑн ача чухне пулнӑ ҫамрӑкла курнӑҫусем ҫинчен калатчӗ, калӑн ҫав, вӑл пире тӑваттӑмӗш шкулти балра курнӑ тесе, Саня мана ҫавӑнта пӗрремӗш хут чуптуса илчӗ…

Он играл совсем не то, о чём я думала: не это странное счастливое чувство, что Саня — мой муж, а я — его жена, — он играл наши прежние, молодые встречи, как будто видел нас на балу в четвёртой школе, когда Саня поцеловал меня в первый раз…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калӑн ҫав, эпӗ темиҫе ҫул малалла пулассине пӑхрӑм тесе, чунӑм сивӗнчӗ, чӗре тапса ырата пуҫларӗ…

Как будто я заглянула на несколько лет вперёд, и сжалась душа, похолодело сердце…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл нумайранпа ҫывӑрманни курӑнсах тӑрать, каҫӗ те ирӗ те арпашӑннӑ иккен ӗнтӗ унӑн — калӑн, унран вӑхӑт тарнӑ тесе.

Видно было, что она уже давно не спит и что у неё всё перепуталось: утро и вечер, как будто время от неё уже отступило.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Вторая партия Башкирского геологического управления» тесе ҫырать вӑл конверт ҫине, калӑн ҫав пӗр-пӗр учреждени ҫырса ярать тесе.

«Вторая партия Башкирского геологического управления» — было написано на конверте, как будто письмо отправлялось в учреждение.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗвел анса ларатчӗ, Сивцев-Вражек ун ҫутипе пӗтӗмпех ялкӑшса тӑратчӗ, калӑн ҫав ытти пӗтӗм ҫӗре тиркесе ӗмӗрлӗхех ҫак авӑнчӑк тӑкӑрлӑка ҫеҫ ҫутатса тӑрасшӑнччӗ тесе.

Солнце садилось, и узенький Сивцев-Вражек был так полон им, как будто оно махнуло рукой на всю остальную землю и решило навсегда поместиться в этом кривом переулке.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Марья Васильевна хускалмасӑр тӑрать, лӑпкӑнах, мӑйӗнчи сарлака коралл мӑййине ҫеҫ хӑш чухне турта-турта тӳрлетет, калӑн, ҫав мӑйя ӑна пӑвать тесе.

Она была неподвижна, спокойна, только иногда слабо потягивала широкую коралловую нитку на шее, точно эта нитка её душила.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех