Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апата (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсир паян апата килнӗ пулсан, калаҫса ларнӑ пулӑттӑмӑр…

А вот вы бы сегодня обедать пришли: мы бы поговорили…

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кӑмӑлу пулсан, вӗсем патне апата кайӑпӑр.

Поедем, если хочешь, к ним обедать…

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Апата кил, чин ӳстернӗ ятпа ӗҫӗпӗр! — терӗ Обломов.

— Приходи обедать, выпьем за повышение! — сказал Обломов.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Каҫхи апата кил, Олеся, — мӑнукне чӗнчӗ те вӑл, пӗр минут пек иккеленсе тӑнӑ хыҫҫӑн, ман енне пӑхса, хушса хучӗ:

— Иди ужинать, Олеся, — позвала она внучку и после минутного колебания прибавила, обращаясь ко мне, —

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӑлетӗн-и, мӗн тенӗ халӑх каларӑшӗнче: «Пырӑр пирӗн пата тӑпрас ҫинче ларма, пирӗн уяв шавне итлеме, сирӗн пата апата пыма вара хамӑрах тавҫӑрӑпӑр».

Знаешь, как в пословице говорится: «Приходите к нам на завалинке посидеть, у нашего праздника звона послушать, а обедать к вам мы и сами догадаемся».

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Апатланмалли зала вӗсем кунне тӑватӑ хут килеҫҫӗ: ирхи чей ӗҫме, ирхи апата, кӑнтӑр апатне тата каҫхи чей ӗҫме.

Четыре раза в день воспитанники обязательно приходили в этот зал — на утренний чай, на завтрак, на обед и на вечерниц чай.

Виҫҫӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Унти ҫынсем пароходсем ҫинче пӗрремӗш класра ҫӳреҫҫӗ, кашни кун Театра кайма пултараҫҫӗ, кухарка вырӑнне повар усраҫҫӗ, кӑнтӑрлахи апата темшӗн ҫичӗ сехетре ҫиеҫҫӗ, нумайӑшӗ хӑйсем лаша усраҫҫӗ, — кӑна ӗнтӗ шухӑшласа илме те хӗн.

Люди оттуда ездили в первом классе, каждый день могли ходить в театр, обедали почему-то в семь часов вечера, держали вместо кухарки повара, а вместо няньки — бонну и зачастую имели даже «собственный выезд», что уже превышало человеческое воображение.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Апата ҫитиех пӗр хирӗҫӳ те пулмарӗ.

До обеда не было ни одной ссоры.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хуран айӗнчи вут шартлатса ҫунма тытӑнсан тата пулӑ шӑрши тухсан, ачасем самаях пуҫа ҫӗклерӗҫ, унтан тутлӑ уҫӑ апата мӗн пур кӑмӑлтан пикенчӗҫ, пыра пулӑ шӑрпӑкӗ лартасран шикленсе, пӗр шарламасӑр ҫиме тӑрӑшрӗҫ.

Когда запылал наш костер и запахло свежей ухой, все немножко повеселели, а потом с аппетитом ели уху и молча, чтобы не подавиться костями, уплетали рыбу.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах, ӑна-куна пуҫличчен малтан, эпӗ апата ларма хушрӑм.

Но я распорядилась сперва приготовить завтрак.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хуранпа ҫӗрулми ҫакрӑмӑр, консервӑсем уҫса чатӑр алӑкӗ умне апата лартӑмӑр.

Мы сварили в котелке картошку, открыли консервы, сели в кружок у входа в палатку.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вальӑпа Кира леш пӳлӗмре «чӑнласах тунӑ кухньӑраччӗ», ҫапла майпа Александра Димитриевна каҫхи апата кухня тенинчех пӗҫерчӗ.

Валя с Кирой сидели за перегородкой, то есть в «собственно кухне», так что Александре Дмитриевне приходилось теперь готовить ужин в «кухне вообще».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл вара, ҫынсем апата ларсан «ай, ай» тесе кӑшкӑратчӗ.

Он кричал «ай, ай, ай», когда садились обедать.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ахальтен мар пулӗ ӗнтӗ судья апата лармассеренех, мана куҫ хӗссе, ир мӑшӑрланнин усси ҫинчен сӑмах хускататчӗ.

Недаром за каждым обедом судья подмигивал мне и заводил разговор о пользе ранних браков.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня, Бубенчиковсем патне самантлӑха кӑна кӗнӗ ҫын, вӑраха юлса, апата ӗлкӗреймерӗ.

Замечательно, что Саня, забежав к Бубенчиковым на минутку, опоздала к обеду.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нина Капитоновна ҫывӑхрах пулнӑ курӑнать, алӑк хыҫӗнчех пулнӑ-и тен, мӗншӗн тесен, Катя ҫакна каласанах вӑл кӗчӗ те Николай Антоныча апата чӗнме пуҫларӗ.

Надо прлагать, что Нина Капитоновна была где-нибудь поблизости, может быть, даже за дверью, потому что, как только Катя сказала это, она сейчас же вошла и захлопотала, захлопотала.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унпа иксӗмӗр эпир пур пек апата пӗр ҫӑвартан ҫиетпӗр.

С ней вдвоем делился скудной пищею.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Каҫхи апата питӗ аван ҫирӗм те, тӑнӑм-пуҫӑмпа та, ӳт-пӗвӗмпе те ывӑнса халтан кайнӑскер, ҫар урайнех выртса ҫывӑртӑм.

Поужинав с большим аппетитом, заснул на голом полу, утомленный душевно и физически.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ну, ваше благородие, паллӑ ҫын пулмалла вара вӑл: апата ларчӗ те хӑех икӗ ӑшаланӑ сысна ҫури ҫисе ячӗ; мунчара ҫав тери вӗри ҫапӑнать: Тарас Курочкин та чӑтаймарӗ, милӗкне Бикбаев Фомкӑна пачӗ те, сивӗ шывпа ҫӑвӑнса аран-аран уҫӑлчӗ.

Ну, ваше благородие, по всему видно, что персона знатная: за обедом скушать изволил двух жареных поросят, а парится так жарко, что и Тарас Курочкин не вытерпел, отдал веник Фомке Бикбаеву да насилу холодной водой откачался.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Марья Ивановна каҫхи апата кӑна таврӑнчӗ.

Марья Ивановна явилась к ужину.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех