Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑрман сăмах пирĕн базăра пур.
вӑрман (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Виҫӗ енчен вӑрманпа хупӑрланса тӑракан, тӑваттӑмӗш енчен сӑртпа карталанӑ уҫланкӑ, сӑрт тӳпинчен пӑхсан, симӗс чӑтлӑх вӑрман пек туйӑнать.

С холма поляна, окруженная с трех сторон лесом, а с севера — огороженная увалом, казалась зеленой чашей.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫуннӑ вӑрман пирки чи малтан Алеша хӑйӗн шухӑшне каланине шута илсе, ҫав вӑрмана колхозра Алеша сӑрчӗ тесе ят пачӗҫ.

В память того, что первую мысль о Горелом урочище подал Алеша, урочище звали в колхозе Алешиным холмом.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унтан вӑл Шенкурска тата Шенкурск вулӑсӗнчи ялсене ӗлӗкхи арендаторсем, купецсем, вӑрман промышленникӗсем, патша чиновникӗсем тата полицейскисем каялла таврӑнни ҫинчен, кулаксемпе пуянсем каллех пуҫне ҫӗклени, пӗтӗм уй-хирсемпе ҫарансем тата вӑрмансем каллех вӗсен аллине куҫни ҫинчен каласа пама тытӑнчӗ.

Затем он стал рассказывать, что в Шенкурск и в деревни по всей Шенкурской волости вернулись старые арендаторы, купцы, лесопромышленники, царские чиновники и полицейские, что снова подняли голову кулаки и богатеи, в руки которых опять перешли все угодья и леса.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫапла вӑл хӑлхипе ҫивӗччӗн итлесе, куҫӗсемпе тимлӗн тинкерсе, вӑрман тӑрӑх, пысӑк мар улӑхсем тӑрӑх ҫӳрерӗ, кулленхи пурнӑҫ ҫинчен шухӑшламан вӑл, ӑна пӗтӗмпех вӑрманти йӑл-йӑл ҫутӑ, шавпа чӑштӑртатнӑ сасӑсем ҫавӑрса илнӗ.

Так шел он лесами и луговинами, с обострившимся слухом и зрением, далекий от будничной жизни, погруженный в лесное мерцание, шумы и шорохи.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫывӑхра вӑрмансемпе вӑрман таткисем вӗлтлетсе иртеҫҫӗ; перисем, вӗлтлетсенех, ҫухалаҫҫӗ, ҫавсем пекех самантра ҫухалма вӗсен вырӑнне теприсем туха-туха тӑраҫҫӗ.

Мимо мелькали леса и перелески: одни, мелькнув, исчезали, другие появлялись на их месте, чтобы так же мгновенно исчезнуть.

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӑйне вӑл лесник мар, вӑрман ӑстаҫи, вӑрмана юратакан тенӗ.

Себя он называл не лесничим, а лесоводом или лесолюбом.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Андрей юлташӗ, Михеев, сакӑрвунӑ ҫулхи старик, ӗмӗр тӑршшӗпех вӑрманта пурӑннӑ, унӑн ачисем лесник пулнӑ, мӑнукӗсем вӑрман институтӗнче вӗреннӗ.

Михеев, приятель Андрея, восьмидесятилетний старик, всю жизнь прожил в лесу, дети его были лесничими, внуки учились в лесном институте.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пӗр кун хушшинчех вӑрман участокне кай, удобрени те турттар, колхоз вӑрманӗнчен стройматериал та турттар.

В однодневье и на лесоучасток езжай, и удобрение вози, и стройматериал с колхозной лесосеки вози.

6. «Сӑрнай» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑрмантан хӑмана вунпилӗк километр турттарса килмелле, анчах туртӑм вӑйӗ вӑрман хатӗрленӗ ҫӗрте.

— Из леса дранку надо возить за пятнадцать километров, а тягло все на лесозаготовках.

5. Килте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Шурлӑх, вӑрман, ӳпресем, вӑрманти пушарсем тата унта индеецсем пур пулас.

Болото, лес, мошка, лесные пожары и, кажется, индейцы…

VIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Енчен эсир вӑрмана ахаль ҫеҫ, уҫӑлса ҫӳремелле, пынӑ пулсан, лапкӑн сывлӑх сунать, сирӗнпе пӗрле пирус туртса ярать, вӑрман ҫинчен пӗрер халап каласа парса, кӑмӑллӑн сывпуллашать.

Коль вышли вы просто так, на прогулку, подойдет, поздоровается тихо-мирно, выкурит вместе с вами папироску, поведает какую-нибудь лесную быль и распрощается подобру-поздорову.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Кунсӑр пуҫне хула патне вӑрмантан темиҫе ҫӗнӗ ҫул пырать те каялла вӑрманах кӗрсе каять, вӑрман ӑшӗнче кунӗн-ҫӗрӗн ҫӳллӗ мӑрьесем хашлатса сывлани илтӗнет, кедрсен тӑрринче пӗр вӗҫӗмсӗр тӗтӗм явӑнать.

А сколько новых дорог выбегает к нему из леса и снова убегает в лес, где в самой глубине днем и ночью слышно дыхание высоких труб, виден новый дым над вершинами кедров!

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вара, пӑшал илсе, вӑрмана кӗтӗм — пӗр-пӗр кайӑк персе тытас терӗм, унтан вӑрман сысни ҫурине куртӑм: кунти вырӑнсенче сыснасем часах вӑрман чӗрчунӗ пулса тӑраҫҫӗ — пӗр-пӗр улӑхри фермӑран тарса кӗреҫҫӗ те.

Тогда я взял ружье и зашел поглубже в лес, хотел подстрелить какую-нибудь птицу; а потом увидел дикого поросенка: в здешних местах свиньи быстро дичают, если случайно забегут сюда с какой-нибудь луговой фермы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑрман патӗнче, ав, икӗ ҫул хӗресленеҫҫӗ, масар пур, вӑрманӗ тата.

 — И еще скрещение двух дорог у леска, кладбище и сам лес.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑрмантан лерелле юрпа витӗнеймен, вӑрман пекех ҫара хирсем тӑсӑлса выртаҫҫӗ.

За лесом тянулись поля — голые, почти не прикрытые снегом и такие же дырявые, как этот лес.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ун ҫине: «Туртса пӗтертӗн пулсан — пирусна сӳнтер! Вӑрмана пушартан сыхла! Вӑрман — пирӗн пуян…» — тесе ҫырни курӑнать.

На ней виднелась надпись: «Закурил, потуши окурок! Береги лес от пожара! Лес — наше бог…»

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, пӑхӑр, план тӑрӑх вӑрман хатӗрлес ӗҫе ак ҫакӑнтан пуҫласа, вокзал патнелле илсе пымалла пулнӑ, сӑтӑрҫӑсем ӑна шалалла, вӑрманалла илсе кайнӑ.

Смотрите, на плане лесоразработка должна была начаться вот где и идти к вокзалу, а эти негодяи повели ее в глубь леса.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Йывӑҫсен айӗнчи сип-симӗс кавир, ҫӳлти ем-ешӗл зонтиксем, йывӑҫсен ҫурта пек ҫӳллӗ вуллисем таҫта ҫитичченех тӑсӑлса кайнӑ, нимӗнле ӗмӗлке те, сулхӑн таврашӗ те ҫукки, ҫутӑ пайӑркисем шултӑра ала витӗр тухнӑ пек темӗнле ҫутатса тӑни — ҫаксем пурте пӗрле хутшӑнса вӑрман сӑн-сӑпатне ӗмӗрне пулман пек туса кӑтартаҫҫӗ, Кивӗ Тӗнчепе Ҫӗнӗ Тӗнче вӑрманӗсен сӑн-пуҫӗ кунта нимӗн чухлӗ те сисӗнмест.

Зелёный ковёр у подножья деревьев, зелёные зонты вверху, далекая перспектива высоких прямых стволов, почти полное отсутствие тени и прохлады, странное освещение, точно лучи света проходили через редкую ткань, — всё это вместе взятое придавало необычайный вид этому лесу, ни в чём не похожему на леса Старого и Нового Света.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑрмантан, вӑрман улпучӗ ҫурчӗ хыҫӗнчен, ачасене кӑшт ҫеҫ курӑнмалла ҫынсем, лавсем шуса тухрӗҫ, аякра та мар, аслӑ ҫулпа пӗр вунпилӗк юланут пӑшалӗсене йӗнерӗсем урлӑ ҫакса пыраҫҫӗ.

Из лесу, из-за дома лесничего, чуть видного ребятам, двигались люди, повозки, а совсем недалеко по шоссе — человек пятнадцать конных с винтовками поперек седла.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вара ҫав каҫхинех вӑрман ӗҫленӗ ҫӗртен таврӑннӑ чух, тӗрме ҫынни конвоира тӗртсе янӑ та вӑрманалла пантера пек тапса сикнӗ.

И в тот же вечер по пути с дровозаготовок узник оттолкнул конвоира и, как пантера, ринулся в лес.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех